Beeld: Getty Images
Woman reading in a book in a hotel park, enjoying her free time.

Exclusieve voorpublicatie uit ‘De Overblijfvader’ én win een exemplaar!

Door De Redactie

Op 31 mei verschijnt ‘De Overblijfvader’ van Henk Rijks in de winkel, hét zomerboek van uitgeverij Pluim. Wij kregen alvast een exclusieve voorpublicatie te pakken. Zin in meer? Neem deel aan onze wedstrijd en maak kans op een exemplaar!

De Overblijfvader

In De Overblijfvader leidt Tonk van Lexmond een gezapig leventje in Ecuador, tot het noodlot toeslaat. Hij keert terug naar Nederland om zich na vijf jaar afwezigheid over zijn tweelingzoontjes te ontfermen. Van het leven op een ranch naar de drama van de schoolpool, mannenclubjes en hockeynamiddagen: zijn leven ziet er plots heel anders uit.

Maar hij blijkt niet de enige buitenstaander te zijn, de Afghanistan-veteraan Staal wordt zijn metgezel en samen werken ze zich al gauw in de nesten. Een jonge, scherpe schrijfstijl met heel wat humor die erg doet denken aan Liane Moriarty, volgens sommigen.

Dit boek staat zonder twijfel op onze must-read lijst voor deze zomer! Wat vind jij ervan? Laat het ons weten in de Libelle Leesclub!

 

Exclusieve voorpublicatie

Wanneer de jongens in bed liggen, start ik na enige aarzeling de MacBook van mijn ex op. Dat is niet erg, want ze is dood, houd ik mezelf voor, en bovendien heb ik gegevens nodig: testament, bankgegevens, financiële dingen, belastingpapieren, noem maar op. Misschien kan ik wel wat geld overmaken, want tot nu toe heb ik alles contant betaald maar dat begint aardig op te raken. Maar ik weet haar sofinummer niet eens.

Zoals haar geest werkte, zo is ook haar computer ingericht. Chaotisch, geen enkel systeem in te ontdekken, maar dat maakt het ook wel weer charmant. Met tegenzin open ik de fotobibliotheek en zet me schrap voor wat ik te zien krijg, in de wetenschap dat het archief jaren teruggaat. Ik bereid me voor op het weerzien van de opnames van vlak na de bevalling, de foto’s van elk verjaardagsfeestje van de tweeling, de borrels in de tuin, de overleden ouders en familie. Maar de beeldbibliotheek gaat niet verder terug dan hooguit vijf jaar geleden en op de sporadische foto’s uit onze tijd samen ben ik overal uitgewist. Ik besta niet meer. Recentere foto’s zijn tamelijk nietszeggend. Een paar plaatjes van de jongens op zeilkamp, een paar actiefoto’s op het hockeyveld, een plaatje van Steven die met een zuur gezicht een beker omhooghoudt op een tennisveld. Saskia zelf zie ik vrijwel nergens terug: geen selfies, geen gezelschapsplaatjes, helemaal niets. Zou ze nog steeds bang geweest zijn? Bang voor ontdekking? Bang dat er iemand haar of de kinderen iets aan zou willen doen door mijn verleden?

Vlooiend door haar mail zie ik voornamelijk nieuwsbrieven van modewinkels, de Zara en H&M. De inbox is al bijna een maand niet bijgewerkt en nu stromen de mailtjes ineens binnen, een vloedgolf aan aanbiedingen, een paar matches van een datingsite. In een notitiebestand heeft ze al haar wachtwoorden en toegangscodes van de bank keurig op een rijtje gezet, wat me een hoop tijd scheelt. Ik vind een mapje dat ‘The One’ heet en foto’s en mailtjes van potentiële dates bevat. Ik blader er snel doorheen, zonder precies te weten wat ik zoek. Raar, ik wist nooit op wat voor type Sas viel, maar nu blijkt ze wel degelijk een heel uitgesproken smaak te hebben. Blond, blauwe ogen, lang, sportief, gespierd. Op het laatste na alles precies het omgekeerde van hoe ik ben, of beter: zoals ik er vroeger uitzag. Zou dat het verklaren? De natuurlijke afkeer die ik bij haar opwekte? De hoop dat, als iemand er maar heel anders uitziet dan je ex, je als vanzelf beter af bent? Ik stuit op een mail van ene Guus22, die een foto van zijn stijve lul heeft bijgevoegd. Om de schaal van het orgaan te verduidelijken houdt hij er een pakje Marlboro Gold naast waardoor de afmeting eigenlijk niet echt indrukwekkend lijkt, eerder gemiddeld. Er zit ook nog eens een rare slag in de pik, een vreemde kromming, alsof hij er als kind een keer mee tussen een deur heeft gezeten. Overpromise, underdeliver, brom ik hardop. Tot mijn ongenoegen heeft Saskia zijn mail beantwoord met twee woorden waarvan de diepere betekenis me ontgaat: ‘Whoop Whoop’, gevolgd door een uitroepteken. Uit ergernis selecteer ik de hele inhoud van het mapje en delete die.

Social media. Ik was net op tijd weg om me daar niet mee bezig te hoeven houden. En al had ik het gewild, dan had ik het nog niet gedaan. Te onveilig. Ik bestudeer de profielfoto’s van Saskia’s vrienden op Facebook. Ik tel maar liefst drie vriendinnen die ergens in de tropen – maar wel in een zwembad – met een dolfijn op de foto zijn gegaan. Dan zijn er nog de profielfoto’s van moeders met hun nageslacht. Waarschijnlijk bedoeld om de vader van de kinderen gek van jaloezie te maken wanneer die in een dronken bui de pagina van zijn ex weer eens bezoekt.

En dan, op de sterfdag van Sas, nota bene op haar eigen tijdlijn, talloze reacties:

 

Dit kan toch niet waar zijn????

 

(Met erachter een serie ontzette gele gezichtjes.)

 

Lieve Sas, dit liedje is voor ons, de achterblijvers en voor je familie en geliefden.

(Iemand plaatst een tingeltangeluitvoering van Canto Ostinato, het ‘We Are the Champions’ voor zelfbenoemde intellectuelen.)

 

Nee, Sas! Nee… Hier zijn geen woorden voor.

 

(Waarom schrijf je dan toch iets? Een hoop woordelozen sluit zich hierbij aan, sprakeloos als ze zijn.)

 

Lieverd! We hadden nog zoveel te doen, zoveel te leven… We passen op je mannetjes.

 

(Berber Wentholt. Ze hield woord.)

 

omg!!! Onbeschrijflijk. Echt.

 

(Ja, de spelfout staat er. Echt.)

 

Sas, wat maak je ons nou? Heel triest. Dit hadden we toch niet afgesproken?

 

Iemand plaatst een foto van Saskia met drie vriendinnen, ergens genomen bij een strandtent. Een pakje Marlboro Gold op de ruwhouten tafel. (Zeker van Guus22, denk ik.) Een beslagen wijnkoeler. Veel zonnebrillen. Grote modellen. Blinkend witte tanden, linnen broeken, sleehakken met peeptoe, de nagels donkerbruin gelakt, natuurlijk. T-shirts met glimmertjes of een printmotief. Truitjes met boothals, de meeste voorzien van Bretonse strepen. Stola-achtige omslagdoeken. Een decolleté dat uitzicht biedt aan de veel te bruine ruimte tussen de borsten. Uit de kluiten gewassen oorbellen, armbanden en niet te vergeten: smokey eyes, allemaal hebben ze smokey eyes – een probaat middel om wallen onder de ogen te maskeren?

Een voor een bezoek ik de pagina’s van de vrouwen die in de foto getagd zijn.

‘Zelfstandig ondernemer bij Zoete Broodjes.’

‘Directrice bij Cateringbedrijf Dames van de Kook.’

‘Creative Director bij Martjes armbanden & Styling’

‘Gestudeerd aan The University of Life.’

‘Zeer herkenbaar!’ schrijft een vriendin bij een verwijzing naar een artikel: ‘The #1 Secret on How To Engage With a Narcissist’ Foto’s van benen. En van voeten. Ontélbare blote voeten. Voeten in hangmatten, op een zandstrand, op vakantiebedjes, bij een zwembad, onder water. En allemaal even mooi, even verzorgd, even fris en fruitig. Inspirational Quotes. ‘Wat je in je hart bewaart, kun je niet verliezen.’ ‘Life isn’t about finding yourself, it is about creating yourself.’

 

‘Sas… ben jij daar?’

Plotseling staat het op mijn scherm, in een klein chatvenstertje, met daarboven de naam Sandy Kreeftenberg, Wombkeeper Munay Ki Coach. Shit. Ik probeer uit te vinden hoe ik hier zo snel mogelijk van afkom.

 

‘Ik ben,’

tik ik, maar voordat ik de zin kan afmaken druk ik per ongeluk op enter.

 

‘Niet,’

 

stuur ik erachteraan.

 

‘O God, lieverd… Ik weet het, je bent er niet. Maar ik voel je!’

‘Nee, ik ben niet hier,’

 

tik ik.

 

‘Ik voelde je aanwezigheid. Dat je daar bent. Daar! omg, ik ben zo opgewonden!’

‘Wat?’

‘Hoe is het daar? Is het er licht?’

 

In een poging om dit absurde gesprek te beëindigen klik ik op een icoontje van een duim. Het duimding verschijnt pontificaal in beeld. En nu denkt ze natuurlijk dat…

 

‘Je straalt, ik voel je spirit! De kinderen, dat vergeet ik te vertellen. Die gaan goed hoor. Je hoeft je geen zorgen over hen te maken.’

‘?’

‘Je ex is hier. Hij zorgt voor ze.’

‘?’

‘Ik’, ‘moet’, ‘gaan’,

 

tik ik, met opzet heel langzaam.

 

Ja! Dank voor dit gesprek, Sas. Heel fijn.’

 

Ik klik het chatvenster dicht en ontvriend haar subiet.

 

‘De Overblijfvader’ van uitgeverij Pluim ligt vanaf 31 mei in de winkels.

Zin in meer? Neem deel aan onze wedstrijd en maak kans op een exemplaar van ‘De Overblijfvader’

 

 

 

Beeld: Getty Images & Uitgeverij Pluim

Nog meer lezen?

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."