Groeten uit Zweden: Een ode aan werkende ouders met kinderen in huis

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je elke week haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? Bijna 40, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (11) en Stina (8). Vorige zomer ruilden ze hun stadswoning in Hasselt in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Respect voor alle mama’s en papa’s

Aan alle ouders die thuiswerk combineren met kinderen in huis: ook jullie zijn helden! Na de ode aan de zorgverleners, winkelmedewerkers, schoonmakers en vuilnisophalers vind ik dat ook jullie een staande ovatie verdienen omdat jullie er wonderwel in slagen alle ballen in de lucht te houden.

Paasvakantie in Zweden. Slechts één weekje hier voor de kinderen, dus het plan om er ten volle van te genieten lag klaar. De controlefreak die in me schuilt, had het in het pre-Corona tijdperk al allemaal prima voor elkaar. Ik zou wat verlof inplannen en voldoende tijd vrijmaken voor het gezin. Uitslapen, gezellig samen ontbijten, in pyjama alvast een spelletje spelen, ‘s middags picknicken in de tuin, de tijd nemen om samen wat heerlijks te bakken, en zo kan ik nog even doorgaan.

Ik kan je vertellen dat het Corona-beestje er een serieuze stok voor stak en de realiteit niet helemaal overeenstemt met het iets te mooie beeld in m’n hoofd. Last-minute opdrachten die binnenstroomden – “oh ja, geen probleem, dat doe ik wel even” -, een thuiswerkende man en tot overmaat van ramp een sluiting van de school waar ik Zweedse les volg, waardoor ik opeens de opdrachten waar ik oorspronkelijk nog 6 weken voor had moest zien te klaren in één week. Deze week. Paasvakantie. Met kinderen en een thuiswerkende man. Ik kon wel janken!

Na de initiële paniekaanval dacht ik terug aan al de berichten die ik via de sociale media de laatste weken had zien voorbijkomen. Mama’s en papa’s werkend aan de keukentafel met een baby op de schoot, terwijl de twee andere kinderen knutselen in de living of herhalingsopdrachten voor school afwerken. De tips met schema’s vol magneten en schreeuwerige kleuren, knutseltips en andere ideeën om hier zonder kleerscheuren door te komen vlogen me om de oren. Ik luisterde vol bewondering – en medeleven – naar de verhalen van vriendinnen in België en slaakte een zucht van verlichting als ze toegaven dat de iPad een goede babysit bleek. Hoe overleefden ze deze periode?

De paasvakantie verloopt anders dan verwacht

Wel, dat mocht ik aan den lijve ondervinden. Dat uitslapen, daar konden we al een dikke, vette streep door trekken. Mijn man had geregeld een ochtendlijke online-meeting en ook ik begon maar liefst vroeg genoeg om alle to do’s afgevinkt te krijgen. De verschillende planningen en snelheden kwamen ‘s morgens vroeg al tot uiting, waardoor ook een gezamenlijk ontbijt van het lijstje geschrapt werd. Elias was – ondanks dat ze tot ‘s avonds laat buiten speelden – even vroeg wakker als anders en Stina kreeg je met geen stokken uit haar bed. Waar ze niet in verschilden, was dat ze ‘s morgens allebei meteen naar hun smartphone grepen om te zien wat ze gemist hadden, op YouTube te kijken of te chatten met de vrienden en vriendinnen. Ach ja, ik herinner me dat wij vroeger in de vakantie ook ‘s morgens wat televisie mochten kijken. Ik profiteer van de stilte om even door te werken. Voor ik het goed en wel besef zijn we echter een uur verder en bevinden de kinderen zich nog in exact dezelfde positie.

“Actie”, roep ik. De zon schijnt, de vogeltjes fluiten, het bos roept. “Kleren aan en naar buiten!” Wat zou ik graag met jullie meegaan, bedenk ik. In de plaats worstel ik me door de Zweedse boeken, last-minute opdrachten, administratie en boekhouding met zicht op een … lege tuin. Op de achtergrond hoor ik ze bezig, Elias druk in de weer een strategie te bepalen voor een online game met z’n vrienden en Stina en haar BFF tetterend in dat sappige Zweeds over hun laatste nieuwe TikTok-video’s. Terwijl ik diep zucht groeit mijn respect voor jullie, mama’s en papa’s, die deze strijd al verschillende weken voeren. Jullie zijn mijn helden.

Ga zo door & take care, Sara

NOG MEER COLUMNS VAN SARA:

• Groeten uit Zweden: “Het wordt een staycation in ons nieuwe thuisland deze zomer, met ons vieren”
• Groeten uit Zweden: “Ik besef nu pas hoeveel geluk wij hebben in deze omgeving”
• Groeten uit Zweden: “We kunnen allemaal wat comfortfood gebruiken om al dat corona-nieuws door te spoelen”