“Geen iglo in Lapland, geen kerst op het strand. Nee, gewoon wat grijs en wat nat, zo heb ik het graag”

In een talkshow zie ik bekende mensen dromen van hun ideale kerst. Ze hebben het over gezelligheid, vriendschap en familie. Maar allemaal hebben ze ook dit gemeen: thuis vinden ze niet het kerstgevoel dat ze zoeken. Een bekende influencer noemt onze decembermaand te triest, te nat, te donker.

Zij droomt van tropisch licht, van Christmas-on-the-beach in Australië. Een kerstmuts als badmuts, cocktail in de hand, voeten in het zand. Al blijkt dat zij meestal toch eerder op de Canarische Eilanden belandt, omdat die bestemming net iets betaalbaarder is.

Maar goed, zon is zon. Nog één keer vitamine D opslaan voor de lange maanden tussen Nieuwjaar en eindelijk weer de lente. Een andere gast denkt juist omgekeerd. Die vindt onze Belgische kerst te lauw, te modderig, te weinig wintersprookje.

Als het van hem afhangt, zit hij op kerstavond in Lapland, tussen de rendieren onder het noorderlicht, in een met een houtkachel verwarmde blokhut waar de sneeuw tegen het raam plakt. Hij wil echte kou, min dertig, elanden, husky’s, een slee. Hij noemt het authentiek: dichter kun je je bij de kerstman niet voelen.

Ik kijk ernaar en voel me zoals waarschijnlijk negentig procent van de andere kijkers. Wij, de thuisblijvers, die het toch weer met onze Belgische kerst zullen moeten doen. Geen palmbomen, geen iglo’s. Gewoon regen, wind en iedereen die hard z’n best doet om het allemaal een beetje feestelijk te maken.

Met spuitsneeuw op de ramen en zo veel mogelijk kleurrijke lampjes in de tuin en rond het huis. En eerlijk? Ik vind dat helemaal niet erg. Want voor mij is de kerstperiode sowieso een binnengebeuren. Het seizoen waarin de buitenwereld langzaam tot stilstand komt en je het gezellig maakt binnen je eigen vier muren.

De geur van kaneel, kruidnagel, koekjes die nét iets te lang in de oven zaten. Het geluid van een haardvuur dat knettert, of van een gashaard die hard z’n best doet om even gezellig te zijn. De eerste kerstkaart die onverwacht in de bus valt.

Overdaad aan sfeer

Ik ben een mens van huiskamerkerst. Kerstlicht komt voor mij dan ook niet van buiten, maar van binnen, letterlijk en figuurlijk. Geef mij een schemerlamp, wat dennengeur en een tafel vol mensen die allemaal zichzelf zijn. Die te veel praten, te weinig praten, die soms te hard lachen, en die elk jaar weer dezelfde verhalen bovenhalen.

Die lekker herkenbare routine van kerst, daar kan ik van genieten. En ergens vind ik het zelfs mooi dat we in dit land geen extreme kerst hebben. Geen sneeuwstormen die het huis barricaderen, maar ook geen kerstbarbecue buiten onder de kokosnoten. Gewoon een beetje grijs, een beetje nattigheid, en de vastberadenheid om alles zo gezellig mogelijk te maken.

Misschien is dat wel precies wat ons Belgjes typeert: we compenseren het gebrek aan zon met overdaad aan sfeer. We hangen lichtjes aan alles wat niet beweegt, branden geur-kaarsen tot de buren denken dat het huis in brand staat, en wentelen ons rondgegeten in gezelligheid.

En ergens in dat evenwicht tussen lichtjes commerciële kerstromantiek en oprechte warmte ligt voor mij de essentie van kerst. Niet het decor, maar het gevoel. Niet waar je bent, maar met wie. En zelfs dat: soms gewoon met jezelf, op de zetel, onder een deken, met een bord restjes van de avond ervoor.

De ware kerstmens, denk ik, haalt zijn licht van binnen. Zelfs als het buiten om half vijf al donker is.

Laat die talkshowgasten dus maar praten over hun tropische kerstavonden en hun iglo’s in Lapland. Wij hebben hier onze eigen magie. De geur van stoofpotten die uren pruttelen. De kerstboom die een beetje scheef staat, maar net daardoor perfect is.

Ik wens hen van harte hun zon en hun sneeuw. Maar ik blijf hier, tussen regen en wind, in mijn keuken die naar kaneel ruikt, met vrienden die waarschijnlijk weer te laat zullen komen, en de oergezellige woonkamer, waar we, wat er ook gebeurt, altijd wel ergens een excuus vinden om nog een koekje te nemen. Of twee, want hé: het is kersttijd, en de calorieën tellen pas weer vanaf Driekoningen.

Lees meer van Koen Strobbe:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes.