SOS familie: “Op familieweekend hebben mijn broers mijn dure flessen wijn erdoor gejaagd, zonder mij erbij. Ik was razend!”

Valère, Gust en Tom zijn broers. Elk jaar gaan ze samen met hun gezinnen voor een weekend naar de Ardennen. Maar deze keer is er een bom ontploft.

Wat zegt Valère?

“Mijn duurste flessen wijn zaten ze die avond gezellig leeg te drinken, zonder mij erbij”

Valère (52): “Al jaren gaan we samen op weekend naar de Ardennen; mijn broers, hun partners en al de kinderen. Voor de rest lopen we elkaars deur niet plat. We komen wel overeen, maar ieder heeft zo zijn eigen leven. Ik ben CEO in een groot bedrijf en klop lange dagen. De laatste tijd is heel stresserend geweest. Het bedrijf heeft het niet makkelijk en we hebben heel wat mensen moeten ontslaan. Dat hakt er stevig in.

Voor het familieweekend heeft ieder zijn taken. Ik zorg als wijnkenner altijd voor de wijn. Ik kies zorgvuldig welke wijn bij welk gerecht wordt gedronken. Behalve eten en drinken, doen we verder niet veel: er wordt gezellig gepraat, we gaan wandelen en spelen wat gezelschapsspelletjes.

De eerste avond ging ik wat vroeger dan de rest naar bed. Ik was moe, had hoofdpijn en dacht dat wat meer slaap wel deugd zou doen. Ik hoorde in bed nog lang stemmen vanuit de woonkamer en toen ik ’s morgens de woonkamer binnenkwam, stond ik perplex. Het was één puinhoop en de lege flessen wijn stonden op de salontafel. Mijn duurste flessen, voorbehouden voor de laatste avond, waren er gewoon doorgejaagd. Ik was razend, ik voelde mij totaal niet gerespecteerd. Er knapte iets in mijn hoofd en ik ben naar de slaapkamer gerend om tegen mijn vrouw te zeggen dat we vertrokken. Zij heeft nog geprobeerd mij te kalmeren, maar tevergeefs. Ik was zo kwaad. Ik heb alle spullen gepakt en we zijn met gierende banden vertrokken. Nadien heb ik geen enkel telefoontje van hen beantwoord, ik moest hen even niet meer horen. Nu konden ze opeens wel bellen? Anders hoor ik hen bijna het hele jaar niet. Ik kan niet ontkennen dat ik erg lijd onder de ruzie. Het was mijn vrouw die voorstelde om via bemiddeling alles eens goed door te praten. Mijn broers hebben de uitnodiging gelukkig onmiddellijk aanvaard.”

Wat zegt Gust?

“Dat Valère hier zo’n spel van maakt, is buiten alle proportie”

Gust (47): “Ik ben de middelste van ons drie en heb altijd al een beetje mijn weg moeten vinden tussen de twee uitgesproken karakters van mijn broers. Valère heeft het gemaakt: CEO van een groot bedrijf, een mooi gezin en een kast van een huis. Al tijdens onze jeugd was het duidelijk dat hij het ver zou schoppen. Hij speelde graag de baas en bepaalde thuis hoe het eraan toe ging. Maar hij was ook de grote broer die mij beschermde tegen mijn soms dwaze acties. Hij was er eigenlijk meer voor mij dan onze ouders die een drukke zaak hadden. Valère zorgde dat er eten op tafel stond en de boel bleef draaien. We hadden dikwijls ruzie, vooral over mijn studies. Ik was nogal een losbol, die school haatte en veel liever met vrienden op stap ging. En ondanks mijn voetbaltalent koos ik voor het lokale 4^de provinciale clubje waar mijn vrienden speelden. Valère begreep niet dat je je talenten zo kon vergooien. Tom daarentegen is wat afstandelijker en op zichzelf, waardoor ik niet veel weet over zijn leven. Ik groeide op onder Valère zijn vleugels, Tom onder die van ons moeder.

Als volwassenen zijn we elk onze weg gegaan. Eén keer per jaar gaan we samen op weekend en kunnen we bijpraten. De laatste keer is het dus helemaal fout gelopen. Tom en ik zijn blijven plakken en onverwacht stortte hij zijn hart uit over de problemen met zijn nieuwe partner. En ja, we hebben wat flessen wijn soldaat gemaakt. Maar dat Valère daar zo’n spel van maakte, dat was buiten alle proporties! Hij was razend en wilde er zelfs niet over praten. Ik ben nieuwsgierig wat die bemiddeling brengt.”

Wat zegt Tom?

“Ik was moe en wilde na wat drank gewoon mijn hart uitstorten bij Gust”

Tom (34): “Ik ben het nakomertje van het gezin. Mijn ouders hadden mij niet echt gepland, maar mijn moeder zag mij als de laatste kans om eens echt te moederen en is daardoor wat minder in de zaak gaan werken. Ze nam mij letterlijk en figuurlijk onder haar vleugels. Ze volgde alles op: mijn huiswerk, de vrienden met wie ik omging, mijn hobby’s…

Ik voelde mij verstikt, terwijl mijn broers mij verweten dat ik wél aandacht kreeg en zij hun plan moesten trekken. Ik voelde mij toen niet echt gehoord en gesteund. Ik ben dan ook zo snel mogelijk thuis vertrokken om de vrijheid te ervaren die ik zo miste. Dat maakte dat ik snel ging samenwonen, té snel. Ik zag mijn vriendin toen als een toegangspoort naar de vrijheid, maar al snel voelde ik mij gevangen in een andere kooi. Sofie zeurde wanneer ik naar het voetbal ging, met vrienden op stap wilde… En het werd alsmaar erger wanneer ons eerste kind er kwam. Ik heb de stekker uit onze relatie getrokken en een halfjaar later ontmoette ik Emma. We gingen vaak samen op stap en als mijn zoon bij ons was, deden we leuke dingen met ons drieën. Toen Emma me zei dat ze ook een kind wilde, voelde dat als een kaakslag. Ik wilde mijn vrijheid niet opnieuw opgeven. Net voor we op weekend vertrokken met de familie hadden we de zoveelste ruzie hierover. Ze wilde niet mee op weekend en ik heb dan maar tegen de rest gezegd dat Emma ziek was. Bij aankomst begon Valère te stoefen over zijn wijnen, maar het kon me allemaal niet schelen. Ze moesten eens weten in wat een shit ik zit. ’s Avonds, vermoeid en na wat drank, heb ik mijn hart uitgestort bij onze Gust. Het deed deugd mijn verhaal te kunnen doen. Het was dan ook een opdoffer dat Valère zo boos was over het feit dat we twee flessen van zijn wijn leegdronken. Het is toch maar wijn?” 

Hoe moet het nu verder?

“Valère voelt zich als broer al langer uitgesloten. Maar wat positieve erkenning doet wonderen”

Familiaal bemiddelaar Monique Van Eyken: “Als ik aan Valère, Gust en Tom vraag waarover ze het willen hebben, wordt er direct naar Valère gekeken. Gust en Tom zeggen dat ze de hele heisa niet begrijpen en willen weten waarom Valère zo woest werd. Valère zegt dat het wijnincident de druppel voor hem was. “Ik voel mij al lang uitgesloten en niet gerespecteerd”, verwoordt hij het. Wanneer ik vraag wat hij daar precies mee bedoelt, zegt hij het gevoel te hebben er niet bij te horen, dat zijn broers hem bijvoorbeeld nooit eens bellen. Toen hij hoorde dat Tom en Gust gezellig hadden zitten leuteren met zijn wijn, deed dat pijn. Want waarom wilde Tom wel doorzakken met Gust, en niet met hem?

Ik zie Tom en Gust naar elkaar kijken. Gust zegt dat ze helemaal niet gezellig geleuterd hebben, wel dat Tom er helemaal doorheen zat en dat dit toevallig ter sprake kwam door de sfeer en de drank. Tom vult aan dat hij niet van plan was zijn problemen te bespreken, maar dat de sfeer de tongen losser maakte. Valère antwoordt verontwaardigd dat hij die avond ook had gezien dat Tom iets dwarszat, maar dat Tom dit ontkende toen hij er stilletjes naar vroeg. Wanneer ik Tom vraag waarom hij niets tegen Valère heeft gezegd, zegt Tom dat hij Valère met zo’n prutsen niet wilt storen. Valère heeft een zware, stresserende job en wil hem ontzien. Gust deelt deze mening. Hij heeft eindeloos veel respect voor zijn grote broer en kijkt uit naar het jaarlijkse weekend, maar wil Valère daarbuiten ook niet lastig vallen, hij heeft het al druk genoeg.

De positieve erkenning van de broers raakt Valère: “Ik heb niet liever dan dat jullie mij bellen als er iets aan de hand is”, zegt hij. “Jullie zijn mijn broers, jullie levens zijn belangrijker dan alle perikelen op mijn werk. Ik had dat weekend het gevoel dat jullie mij niet moesten en totaal niet apprecieerden. En dat terwijl ik zo veel voor Gust heb gedaan toen we nog kinderen waren.”

De broers vertellen over hoe zij elk op hun manier hun jeugd beleefden en geven Valère ook te kennen dat hij de steunpilaar was toen hun ouders nog veel werkten, waarop Tom al lachend antwoordt dat hij liever Valère als mama had gehad dan zijn moeder. De sfeer wordt gemoedelijker, er wordt zelfs een grapje gemaakt over de wijn. Valère wil daarop toch nog even kwijt dat zijn wijnkeuze voor hem veel betekent. Voor hem is goede wijn kiezen een manier om aan zijn broers te laten zien dat hij hen apprecieert. De broers spreken af dat ze de twee lekkere flessen opnieuw samen zullen drinken, op een gepast moment.

Ik vraag aan elk van de broers wat zij zij in de toekomst belangrijk vinden en alle drie zijn zij het erover eens dat ze willen dat de relatie tussen hun drieën hechter wordt. Concreet spreken ze af dat ze elkaar bellen als ze een probleem hebben, ze maken een gezamenlijk WhatsApp-groepje aan en gaan een abonnement op KV Mechelen nemen. Ik zie dat het maken van de afspraken hen nu al deugd doet. Ik leun achterover, de bemiddeling is meer dan geslaagd. Zo zie je maar dat echt praten en luisteren helpt.”

Uit: Libelle 12/2021 – Tekst: Monique Van Eyken

MEER FAMILIEKWESTIES:

• SOS familie: “Ik wilde zo graag mama zijn, en kon het niet aan mijn kind te delen met een andere moeder”
• SOS familie: “Mijn kinderen willen het coronavaccin zodra het kan, maar mijn ex doet daar moeilijk over”
• SOS familie: “Zodra het over de verdeling van het huis, de financiële middelen en de BVBA gaat, wordt de sfeer grimmig”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!