Annick

Over het ultieme kerstmenu

“Ik wilde deze kerst eens iets ánders op het menu zetten, al wist ik niet precies wat ik daarmee bedoelde”

Ik heb er dit jaar echt lang over gedaan om ons kerstmenu vast te leggen. Als kok van dienst begin ik meestal al maanden op voorhand recepten te verzamelen, om dan meestal uit te komen bij een gevulde kalkoen of een wildstoofpotje.

Een tijdlang was er een veganistisch liefje mee op kerstavond, en dan maakte ik aangepaste schotels. Claire en Romeo zijn vegetariërs, dus voor hen zorgde ik altijd voor een zonder-vlees-versie. Maar dit jaar komen alleen Leen, Tom, de meisjes en mama. En ik wil eens iets ánders maken. Al weet ik zelf eigenlijk niet precies wat ik daarmee bedoel.

Zoals wel vaker vind ik mijn inspiratie in Libelle Lekker. Daar valt mijn oog op ‘llses kerstdiner voor twee’, met een recept van gebakken tarbot met geroosterde honingwortelen, aardappelroosjes en sinaasappelboter. Het water loopt me in de mond. Vis met Kerstmis, dát is eens iets anders, dat heb ik nog nooit gedaan. We lusten alle vijf graag vis, en het is een haalbaar recept, met een variant voor de meisjes.

Meestal begin ik al maanden op voorhand recepten te verzamelen, om uiteindelijk toch gevulde kalkoen of een wildstoofpotje te maken

De kookmachine in mij slaat aan. Want zodra de hoofdschotel vastligt, vind ik het makkelijker om de rest van het menu te bepalen. Ik besluit om als voorgerecht eindelijk dat waanzinnig lekkere gerecht te maken dat ik ooit at in Osteria La Porta in Monticchiello. Walter en ik waren op vakantie in Toscane en ik had gelezen over een kleine osteria met een grootse keuken.

Uiteraard was die volgeboekt tijdens ons hele verblijf. Tot we afspraken met een vriend van Walter, die ons daar uitnodigde – hij was goed bevriend met de eigenares. Het werd een culinaire avond om nooit te vergeten. Mijn smaakpapillen zaten de hele avond in de zevende hemel. De wijnen waren fantastisch, en ik herinner me niet eens alles wat ik heb gegeten, maar ik weet wel nog dat het veel was, en heerlijk.

Voor iedereen iets lekkers

Een van de gerechten staat voorgoed in mijn geheugen gegrift: een ragù van everzwijn met tagliatelle. Dus dat wordt ons kerstvoorgerecht! Als ik daarna vis serveer en een licht dessertje maak, kan ik misschien de smaak van die hemelse avond opnieuw oproepen zonder dat we ons een indigestie eten.

En zo krijgt mijn kerstmenu langzaam vorm. Ik wil voor iedereen die komt iets lekkers voorzien en besluit om scampi’s bij het aperitief te maken, want dat lusten Leen en mama graag. Voor de kindjes doe ik dipsausjes met stokjes. Ik maak twee sauzen bij het voorgerecht, zodat de meisjes ook wat pasta kunnen eten, een kies een ander stukje vis voor hen.

Zin in tiramisu

Nu nog het dessert… Daar heb ik jaren niet over moeten nadenken. We maakten altijd het recept waar mijn moeder jaren geleden mee op de proppen kwam en wat heel simpel en tegelijk erg lekker is: vanille-ijs, bestrooid met koffiepoeder met daarover een geut wodka. Maar mama drinkt geen alcohol meer, bovendien moet Tom nog rijden. Ander plan dus…

Zelf ben ik geen dessert-eter – thuis eten we er nooit een en ook op restaurant sla ik het zoete afsluitertje meestal over. Ik besluit om het even te laten liggen. En dan, na een paar dagen, komt het bovendrijven: ik heb nog eens zin in tiramisu. Ik duik meteen in mijn oude recepten, en als ik het gevonden heb, bedenk ik dat hiermee mijn voornemen om het kerstmenu ‘licht’ af te sluiten serieus in het gedrang komt.

Als dessert aten we altijd vanille-ijs, met daarover een geut wodka. Maar mama drinkt geen alcohol meer, en Tom moet nog rijden…

Wanneer ik ’s avonds door recepten zit te scrollen op het internet stuit ik op ‘Sana tiramisu’, op de site van… Libelle Lekker. Een tiramisu bedacht door Sandra Bekkari. Bovenaan staat: ‘Het gebruik van amandelmeel en volkoren speltmeel maakt de koekjes gezonder en voedzamer. De mascarpone vervangen we deels door plattekaas: gezonder en fijn voor de lijn.’

Naast die twee aanpassingen verschilt deze tiramisu niet eens zo veel van de traditionele. Licht en lekker, én ik vervul mijn goestingske. Ik begin zin te krijgen in dit kerstmenu, en in het feest. Dicht bij wie dichtbij is, en even dicht bij wie er niet bij zal zijn.

Nog meer columns lezen?

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."