Annick

Annick mijmert over het allerlaatste bad in Brussel

“Mijn bad is niet zomaar een bad. Het heeft me al door moeilijke momenten geloodst”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Vandaag heb ik afscheid genomen van mijn bad in ons huis in Brussel. Ik ben heel bewust lang in het water gaan liggen, om deze laatste keer extra lang te rekken. Want morgen beginnen de werken voor een nieuwe badkamer, waar er alleen nog plaats zal zijn voor een inloopdouche.

Mama had steeds meer moeite om haar garagepoort open te krijgen en besliste na lang twijfelen om een nieuwe automatische poort te bestellen. Sinds haar aanpassing is ze de koning te rijk

De aanleiding voor deze verbouwing is de nieuwe elektrische garagepoort van mijn moeder. Mama had steeds meer moeite om haar garagepoort open te krijgen en besliste na lang twijfelen om een nieuwe automatische poort te bestellen. Nu is ze de koning te rijk. Aan komen rijden en vanop afstand haar poort die opengaat, het is een luxe die ze nooit heeft gekend. Gedaan met klungelen. “Eigenlijk had ik dat veel eerder moeten doen. Stom hé, om zoveel jaren te wachten en het dan uiteindelijk toch te doen. Ik had hier al zoveel langer van kunnen genieten.”

Comfort voor later

Dus die avond hebben Walter en ik het over welke zaken wij nu al ongemakkelijk beginnen te vinden en vooral: wat we echt nog willen aanpassen in ons huis voor onze oude dag. Mijn moeders woorden weerklinken in mijn hoofd, en algauw komt onze badkamer ter sprake.

Ons appartement dateert van de jaren dertig. Toen Walter het verbouwde, heeft hij de badkamer wel vernieuwd, maar het oude ijzeren bad liet hij staan. Hij liet ook een nieuwe douche bouwen in een smalle nis, waardoor die diep en donker is. Ik heb er nooit graag gedoucht.

Maar in dat oude bad heb ik dus wel veel tijd doorgebracht. Maar het is ook smaller dan de meeste moderne baden en vrij diep, waardoor het nu al niet makkelijk is om eruit te geraken. Vooral omdat de twee handvaten waaraan je je zou kúnnen vasthouden veel te ver naar achter staan.

Vooral Walter is bezorgd dat ik mijn badritueel hard ga missen. ‘Het is niet zomaar een bad,’ zegt hij, ‘jij hebt het soms echt nodig wanneer je moe bent’

Wanneer ik onderuitzak in het water, staan ze ter hoogte van mijn schouders. Probeer je daar maar eens aan op te trekken… Aangezien ik nu al acrobatische bewegingen moet doen om rechtop te gaan staan, ben ik er zeker van dat ik over een paar jaar assistentie nodig zal hebben om uit dat bad te geraken.

De beslissing om het bad in te wisselen voor een grote inloopdouche blijkt niet zo eenvoudig. Vooral Walter is bezorgd dat ik mijn badritueel hard ga missen. “Het is niet zomaar een bad,” zegt hij, “jij hebt het soms echt nodig wanneer je moe bent.” Hij heeft gelijk: het is niet zomaar een bad. Mijn badje heeft me al door moeilijke momenten geloodst.

Als ik triest of moe ben, geeft het me rust om met mijn ogen toe in heel heet water te liggen. In de winter is het dé manier om me op te warmen, waarna ik in mijn dikke badjas gewikkeld een kop hete thee drink. Gegarandeerd val ik dan snel in slaap. Slapen, dat doe ik trouwens soms ook in mijn bad. Het gebeurt geregeld dat ik wakker word in koud water. Of dat Walter komt kijken of ik niet verdronken ben.

Toen ik een tijdje geleden vijf dagen griep had, ben ik ook elke dag in bad geweest. Je kunt me dus een echte badzitter noemen. En nu heb ik geen bad meer. Ook niet in ons Ardennenhuis, waar het vorig jaar vervangen werd door een infraroodsauna. Dat was wél een makkelijke beslissing, omdat het een bad was waar nooit iemand in ging. Het was er eentje voor twee personen, maar je kon er denk ik met drie in. Totaal niet warm te krijgen, zelfs al liet je het warme water lopen tot de boiler leeg was. Milo heeft het één keer geprobeerd met een liefje, maar daarna nooit meer. Dus als we na een paar dagen Ardennen weer naar Brussel vertrokken, was het eerste wat ik deed bij thuiskomst: een bad nemen.

Morgen begin ik dus aan de badloze rest van mijn leven. Het zal zeker wennen worden. Maar met een goede douchegel, een stevige scrub en misschien wat eucalyptus aan de douchekop maak ik er gewoon mijn eigen wellness van.

Nog meer columns lezen?

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."