Annick

Over de geneugten van een lekkere reisbestemming

“Met de voeten in het gras slurpen we oesters en eten we vongole. Culinair kan deze reis niet stuk”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Walter, onze beste vriendin Reinhilde en ik zijn een week op vakantie in het zuiden van Bretagne. Hoewel de keuken in ons vakantiehuisje piepklein is en niet genoeg ruimte biedt om fatsoenlijk, laat staan uitgebreid te koken, tover ik – al zeg ik het zelf – de hele week de heerlijkste gerechten op tafel.

Het zilte van de schaaldieren, de superverse vis, de volle smaak van de groenten… het is een feest om daarmee aan de slag te gaan!

Dat is niet zozeer te danken aan mijn kookkunsten, maar vooral aan de ongelooflijke versheid en kwaliteit van de ingrediënten hier. Het zilte van de schaaldieren, de superverse vis, de volle smaak van de groenten… het is een feest om daarmee aan de slag te gaan!

We logeren in een klein, charmant huisje dat omringd is door een reusachtige tuin vol bloemen en planten. En er is dat kleine keukentje, dus. Ik kook alle dagen, omdat ik dat gewoon graag doe – en ook niet onbelangrijk: Reinhilde en Walter zijn zeer enthousiaste eters.

Bretagne: culinaire topbestemming

Zoals altijd wanneer ik op reis ga, heb ik me voorgenomen om de plaatselijke keuken te leren kennen en zélf gerechten uit de streek te proberen maken. In Bretagne betekent dat veel vis en schelpen, oesters, krabben en ander lekkers uit de zee. Wanneer we aankomen in ons huisje, inspecteer ik het keukengerief en merk ik dat we alleen heel grote of heel kleine potten hebben, en dat het gasvuur oud is en de pannen gammel. En er liggen wel drie oestermessen in de kast! “Dat zegt veel over hoe vaak hier oesters worden geserveerd”, merkt Walter op.

Al maanden zijn we er alle drie heel erg op verlekkerd om Bretoense schelp- en schaaldieren te proeven, recht uit de zee, en het is zeker een van de redenen waarom we Bretagne als bestemming hebben gekozen. We moeten dus dringend op zoek naar een goede plek om vis te kopen!

Op amper tien minuten rijden van ons huisje vinden we een winkel van een familiebedrijf dat zelf mosselen en oesters kweekt. Elke ochtend kopen ze verse vis in, rechtstreeks van de vissersboten. We rijden er meteen de eerste ochtend naartoe. Het blijkt geen echte winkel, maar een grote, eenvoudige hangar waar alles blinkend vers wordt aangeboden. We kopen twaalf oesters en krijgen er dertien, en we nemen ook een grote zak schelpen mee om ’s avonds vongole te maken. Ik val bijna om als de vriendelijke verkoopster de prijs meedeelt: drie keer goedkoper dan in een viswinkel in Brussel!

’s Avonds neemt Walter de oesters voor zijn rekening. Ik maak een vongole met belachelijk veel schelpen, knoflook, witte wijn en een snuifje chili. En zo zitten we op onze eerste avond in de tuin met onze voeten in het gras en klinken we op het mooie begin van onze vakantie. De oesters zijn verrukkelijk, de vongoleschelpen dik gevuld en vol van smaak. Culinair kan deze reis al niet meer stuk.

En het houdt niet op, want op zondag is er een grote markt in ons dorp. We vertrekken zonder boodschappenlijst en laten ons verrassen. Een paar uur later komen we thuis met twee manden vol met geurige kazen, grote zongerijpte tomaten, een heel donker roggebrood, dikke bossen knoflook, glanzende perziken en een paar kilo mosselen.

In Bretagne is koken écht een feest. En ik speel maar een bijrol. De hoofdrollen zijn voor de zon en de zee die alles hier zo lekker maken

De hele vakantie eten we elke dag vers en lekker. We genieten van de zon, de frisse lucht en maken mooie wandelingen. We vertragen hier, en dat doet ongelooflijk veel deugd. Ons huis heeft geen wifi, dus de kille wereld is even heel ver weg. De laatste dag maak ik een cotriade, dat is de Bretoense versie van bouillabaisse. Opnieuw met schaaldieren en vissen die ik in ons hangaartje voor een prikje heb gekocht. Mijn gezelschap is wel heel benieuwd of dit gerecht gaat lukken in onze flutkeuken. Maar het maakt zichzelf.

Ik gooi op het juiste moment de juiste ingrediënten in de pot en voeg aan het einde een paar langoustines toe voor het spektakel. Walter en Reinhilde likken hun duimen en vingers af. In Bretagne is koken écht een feest. En ik speel maar een bijrol. De hoofdrollen zijn voor de zon en de zee die alles hier zo lekker maken. Met zulke goede ingrediënten is het bijna onmogelijk om een gerecht te laten mislukken!

Nog meer columns lezen?

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."