Groeten uit Zweden: “Om twee maanden lang een warme lunch te voorzien, daar voel ik precies weinig voor.”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 45, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (17) en Stina (14). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Gratis warme lunch op school

‘Wat eten we’, vraagt dochter Stina, met een nog licht verdwaasde slaapblik in haar ogen. ‘Boterhammen, met een eitje als je wil’, antwoord ik. Het is intussen zomervakantie hier in Zweden en de tienerdochter is al helemaal gewoon aan het nieuwe, trage ritme. Lang in je bed blijven liggen betekent ook ontbijten als de rest van het gezin klaarzit voor de lunch.

Ze schuift langzaam aan tafel, snijdt een sneetje brood af en grijpt naar een pakje salami. ‘Wist je dat je best maar twee plakjes salami per week eet’ zeg ik vriendelijk, terwijl ik heel erg mijn best doe om niet al te belerend over te komen. Wat ze dan wél moet eten, is het eerder botte en ongeïnteresseerde antwoord, benadrukt door de typische tieneroogrol. ‘Op school krijgen we tenminste een warme lunch’, voegt ze er nog snel aan toe.

Ook al gebeurt het soms dat de kinderen klagen over het menu van de dag, die gratis warme maaltijd ‘s middags wordt duidelijk gesmaakt. En ook al staan er geregeld populaire gerechten als kötbullar -de typisch Zweedse vleesballetjes- en spaghetti op het menu, toch heb ik het gevoel dat de scholen hun best doen om de leerlingen een gevarieerde maaltijd voor te schotelen, inclusief saladbar. En daar is dochter Stina duidelijk blij mee, rauwe groenten gaan er doorgaans makkelijk in!

De saladbar-aanpak

Misschien ligt daar wel de sleutel tot een succesvolle gezonde lunch, ook hier aan tafel? De Zweed zweert bij een warme lunch, maar om nu twee maanden lang twee keer per dag een warme maaltijd klaar te maken, daar voel ik precies weinig voor. De bijhorende saladbar daarentegen, die voorzie ik met de glimlach. Ook al kan ik heel erg genieten van een eenvoudig sneetje zuurdesembrood met een simpele plak kaas, een fris slaatje als lunch is voor mij onlosmakelijk verbonden met de zomer. Een beetje halloumi of feta, verse kruiden en een handvol pijnboompitten maken het helemaal af.

Ergens had ik verwacht dat beide tieners vlot en met veel goesting mee van die grote kom salade zouden smullen. Is het daarom dat ik wat weigerachtig sta ten opzichte van een kommetje wortelen of komkommer? Die aparte, in kleine stukjes gesneden rauwe groentjes katapulteren me in één klap terug naar het brooddozen met vakjes-tijdperk, láng voor de warme lunch in de Zweedse school. Die snoeptomaatjes en hapklare worteltjes vormden toen de perfecte, gezonde aanvulling op de boterhammetjes in de kleuterboekentas. Als alles leeg terug naar huis kwam, was deze mama blij.

Toch leek het plaatje niet te kloppen. Trekt de tienerdochter vrolijk op eigen houtje met de vriendinnen naar het shoppingcenter, met een chique handtas over haar schouder, maar bleef de tijd op culinair vlak stilstaan? Of zie ik het verkeerd, en ben ik gewoon té ontgoocheld in het feit dat ze m’n met liefde gemaakte salade links laat liggen? Choose your battles, die wijze raad geldt voor kleuters, maar blijkbaar net zo goed voor pubers. En dus gaan we vanaf morgen voor de saladbar-aanpak. De Hoge Gezondheidsraad schrijft namelijk niet voor hóe we die 300 gram groenten moeten eten, toch?

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!