De meest onvergetelijke momenten van onze redactrices in 2025
Geen eindejaar zonder terugblik, en dat geldt ook voor onze Libelle-redactrices. Wat waren onze hoogtepunten? Waar zijn wij het meest trots op? Welke lezeressen gaven ons wijze lessen? Je leest het hier!
Toen haar man ernstig ziek werd, kon Anne Davis rekenen op jullie massale steun
Anne, columniste: “Bijna vier jaar geleden kreeg mijn man Owen een herseninfarct. Hij herstelde langzaam, maar dit voorjaar kwam er plots een zware terugval. Sindsdien kan hij niet meer stappen, zit hij in een rolstoel en kreeg hij de diagnose Alzheimer en vasculaire dementie. Daarbovenop heeft hij regelmatig kleine beroertes. Mijn man is een vechter, maar hij wordt moe.
Mijn leven is helemaal veranderd: ik kan hem nauwelijks nog alleen laten en sta ook ’s nachts vaak op. Dat is zwaar en soms beangstigend. Wat als hij me op een dag niet meer herkent? Wat als ik niet meer voor hem kan zorgen? Toch voel ik me gedragen door de vele lieve reacties van Libelle-lezeressen. Kaartjes, mailtjes, berichtjes via Facebook… Die zijn er altijd wel, maar deze keer is de steun echt overweldigend. Dat doet deugd, zeker op moeilijke dagen.
Schrijven helpt me om alles te verwerken, en het besef dat mensen meeleven én soms hetzelfde meemaken, maakt dat ik me minder alleen voel. Ik beantwoord elk berichtje trouwens persoonlijk. Daaruit ontstaat soms een langdurig contact, wat echt fijn is. Het is vandaag de dag best wel bijzonder om als columniste zo’n sterke band te hebben met je lezers.Wat ik het voorbije jaar heb geleerd? Dat je veel meer aankunt dan je denkt, zolang je de humor blijft zien en durft om hulp te vragen. We zijn omringd door warme mensen – buren, vrienden, lezers – en dat is goud waard.”
Nele & Bert zijn súperblij met de terugkeer van de Libelle Winterfair
Nele, chief Marketing Officer: “Na zes jaar afwezigheid opnieuw kunnen uitpakken met onze Libelle Winterfair: ik ben er écht trots op. Onze vingers jeukten om de Nekkerhal in Mechelen weer onder te dompelen in onze magische kerstsaus. En met onze 80ste verjaardag mocht het allemaal grootser zijn dan ooit!”
Bert, event manager: “Hoofdredactrice Karen wilde dit jaar voluit gaan voor een nostalgische kerst. Ze droomde van een echt kerstdorp, compleet met eigen straatnamen, een houten chalet, een échte carrousel en zelfs een Libelle-bakkerij. Het ene idee was nog zotter dan het andere, maar we kregen het voor elkaar. Bezoekers struinden door de Flapuitsteeg, Koffiekletslaan of Kerststronksteeg, stopten post voor Anne Davis in een ouderwetse rode brievenbus en maakten een ritje op de Libelle-carrousel. Straatmuzikanten zorgden voor live piano- en vioolmuziek, en natuurlijk liep ook de kerstman vrolijk rond.”
Nele: “Maar waar ik toch het meest door geraakt word, zijn de verhalen van onze lezeressen zelf. In de houten chalet konden ze de redactie ontmoeten en zich kandidaat stellen voor een mode- of beautyreportage, hun verhaal doen of gewoon vertellen wat Libelle voor hen betekent. En dat deden ze massaal. In de whatsappgroep van de redactie regende het hartverwarmende boodschappen, vrolijke foto’s en lieve groeten. De ramen van de chalet vulden zich elke dag met krijtstiftboodschappen van bezoekers. Van ‘Bedankt Libelle voor onze leuke moeder-dochterdag’ tot ‘Herstellende van kanker en blij dat ik hier vandaag mag zijn’.”
Bert: “Dat Libelle voor zoveel mensen een lichtpuntje en inspiratiebron is, in moeilijke én mooie tijden, werd opnieuw duidelijk. En daar doen we het voor, elke week opnieuw.”
Esther & Karolien genoten samen met heel wat lezeressen van de allereerste Libelle-reis
Esther, manager Line Extensions Partnerships: “In deze digitale tijden is het misschien wel belangrijker dan ooit om af en toe te ontkoppelen. Om met beide voeten in de échte wereld te staan en nieuwe ervaringen op te doen. Met ‘Libelle op reis’ willen we precies zulke unieke momenten creëren.”
Karolien, toerismecoördinator: “Samen met Reizen Lauwers stellen we reizen samen die onze lezeressen samenbrengen én laten genieten van kleine gelukjes. In juni mochten Esther en ik mee op de allereerste editie, in en rond Château Canet: het Libelle-wijndomein in Zuid-Frankrijk. We bezochten Carcassonne, maakten een boottocht op het Canal du Midi en ontdekten Narbonne. Maar vooral de momenten op het wijndomein blijven bij: de zon, samen aperitieven met zicht op de wijnranken, de prachtige villa, de warme ontvangst… Dichter bij leven als God in Frankrijk ben ik nooit geweest.”
Esther: “Het was belangrijk dat de reis helemaal klopte met waar Libelle voor staat.”
Karolien: “En een van die dingen zijn echte connecties. Sommige vrouwen maakten hun eerste reis sinds ze weduwe waren, anderen vonden nieuwe vriendschappen. Tegelijk had iedereen de vrijheid om af en toe alleen of met z’n tweeën op pad te gaan.”
Esther: “Dat vind ik zo belangrijk: je mag aansluiten bij het gezelschap, maar je mag evengoed je eigen ritme volgen. De reis moet vooral jóú aanspreken.”
Karolien: “Intussen kijken we al uit naar 2026, met onder meer een lentecruise, een kerstcruise en een heuse ‘The Sound of Music’-reis naar Oostenrijk. En weet je wat wij zo leuk vinden? Verschillende deelnemers van de eerste reis boeken opnieuw. Dat er zo’n warme Libelle-community ontstaat, is voor ons misschien wel het allermooiste.”
Tine maakte de podcast ‘Het mysterie van de appelvrouw’ naar aanleiding van 80 jaar Libelle
Tine, reportageredactrice: “Voor de podcast ‘Het mysterie van de appelvrouw’ ben ik maandenlang in de geschiedenis van Libelle gedoken. En dat lag ver buiten mijn comfortzone. Ik ben iemand die schrijft, met mensen praat – dát is mijn wereld. Maar archieven induiken, naar bibliotheken gaan, fotospecialisten bellen… Ik dacht vaak: hoe moet dit ooit een verhaal worden? Die eerste periode was pure stress. En dan, na maanden puzzelen, viel alles in elkaar.Onze podcast werd een ode aan het vrouw-zijn, en hoe universeel dat is. Vrouwen vandaag voelen en denken nog steeds hetzelfde als toen. Het kwam ook sterk naar voor in de interviews die ik met tien 80-jarige Libelle-abonnees deed op ons grote verjaardagsfeest in onze drukkerij. Verbondenheid, zorg dragen, betekenis geven: dat is wat er overblijft als je op je tachtigste terugblikt. Dat vond ik zo schoon. Ik ben door dit project enorm gegroeid – als journalist, maar vooral als mens. En daar ben ik oprecht dankbaar voor.”
Meer van onze redactie?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!