Leerkracht in coronatijden: ‘We zijn elke week naar het bos blijven gaan’

De voorbije coronaperiode moesten meerdere beroepsgroepen zichzelf heruitvinden. Onder hen zeker ook leerkrachten. Wat hebben zij zien veranderen in hun job? Welke impact had de crisis op hun leerlingen en wat helpt hen nu om de kinderen zo goed mogelijk door het schooljaar te gidsen? We vragen het de komende weken telkens aan een leerkracht. Deze week: juf Maura en schoolpsychologe Elke.

WIE ZIJN MAURA EN ELKE?

Maura Mievis (33) is leerkracht in het eerste leerjaar in methodeschool O.B.A.M.A in Beringen. Ze staat al 10 jaar voor de klas.

Elke Goffin (41) is schoolpsychologe in dezelfde school.

HOE HEB JE DE AFGELOPEN CORONAPERIODE ERVAREN?

“We hebben de afgelopen coronaperiode als een enorme uitdaging ervaren”, vertelt Maura. “Ook als leerkracht moest je erg flexibel zijn. De ene dag sta je voor de klas en de volgende ben je thuis. Het was een kwestie van meebuigen met de situatie.”

“Dat flexibel zijn noemen we hier op school buigkracht”, voegt schoolpsychologe Elke toe. “Er dient zich een onverwachte situatie aan en jij past je daaraan aan. Dat heeft zich tijdens de coronaperiode natuurlijk heel vaak voorgedaan. Op zo’n moment is het de uitdaging om altijd in functie van de kinderen te denken en het ook voor te leven. We zijn op elk moment rustig gebleven en hebben altijd samen met de kinderen bekeken hoe we de nieuwe uitdagingen konden aanpakken. Wij hebben er zelf veel van geleerd, maar de kinderen zeker ook.”

CREATIEVE OPLOSSINGEN EN FLEXIBEL OMGAAN MET REGELS

“Ik vond het erg belangrijk dat we de uitdagingen samen konden bespreken, maar wel vrij gelaten werden in de invulling ervan”, zegt Maura. “Het is niet omdat een bepaalde aanpak in de ene klas werkt, dat je dat moet veralgemenen. Ik geef les in het eerste leerjaar en bij deze kinderen is contactonderwijs de beste oplossing. Tenzij het helemaal niet anders kon of mocht, heb ik zoveel mogelijk met de kinderen in de klas lesgegeven, terwijl anderen vlot zijn overgeschakeld naar afstandsonderwijs. We hebben geprobeerd om steeds zo flexibel mogelijk om te gaan met de steeds weer veranderende regels.”

“We hadden het geluk dat de klassen ruim genoeg zijn, zodat we de tafeltjes ver genoeg uit elkaar konden zetten”, geeft Elke aan.”Op die manier creëer je een situatie waarin je makkelijk afstand kunt bewaren en moesten de kinderen hun mondmasker niet de hele tijd dragen. Daarnaast vonden we het heel belangrijk om zoveel mogelijk op zoek te gaan naar creatieve oplossingen. Hier op school vinden we autonomie erg belangrijk, zowel voor de leerlingen als voor de leerkrachten.”

ZELFSTANDIG WERKEN IN OPENLUCHT 

“Die autonomie gaven we de leerlingen ook door ze buiten te laten werken”, zegt Maura. “De instructie was meestal in de klas, maar bepaalde leerlingen verwerken de stof liever zelfstandig. Zij gingen dan vaak buiten zitten om aan hun taken te werken. We hebben houten banken op de speelplaats staan, maar ze mogen zich evengoed onder een boom leggen.”

“iedereen werkt op zijn tempo. hier heeft corona niets aan veranderd”

“Bij ons in de school werkt iedereen meer op zijn eigen tempo”, legt Elke uit. “Corona heeft aan dat aspect niet veel veranderd. Of je nu thuis werkte of op school, je kon gewoon je eigen planning volgen. Wanneer de kinderen hier hun leerdoelen behalen, hebben ze heel veel vrijheid en wordt er ruimte gecreëerd voor andere dingen.”

ELKE WEEK NAAR HET BOS

Waar ik heel erg blij om ben is dat we gedurende de hele coronaperiode nooit ons bosmoment hebben opgegeven. We zijn elke week naar het bos blijven gaan, ook al hadden we heel wat lesuren verloren door quarantaines en lockdowns. Tijdens dat moment zijn we al gauw vier uur buiten in het bos en is er ruimte om echt te spelen. Ik probeer zoveel mogelijk samen met de juf en de kinderen van de laatste kleuterklas te gaan, zodat ik die kinderen al wat beter leer kennen. En zij mij ook natuurlijk.”

“En in tussentijd oefenen de kinderen hun sociale vaardigheden, op een andere manier dan in de klas”, voegt Elke er nog aan toe.

WAT VOND JE HET MOEILIJKSTE ALS JUF?

“Wat mij persoonlijk het meest geraakt heeft, was het moment waarop alle kinderen een mondmasker moesten dragen”, zegt Maura. “Ik had het er moeilijk mee, als volwassene, dat dit voor mijn kinderen beslist werd. Gelukkig hebben ze het in de praktijk niet veel moeten dragen, omdat we die afstand konden bewaren.”

“kinderen in het eerste leerjaar hebben echt je gezichtsuitdrukking nodIG”

“Maar ook voor mezelf was het moeilijk”, gaat Maura verder. “In het eerste leerjaar hebben de kinderen het echt nodig om de uitdrukking en je gezicht te zien als je bijvoorbeeld bepaalde letters uitspreekt. Daarnaast heb ik ook een meisje met een hoorapparaat in de klas. Zij is bijna volledig afhankelijk van wat ik zeg, mijn mimiek en mijn lippen.” 

CORONAPERIODE OOK NIET MAKKELIJK VOOR DE OUDERS

“Voor de ouders was de situatie ook niet makkelijk”, aldus Maura. “Bij de allereerste lockdown dacht iedereen dat het leven na een aantal weken weer normaal zou zijn. Alle ouders deden superhard hun best om hun kinderen te begeleiden. Na twee jaar is de situatie veranderd. Je eigen werk combineren met het huishouden en de kinderen helpen met hun schoolwerk, dat is onmogelijk. Ik besef heel goed hoe zwaar het was, want ik ben niet enkel leerkracht, maar ook mama van drie kinderen. In 2020 was ik zwanger van mijn derde en liepen de twee oudsten ook thuis rond. Dat was een heel pittige periode!”

WAT IS DE IMPACT OP DE KINDEREN IN JE KLAS?

“Als leerkracht moet je proberen het evenwicht te zoeken tussen wat er nodig is om een veilige situatie te creëren en wat een kind nodig heeft om zich goed te voelen”, vertelt Elke. “Gelukkig hebben wij hier op school altijd aandacht gehad voor het mentale welzijn van onze kinderen.” 

“Dat aspect komt echt elke dag aan bod hier op school”, voegt Maura toe. “Ofwel komt Elke het vak ‘Gezondheid’ geven, maar we kunnen net zo goed wobbelyoga of meditatie introduceren. Verder vinden we het belangrijk dat we ondertussen over alles blijven praten. We leggen uit waarom bepaalde dingen wel kunnen en andere niet. Dat vind ik bijvoorbeeld ook ‘gezondheid’.”

“Gezonheid is geen vak, maar een houding”

“Zeker!”, beaamt Elke. “Gezondheid is een formeel moment waarin we bepaalde dingen uitleggen of inoefenen, maar daarnaast is het de bedoeling dat zowel de leerkrachten als de leerlingen de dingen die we hier aanbrengen gaan toepassen.” 

“Het is geen vak, maar een houding”, vat Maura het mooi samen. “Ik denk dat veel ouders op dat vlak nog iets van hun kinderen kunnen leren.”

WAT ZOU JOU KUNNEN HELPEN IN JE JOB?

“Tijdens de coronaperiode is me wel duidelijk geworden hoe belangrijk mensen als Elke zijn”, zegt Maura.

“Als je goed onderwijs wilt bieden, heeft een school nood aan meer middelen”, voegt Elke aan. “En met middelen bedoel ik mensen die bepaalde leerlingen ondersteuning kunnen bieden. Er wordt verwacht van scholen om op maat te werken en in te spelen op alle noden van elke leerling, maar het ontbreekt aan middelen. In coronatijden voel je dat nog veel feller.”

HEB JE ER OOK POSITIEVE DINGEN UIT GEHAALD?

“Als ik een ding effectief wil behouden na corona is het online vergaderen”, zegt Maura. “Je kunt veel korter op de bal spelen en het is vaak efficiënter. Zeker met externen is het makkelijker en sneller om een digitale meeting te plannen. Bepaalde gesprekken moet je uiteraard face-to-face houden, maar de keuze hebben is een grote meerwaarde.”

MEER OVER KINDEREN EN DE CORONACRISIS

• Leerkracht in coronatijden: ‘Ik mis het om mijn hele klas bij me te hebben’
• Mentale weerslag na corona? 7x zo ondersteun je je kind het best
• Corona op school: 8x zo versterk je de weerstand van je kind

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!