“Ik blader door het kookboek en het lijkt alsof deze kok precies weet wat ik het liefst eet”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

We zijn terug van een weekend logeren bij vrienden in Frankrijk. Inne en Wim zijn ook Brusselaars die, net als wij, verliefd zijn op de Ardennen. De Franse Ardennen, in hun geval. Maar zij gingen nog een stapje verder. Zij hebben hun appartement in Brussel voor een jaar verhuurd en wonen nu permanent in een piepklein dorpje. Daar kochten ze tien jaar geleden al een oude boerderij op een groot stuk grond.

Hun huis ligt meer afgelegen dan het onze, het staat op een heuvel, ze hebben het leuk verbouwd en de natuur errond is prachtig. Wim is zelfstandige en helpt mensen bij de aankoop van een woning in de regio. Inne werkt drie dagen per week in West-Vlaanderen, waar ze dan ook blijft overnachten. De andere dagen is ze bezig in hun reuzentuin.

Tijdens ons weekendje worden we als gasten rotverwend. Zowel ’s middags als ’s avonds eten we wat er uit die grote tuin van hen komt: sla, kruiden, brandnetels, radijzen, allemaal verwerkt in een grote, woeste salade. Heerlijk vind ik dat. Ze kunnen allebei goed koken, het liefst vers en groen.

Ik zie een dik kookboek op hun aanrecht liggen. Het heet ‘Zes seizoenen. Een nieuwe kijk op koken met groenten’. Niet vegetarisch, maar groenten spelen wel de hoofdrol. Aangezien mooie kookboeken een van mijn zwakke plekken zijn, begin ik er meteen in te bladeren. Ik heb nog nooit van de kok gehoord, maar zijn aanpak prikkelt mijn nieuwsgierigheid.

Verleidelijke kookboeken

Er was een tijd dat ik veel kookboeken kocht of kreeg. Na mijn Jamie Oliver-periode vroeg ik alle Ottolenghi’s cadeau, en vervolgens verdiepte ik me in de Koreaanse keuken. Tussendoor kocht ik ook nog boeken die me gewoon opvielen. Uit sommige kook ik veel, andere zijn eerder ‘decoratie’.

Mijn vrienden en familie weten dat ik kookboeken een heel fijn cadeau vind. Ik kan er echt avonden in zitten lezen. De mooiste exemplaren vormen een decoratieve rij op mijn keukenkast. In de boekenkast in de gang vullen kookboeken ook nog eens drie rijen. Wegens plaatsgebrek ben ik een tijd geleden wel gestopt met al te impulsieve kookboekaankopen. Een mens kookt tenslotte maar één keer per dag. En inspiratie is er overal te vinden: online, in Libelle, of gewoon in de gratis boekjes van de supermarkt. Maar geef mij een prachtig uitgegeven kookboek, en ik ben verkocht.

En net door dat kookboek op het aanrecht van onze vrienden loopt het water me in de mond. De foto’s en recepten zien er zo verleidelijk uit dat ik spontaan honger krijg. Echt álles wat ik lees, wil ik direct uitproberen. De kok deelt groenten in zes seizoenen in: lente, drie keer zomer, herfst en winter. Het zijn eenvoudige gerechten maar in erg originele combinaties, en de eerste dertig pagina’s staan vol met lekkers om in je voorraadkast te hebben, gaande van broodkorstjes tot pikante sauzen.

Ik voel de herkenning die ik altijd voel wanneer ik in een goed kookboek lees. Het lijkt alsof deze kok precies weet wat ik graag eet, hoe ik het liefst wil koken en welke kennis ik mis. Omdat we sinds kort met twee koken, vraag ik Walter om het boek ook eens te bekijken. Hij is even enthousiast, en nog terwijl we in Frankrijk zitten, bestel ik het online. Ik laat het naar ons Ardennenhuis sturen en zit me dagen te verheugen op de post.

Wanneer het eindelijk dinsdag is en het boek gaat komen, volg ik het busje van de postbode online. Die is dan ook licht verbaasd over de enthousiaste vrouw aan de deur die blij zegt dat hij haar echt een cadeau brengt. Binnen scheur ik de doos open en verwijder ik voorzichtig de plasticfolie. Het is een warme dag en ik zit vandaag te schrijven in de tuin, maar ik zal mezelf om het uur 10 minuutjes kookboek gunnen. Ik noteer alvast de ingrediënten die ik nodig heb voor wat ik vanavond wil uitproberen. Eigenlijk is het ongelooflijk hoeveel plezier een boek van veertig euro kan opleveren. En het mooiste is: we zijn nog maar net begonnen.

Nog meer columns lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!