Brief aan mijn vakantielief: Valerie (39) werd jaren geleden verliefd de animator in Turkije
Valerie (39) werd jaren geleden verliefd op de Turkse animator Öncü. Intussen zijn ze getrouwd en hebben ze twee kinderen. Voor één keer schrijft ze hem nog eens een brief…
Brief aan mijn vakantielief: Valerie schrreef een brief aan haar Öncü,
Nu we meer dan vijftien jaar samen zijn, vind ik het een mooi moment voor een brief. In het Nederlands, want dat heb jij na al die tijd perfect onder de knie. Had iemand mij vroeger gezegd dat ik met een Turkse man zou eindigen, had ik dat niet geloofd. Nooit had ik gedacht op vakantie een lief te vinden, en al zeker niet de man van mijn leven.
Dat ik toen in Turkije verzeild ben geraakt, hebben we aan mijn toenmalige reisgezel te danken. Want Turkije was niets voor mij, ik hield meer van Thailand of van avontuurlijke reizen. En toch boekten we dat ticket naar het all-inhotel in Kuşadasi, waar jij mijn pad zou kruisen…
Ik dacht dat jij zo’n typische animator was, die wellicht met veel vrouwen flirtte
Je maakte deel uit van het Turkse animatieteam, en ik verstond er geen woord van. Maar jij deed moeite om met mij in het Engels te praten en alles te vertalen. Wat een leuke tijd was dat, hè? We maakten uitstapjes en hadden zoveel plezier. En ja, er hing spanning in de lucht…
Op de laatste avond volgde onze eerste kus. Toch zag ik geen partner in jou. Ik dacht dat jij zo’n typische animator was die wellicht met veel vrouwen flirtte. Maar toen ik terug in België was, werden we Facebookvrienden en je stuurde al meteen berichtjes. We konden nog beter praten dan ik had gedacht, en al snel keek ik er elke avond naar uit om je te horen.
Mijn gsm bleef maar rinkelen. ‘Blijf hier’, stuurde je. Omdat je maar blééf bellen, nam ik op. ‘Kom terug’, zei je.
Wat was ik blij dat ik zes weken later naar Turkije moest voor het werk! Ik zat deze keer wel ver van jou, in een hotel in Bodrum, wel driehonderd kilometer verderop. Maar jij was enthousiast, Öncü, en ik – opnieuw – sceptisch. Ik was helemaal niet overtuigd dat jij driehonderd kilometer zou reizen om me te kunnen zien. En wéér waren mijn vooroordelen onterecht.
De tweede avond stond je aan het busstation. En ik, ik voelde kriebels. We hebben de hele nacht gebabbeld, de uren vlogen voorbij. Het was een prachtige nacht, toch?Toen ik enkele dagen later op de luchthaven stond om naar huis te vertrekken, bleef mijn gsm maar rinkelen. ‘Blijf hier’, stuurde je. Omdat je maar blééf bellen, nam ik op. ‘Kom terug’, zei je. ‘Blijf wat langer bij mij.’
Ik had er nog geen idee van dat je de vader van míjn kinderen zou worden. En ik had al zeker niet verwacht dat het zo snel zou gaan…
Ik heb getwijfeld, maar uiteindelijk was het mijn vriendin die me overtuigde. ‘Wie weet is het wel de liefde van je leven.’ Ik zie me nog aankomen in je hotel, na een taxirit van drie uur. Je stond op het podium, met allemaal kindjes en ouders om je heen. Toen je mij opmerkte, waande ik me in een film. Onze blikken vingen elkaar, je legde je micro neer, stapte vastberaden op me af… en dan, die kus. Alle ogen waren op ons gericht, weet je nog?
Ik vond je zo schattig met al die kinderen om je heen, maar op dat moment had ik er nog geen idee van dat je later ook de vader van míjn kinderen zou worden. En ik had al zeker niet verwacht dat het zo snel zou gaan… De maanden die volgden, waren pittig. Ik werkte keihard om overuren te verzamelen en zo naar jou toe te kunnen vliegen.
Toen ik je belde met het nieuws dat ik zwanger was, kon ik je bijna tot hier in België horen roepen, zo blij was je!
En toen, zes maanden later, stond onze wereld op z’n kop. Ik bleek zwanger te zijn. Ik kan het je verzekeren: ik was compleet in shock toen ik bij de dokter zat, we waren toch niet klaar voor een kind! En hoe zou jij reageren? Ik had geen idee wat te verwachten. Maar toen ik je belde met het nieuws, kon ik je bijna tot hier in België horen roepen, zo blij was je!
Jij hebt veel voor me achtergelaten. Eerst kwam je als toerist naar België om bij de geboorte te kunnen zijn. Wat waren we gelukkig toen Noah er was, onze prachtige jongen. Drie weken later stonden we al in het gemeentehuis om te trouwen, de enige manier voor ons om samen als gezin in België te kunnen leven. Zonder feest, maar dat deerde ons niet. Herinner je je nog hoe dolverliefd we die dag waren?
Ik kijk al zo uit naar ons feest. Eindelijk een écht trouwfeest, met iedereen rond ons die we graag zien
Ondertussen is er zoveel gebeurd. Niet lang na Noah maakte Emilia ons gezinnetje compleet. Jij volgde Nederlandse les en zocht werk. En kijk nu, je hebt al acht jaar je succesvolle zaak als barbier. Hoe jij hier een heel netwerk hebt uitgebouwd… ik kan niet trotser zijn!
Dit jaar worden we allebei veertig, ik kijk al zo uit naar ons feest. Eindelijk een écht trouwfeest, met iedereen rond ons die we graag zien. Maar geen stijve trouwjurk voor mij, want ik wil met je dansen tot in de vroege uurtjes.
Voor altijd de jouwe,
Valerie
Meer openhartige verhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
