Getuigenissen

"Afscheid nemen van een pasgeboren kindje is zo’n belangrijk moment, niet alleen voor de ouders maar ook voor de omgeving"

"Eigenlijk geloofde ik niet meer in een kleinkind. Al durfde ik dat nooit zo te zeggen"

"Bij veel mensen overheerste dat gekke beeld van Pieterjan. Ik wil vertellen hoe erg hij leed en hoe hij écht was"

"De ochtend van zijn afscheid koester ik. Hij zei dat hij me graag zag en we dronken nog een tripel samen"

"Dat Glen en ik elkaar, veertig jaar na die vakantieliefde, zouden terugvinden, had ik nooit durven te dromen"

Mijn verhaal: Laura heeft nooit vriendinnen gehad

"Soms denk ik dat ik eerder bij Bruno had moeten weggaan, want het heeft ons allebei doen inzien en koesteren wat we hebben"

"Ik was niet sterk genoeg om alleen voor Samuel te zorgen. In het opvangcentrum leren ze me dat"

"Van jongs af aan een zorgende rol opnemen, maakt je sterk en veerkrachtig"

"Kerstmis vierden we niet: voor cadeautjes, een boom of een feestmaaltijd was er geen geld"

"Ik tel de dagen af en kan niet wachten op die knuffel van mijn jongste, in het verre Melbourne"

"Ik voel me verantwoordelijk voor Thomas en wil hem het liefst van al gewoon gelukkig zien"

"Ik ontferm mij over een koppel dat op de grond ligt, hand in hand. Hij is zijn onderbeen kwijt. Zij wil hem niet loslaten"

"Ongelooflijk dat er uit zo'n groot verdriet zo'n mooie vriendschap is ontstaan"

"Hun trouwfeest, met 350 genodigden, werd volledig betaald door haar ouders. Hoe kon ik daar ooit aan tippen?"

"Ik zal aftakelen. Maar zolang het nog kan, maak ik er het beste van"

“Ik had al zó veel jaren ervaring in mijn job, en toch begon ik aan mezelf te twijfelen"