In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 45, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (17) en Stina (14). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Een doos vol dromen
Ze is er eindelijk: de langverwachte doos vol vrolijke behangpapiertjes en bijpassende verfpotten. Want geef toe, het leven zonder projectjes zou maar saai zijn. We besloten dus om ons huis —ons warme nest aan de rand van het bos— nog wat gezelliger te maken.
We wonen hier nu al meer dan vijf jaar. Vijf! En toch herinner ik me onze eerste bezoekdag nog als gisteren. De ligging was perfect: op het einde van het dorp, pal tegen het bos. En het mooiste van al? Er moest niets meer aan gebeuren. Na onze verhuis naar Zweden, en tussenstops in een huurappartement én een huurhuis, klonk ‘gewoon intrekken’ als pure luxe.
Maar stilzitten, dat kennen we niet. In die vijf jaar bouwden we een klein gastenhuisje in de tuin voor vrienden en familie, én kochten we een vakantiehuisje om te verhuren. We waren altijd bezig om het zo goed mogelijk te doen voor anderen. Tot ik beseft dat we onszelf vergeten waren.
Pinterestborden maken, plannen, kiezen en dromen, daar word ik blij van. Maar dan duikt de twijfel op: kan ik dit wel?
Hoog tijd dus om daar iets aan te doen, en geen beter moment dan de lange, donkere winteravonden. Ik wierp een blik op manlief, zijn eerste reactie is altijd een goede graadmeter voor hoe realistisch mijn plannen zijn. Geen afkeurende zucht dit keer, maar een geïnteresseerde blik. Dat was alles wat ik nodig had om enthousiast Pinterestborden te vullen en staaltjes te bestellen.
Het plannen, vergelijken, kiezen en dromen, dat is waar ik blij van word. Maar nu de doos hier staat, gevuld met behang, verf en al het nodige, duiken de eerste twijfels op. Ik hou niet van het grijze, neutrale, ietwat spacy behang dat nu in mijn bureau hangt, maar het is wel… proper. Hoe gaat het worden? En ga ik dat wel kunnen?
Die vraag -kan ik dat wel?- is een constante in mijn leven. En heel even denk ik: moeten we niet gewoon wat sparen en een vakman inschakelen? Cold feet, heet dat, zeker? Ik werp een blik op de doos en besef: er is geen weg terug. Ik moet springen.
Gezellig (t)huis
Gelukkig helpt het weer een handje. Buiten is het al weken grijs en grauw, en de drang naar gezelligheid wint het van de twijfel. Zweden zijn dol op behang, en ik begin te snappen waarom. Een simpel papiertje kan een kamer omtoveren tot iets warms, iets geborgens. Ik was al fan in België, maar pas tijdens het inrichten van ons vakantiehuisje heb ik de echte magie van behang ontdekt.
De magie van behang ontdekte ik in ons vakantiehuisje. En toen wist ik: dat wil ik thuis ook!
De patronen daar -bloemen, takjes, zachte natuurtinten- gaven zoveel karakter dat ik zeker wist: dat wil ik thuis ook. Wie me kent, zal niet verbaasd zijn. Don’t change a winning team, toch? Het moest warm en persoonlijk zijn, en tegelijk samenvloeien met het uitzicht op het bos dat ik elke dag door onze ramen bewonder.
Ook al bleef ik trouw aan de vertrouwde patronen, toonde ik toch wat durf met verschillende kleuren, onverwachte combinaties misschien zelfs. Of het wordt zoals ik het in mijn hoofd zie? Dat weten we pas over een paar weken. Eén ding weet ik wel, ik leg mezelf geen tijdsdruk op.
Want sommige dingen -zeker die waar je huis van gaat stralen- mogen rustig groeien.
Meer verhalen uit Zweden:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
