Groeten uit Zweden: “Het leven van een passenger princess in Zweden is het mooiste dat er is”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 45, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (17) en Stina (14). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

Rijden in Zweden

Autorijden in Zweden, dat is in de verste verte niet te vergelijken met de drukke snelwegen en gewestwegen in België. In het uitgestrekte en dunbevolkte noorden, zijn files zeldzaam (tenzij je in een van de drie grote steden woont) en kontklevers zo goed als onbestaand. De gemiddelde Zweed houdt zich perfect aan de verkeersregels en de snelheidslimieten. Dat alleen al maakt rijden hier een pak rustiger.

En toch… Ondanks de kalme wegen en het mooie landschap — op overstekend wild moet je wel blijven letten — voel ik nog altijd geen enkele vorm van liefde voor autorijden. Zelfs hier niet.

Behoor ik dan tot de gevreesde categorie van de passenger princesses?

Het klassieke beeld klopt totaal niet met wie ik ben. Geen schattige outfitjes, flawless make-up of valse nagels. Geen selfies met Starbucks-beker of flitsende video’s. Mijn stijl is iets minder glamoureus, en iets meer doelgericht.

Passenger princess, Sara-stijl

Ik ben de nuchtere navigator, de spontane dierenspotter, en degene die met argusogen zoekt naar leuke plekjes om even halt te houden of iets lekkers te eten. Geen drama, geen glitter en glamour, gewoon functioneel meereizen, met af en toe een enthousiaste gil als er een reetje, haas of eland in een veld langs de kant van de weg opduikt.

Enkele jaren geleden was deze passenger princess vooral een soort vliegende assistente op de passagiersstoel. Met kleine kinderen op de achterbank is er namelijk altijd wel iemand die honger of dorst heeft, een zakdoekje nodig heeft of iets kwijt is. Multitasken met een gordel om, zo kun je het best omschrijven.

Tegenwoordig is het anders. De kinderen zijn tieners geworden en staren — ook onderweg — vooral naar hun scherm. En dat betekent: ruimte, tijd en stilte. Voor het eerst in jaren kan ik echt genieten van wat er zich afspeelt aan de andere kant van het autoraam.

Meditatieve staat

Het voelt een beetje als reizen met de trein. Zodra je je comfortabel hebt neergevleid in een stille wagon, lijkt het of je hoofd de pauzeknop indrukt. Je kijkt, geniet en dagdroomt. Datzelfde gevoel overvalt me nu ook op de passagiersstoel: de beweging van de auto, het landschap dat voorbijglijdt. Het wiegt mijn gedachten zachtjes in slaap.

To-dolijstjes en werkverplichtingen verdwijnen naar de achtergrond. In de plaats daarvan komt er ruimte. Voor rust, voor fijne associaties, voor creatieve ingevingen die vanzelf opduiken, zonder dat het enige moeite kost. Het lijkt wel een meditatieve staat: je hartslag verlaagt en je ademhaling vertraagt…

Hét ultieme passenger princess-moment? Na een lange, mooie dag, een beetje moe, haren in de war, gewoon neerploffen in de passagiersstoel. Je laten rijden over stille, kronkelende Zweedse wegen. Het raampje nét genoeg open om de geur van het bos binnen te laten. De zon zakt langzaam, een gouden gloed schijnt tussen de bomen.

En dan plots een gil van opwinding, want daar, recht voor ons, staat hij, de eland. Groot en statig. En ik? Ik hoef alleen maar te kijken, helemaal onder de indruk. Het leven van een passenger princess in Zweden, het is misschien wel het mooiste dat er is.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!