In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 42, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (14) en Stina (11). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Of ik veel tijd doorbracht achter de computer, vroeg de vriendelijke mevrouw bij de optieker. Of ik graag las ook, en of ik veel bezig was met m’n smartphone. ‘Euh, ja, op alle drie de vragen’, stamelde ik bijna verontschuldigend. Het was toch gewoon m’n werk, wilde ik er nog aan toevoegen, maar ze was me voor. ‘Je ogen zijn niet achteruitgegaan, maar misschien is het toch tijd om eens na te denken over progressieve glazen’, stelde ze voor.
In één klap 20 jaar ouder
Dat ene zinnetje zorgde ervoor dat ik me in enkele seconden maar liefst 20 jaar ouder voelde. Was dat niet voor oude mensen, progressieve glazen? Blijkbaar zou het mijn vermoeide ogen verlichten en bovendien zou de aanpassing nu vlotter verlopen. ‘Denk er gerust eens over na’, zei ze vriendelijk toen ze mijn geschrokken blik zag.
Hier in Zweden is het écht donker, niet te vergelijken met de schemering die je in België kent.
Ik was niet naar de optieker gekomen voor progressieve glazen, zelfs niet omdat ik het gevoel had dat m’n ogen achteruit gingen. Ik had iets nodig dat me zou helpen om beter te zien en me veiliger te voelen in de auto op die donkere baantjes. Hier in Zweden is het namelijk écht donker, niet te vergelijken met de schemering die je in België kent.
Donkere baantjes in Zweden
Een uurtje op en af naar de stad op die donkere baantjes bezorgde me de laatste tijd hoofdpijn. Het vraagt opperste concentratie, zeker als ook de weersomstandigheden tegenzitten. Bovendien zijn wij, mensen in auto’s, niet de enigen die de weg gebruiken. Je rijdt dus constant met het idee dat er elk moment een ree of eland voor je neus kan opduiken die rustig de baan oversteekt, naar het stuk bos aan de andere kant van de baan. Je wilt niet weten hoeveel wildongelukken hier gebeuren!
Je rijdt constant met het idee dat er elk moment een ree of eland voor je neus kan opduiken.
Hoofdpijn dus, van de totale focus, maar ook van de felle lichten van de tegenliggers die me telkens opnieuw verblinden. Volgens de mevrouw bij de optieker ben ik gevoeliger voor fel licht. Dat komt wel vaker voor, en na enkele grondige tests, bekijken we de opties. De permanent gele brilglazen konden op niet veel enthousiasme rekenen, maar een speciaal clipje voor tijdens het autorijden leek me een prima alternatief. En als het dan toch een clipjesbril werd, doe er dan ook maar een zonneclip bij. Safety first, zeker op de Zweedse wegen.
Het leven door een nieuwe bril
Voor mensen die last hebben van keuzestress blijkt zo’n clipjesbril een zegen. Het aantal monturen waar ik kon uit kiezen werd ineens beperkt tot dat ene rijtje. Zoals op het kermiskraam, waar de uitbater de rij met prijzen aanwijst waaruit je als kind dolgelukkig een plastic prulletje mocht kiezen. Gelukkig geen prul bij de Zweedse optieker, maar kwaliteitsbrillen waar een serieus prijskaartje aan vasthangt.
Maar goed, als het op veiligheid aankomt, kijk ik niet op een euro, of een Zweedse kroon in dit geval. En dat kijken, dat gebeurt vanaf nu door m’n nieuwe bril. Op naar een rooskleurig – zij het met een geel tintje – en veilig 2023!
Take care!
Sara
Nog meer verhalen uit Zweden:
- Groeten uit Zweden: “Zweden is het ideale land voor wie gevoelig is aan te veel prikkels”
- Groeten uit Zweden: “Na drie jaar vieren we kerst eindelijk opnieuw met de familie”
- Groeten uit Zweden: “Dat dunne lijntje trok een streep door het Luciafeest”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!