In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 45, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (17) en Stina (14). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Niemandsland, of de culturele tussenruimte
Wacht even, wie? Gerben, Clémentine, Matthias, namen die geen belletje deden rinkelen toen ik de eerste aflevering van ‘De Verraders’ bekeek. Blijkbaar zijn het content creators en een radio-dj die in Vlaanderen ondertussen naam hebben gemaakt. Alleen is dat allemaal gebeurd terwijl wij al in Zweden woonden.
Het televisieprogramma deed me beseffen dat ik me in een vacuüm bevind, een niemandsland zonder grenzen
En daar zat ik dan, met mijn tas thee, plots weer even met dat gevoel van ‘er niet meer helemaal bijhoren’. Ik vind het namelijk erg leuk om de deelnemers van zo’n programma te kennen, te weten wie ze zijn en wat hun verhaal is. Net daarom keek ik zó uit naar het nieuwe Vlaamse seizoen. Stina en ik hebben al drie seizoenen van ‘Förrädarna‘ gezien, de Zweedse tegenhanger. Prima qualitytime met dochterlief, maar daar kende ik hoogstens drie mensen per seizoen, en dan vaak enkel van naam.
Tijdens het kijken besefte ik ineens dat ik me in een soort vacuüm bevind. Een niemandsland met open grenzen. Ik voel me nog altijd Belg, en ik voel me thuis in Zweden, maar ik had nog nooit echt nagedacht over die culturele tussenruimte.
Dat het jaren duurt voor je volledig ingeburgerd bent, dat wist ik wel. Maar dat je na amper een paar jaar ook de connectie met je geboorteland een beetje kwijtraakt? Dat had ik niet zien aankomen.
Evenwicht tussen beide werelden
Het voelt soms als balanceren op een slappe koord. Enerzijds wil je zo snel mogelijk integreren, en dus smijt je je in het Zweedse tv- en radiolandschap, lees je Zweedse boeken en probeer je de taal in al haar kronkels te vatten. Anderzijds wil je ook trouw blijven aan je roots. In mijn geval deels professioneel, maar ook gewoon om met vrienden en familie vlotjes te kunnen meepraten.
Idealiter vinden beide werelden een even grote plek in mijn hart, én in mijn dagelijks leven. Maar eerlijk? De strijd is reëel. Ik probeer het evenwicht te bewaren met kleine routines. ’s Morgens Radio 1 voor wat thuisgevoel én om op de hoogte te blijven van de actualiteit, in de auto een Zweedse zender. Werkt prima, in theorie althans. Want dat evenwicht zomaar kopiëren naar de rest van mijn leven, dat blijkt een ander paar mouwen.
Misschien moet ik stoppen met streven naar evenveel Zweden en België in mijn leven, of proberen om ergens hélemaal bij te horen. Zie ik dan de rijkere versie van mezelf?
Zweedse series bingen lukt moeiteloos, daar zitten echt pareltjes tussen. Maar voor de rest blijf ik wat zoekende. Een tijdlang verloor ik me in de meligere realityshows, genre ‘Blind getrouwd’, ‘Boer zoekt vrouw’ of ‘Hotel romantiek’. Ideaal om het alledaagse Zweeds te leren, maar veel meer moet je er niet van verwachten.
Misschien is dat constante streven naar evenwicht wel het probleem. Misschien moet ik het gewoon loslaten?
Ik bén nu eenmaal een beetje in twee gesplitst, en waar die lijn precies loopt, dat verandert van dag tot dag. Misschien is dat net oké. Misschien kan ik, door niet langer krampachtig te proberen de taart mooi in twee te verdelen of ergens volledig bij te horen, eindelijk de rijkere, meer genuanceerde versie van mezelf zien.
Meer verhalen uit Zweden:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
