“Het kiezen van een simpele boxershort in de hectische Hema is bijna een moment van verlichting”

Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Over de vakantiestress die in de lucht hangt

Iedereen kent dat gevoel wel, dat je na een hectische week niet meteen tot rust kunt komen in het weekend. De werkmolen draait nog wat door in je hoofd en de weekstress gaat naadloos over in de thuisdrukte van allerlei taakjes en dingen die absoluut dit weekend moeten gebeuren.

Je hebt echt even nood aan rust, maar je hebt er geen idee van hoe je die moet vinden. Mijn remedie is dan altijd dezelfde: ik stap de auto in en ga iets kopen wat ik ‘absoluut’ nodig heb. Vertaald betekent dit dat ik gewoon redelijk doelloos een winkel binnenstap. In dit geval een Hema, waar altijd wel iets te zien is.

Mijn oog valt op de boxershorts. Een mens heeft nooit genoeg boxershorts. Het klinkt als de meest banale aankoop die je kunt doen, maar als je het goed doet, wordt het een echte zen-oefening. Terwijl ik rustig voor de bak met textiel sta, geniet ik van de hectiek om me heen.

Moeders – met af en toe een vader aan hun zij – druk in de weer met hun kinderen, rennen van het ene rek naar het andere. Luchtmatrassen in felle kleuren, opblaasbare flamingo’s en van die enorme zakken met strandballen liggen overal verspreid. Er hangt een lichte spanning in de lucht.

Geen hele boodschappenlijst

Het lijkt wel of iedereen zich in een soort vakantie-race bevindt: ‘Heb ik alles? Zonnecrème, parasol, de juiste luchtmatras? Oh nee, het snorkelrek is ook al leeg!’ De kinderen trekken aan hun moeders, er klinkt voortdurend geroep en de karren vol vakantiebenodigdheden groeien met de minuut.

En ik ben daar dus maar voor één ding: boxershorts. Geen lijst van spullen die ik absoluut moet kopen. Gewoon kiezen tussen de juiste maat, bolletjes of streepjes, en katoen, dát moet het natuurlijk wel zijn. Voilà: een, twee, drie… en ik ben klaar. Het is bijna een moment van verlichting.

Terwijl de rest van de winkel zich in de vakantie-voorbereidingshectiek bevindt, wandel ik kalm verder, mijn doel is bereikt. Er is iets onnozel rustgevends aan deze actie. Want terwijl iedereen zich haast, realiseer ik me dat ik zonder het echt te beseffen uit de tijdsdruk ben gestapt. Voor één moment ben ik een soort van toeschouwer in de chaos.

Terwijl ik naar de kassa loop en de gehaaste gezichten van de vakantiejagers om me heen registreer, voel ik me plots compleet ontstrest. De kunst is vanzelfsprekend om niet ook zelf aan onze op til zijnde zomervakantie te beginnen denken en mee te gaan in de chaos, haha.

Heerlijke voorpret

Deze tijd van het jaar zit eigenlijk vol fijne voorpret. Je merkt hoe de vakantie in de lucht hangt, maar je bent er nog niet helemaal. Je hebt die laatste weken, die laatste werkstress, die laatste voorbereidingen, maar je hebt ook tijd om al te beginnen genieten.

Terwijl ik met mijn mandje ondergoed naar de kassa loop, stel ik me voor dat dit precies het moment is waarin we allemaal de rust zouden moeten vinden – niet pas zodra de vakantie begint, maar juist nu, in deze tussenruimte, in de voorbereiding.

Eigenlijk is die tweede helft van juni, die eraan komt, prachtige ‘gestolen tijd’. Misschien niet voor de arme studenten die nog even door moeten, maar wel voor ons – ‘gewone werkmensen’ – die duidelijk merken dat de tijd langzaam vertraagt. Toch als je je ervan kunt weerhouden om jezelf in een soort pre-vakantie-koopwoede-modus te gooien.

Ilse, Kwinten en ik vertrekken zelf altijd redelijk onvoorbereid op vakantie. Gewoon genoeg kleren, het medicatiedoosje up-to-date, én de juiste zonnecrème, natuurlijk. Maar voor de rest laten we het op ons afkomen. Vergeten of ontbrekende spullen kun je zowat overal kopen, of je moet al echt naar afgelegen plekken trekken.

Of je nu met een dikke of een dunne koffer vertrekt: dat vakantiegevoel komt er sowieso wel. Ik vraag me af of die laatste categorie dan ook met minder bagage in hun hoofd de auto of het vliegtuig instapt. Waardoor ze op hun bestemming niet eerst twee of drie dagen nodig hebben om te ontstressen. Dus misschien is zo’n dunne koffer wel de beste voorbereiding voor ons allemaal. En er zijn ook best wat mensen die thuisblijven, en hier van de vakantierust genieten. Soms moet dat niet meer zijn.

Nog meer columns?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtje