Mijn verhaal: Petra gooide haar leven om nadat ze een assertiviteitscursus volgde

Door Goele Tielens

gisteren

Toen Petra besefte dat ze niet langer gelukkig was met haar leven, besloot ze verschillende facetten van haar leven aan te pakken en opnieuw te beginnen. De inzichten daarvoor deed ze op in een assertiviteitscursus.

Petra (57): “Als jonge vrouw leek ik een droomleven te hebben: ik was juf, was getrouwd en we woonden met onze twee kinderen in ons eigen huis. Voor de buitenwereld het perfecte plaatje, maar vanbinnen was ik doodongelukkig. Ik holde de hele dag van hot naar her, om de kinderen naar school te brengen, zelf voor de klas te staan en het huishouden gebolwerkt te krijgen. Ik had het gevoel dat ik, vanaf het moment dat ik mijn ogen opendeed tot ik naar bed ging, in functie van anderen leefde.

Er moest iets veranderen, maar ik wist niet waar ik moest beginnen. Ik kon er niet eens de vinger op leggen wat er precies met mij scheelde, laat staan wat ik eraan zou kunnen doen. Tot ik op een dag een opmerking kreeg van een collega over mijn werk. De opmerking was niet eens slecht bedoeld, maar ik blokkeerde er volledig op. Ik was zo verbouwereerd dat ik niet eens kon reageren. Die dag knakte er iets in mij. Ik fietste huilend naar huis en kon de hele avond niet meer stoppen. Snikkend zat ik in de zetel, dit was niet het leven dat ik wilde.

Ik had een tijd terug reclame gezien voor een assertiviteitscursus en schreef me in. Ik kwam in een warme groep mensen terecht en tien weken lang gingen we een avond per week samen aan de slag

De ochtend erna besliste ik dat er iets moest veranderen; ik moest leren beter mijn grenzen te stellen. Ik had een tijd terug reclame gezien voor een assertiviteitscursus en schreef me in. Ik kwam in een warme groep mensen terecht en tien weken lang gingen we een avond per week samen aan de slag.

Er kwamen verschillende thema’s aan bod: van leren omgaan met grenzen tot kritiek aanvaarden of je mening uitdrukken. We speelden rollenspellen en moesten elkaar feedback geven. Maar bovenal was er ruimte om naar elkaars verhaal te luisteren. Ik voelde me gehoord, eindelijk wilde iemand ook eens míjn mening horen. We deden ook veel aan zelfreflectie, de lesbegeleidster motiveerde mij om eerlijk te zijn met mezelf en de reden te zoeken waarom ik toch zo slecht in mijn vel zat. En die vond ik…

Knopen doorhakken

Mijn man en ik waren uit elkaar gegroeid. En hoewel ik van mijn leerlingen hield, voelde ik dat mijn job niet meer bij me paste. Bovendien nam ik amper de tijd om voor mezelf te zorgen. Dat waren geen makkelijke inzichten, en ik heb in die periode veel tranen gelaten, maar ze waren nodig om stappen te zetten, om een nieuwe Petra te worden.

Wat ik leerde in de cursus, paste ik in de praktijk toe. Ik nam de tijd om ook wat aandacht aan mezelf te besteden. Ik begon me weer mooi te maken en kocht kleren waar ik blij van werd. Beetje bij beetje groeide mijn zelfvertrouwen en daardoor durfde ik enkele knopen door te hakken. Enkele maanden na de cursus zette ik een punt achter mijn huwelijk. Gemakkelijk was dat niet. Onze zoontjes waren op dat moment vijf en drie, ze begrepen het niet goed. We kozen voor co-ouderschap. Natuurlijk voelde ik me schuldig, maar de week zonder kinderen hielp om mij weer Petra te voelen en te doen waar ik zin in had.

Eén van de meest bijzondere ervaringen was een cursus bij de paters in de abdij van Averbode. Er was geen ruis, we aten met de paters in stilte en in mijn kamer had ik alleen een bed, bureau en kast

Ik las boeken over zelfontwikkeling of volgde workshops en cursussen, soms meerdaags. Die vonden regelmatig plaats op speciale plekken, zoals kloosters. Eén van de meest bijzondere ervaringen was een cursus bij de paters in de abdij van Averbode. Overdag volgden we een intensieve vorming om onszelf beter te leren kennen, daarna was er vooral rust. Er was geen ruis, we aten met de paters in stilte en in mijn kamer had ik alleen een bed, bureau en kast. Dankzij al die ervaringen, leerde ik mezelf en wat ik nodig heb door en door kennen.

Eén van de belangrijkste lessen die ik leerde? Je moet doen wat je gelukkig maakt en je leven zélf in handen nemen. Ik bleef wel juf, maar koos voor zedenleer. Die thema’s lagen me beter. En zodra ik klaar was voor een nieuwe partner, schreef ik me in op een datingsite. Al snel leerde ik zo André kennen. Hoewel we heel verschillend zijn, klopte het. Bij hem kon ik thuiskomen, en we hadden ook een gezamenlijke droom: ooit wilden we in het buitenland wonen, al wisten we nog niet meteen waar.

In 2015 trouwden we. Onze huwelijksreis ging naar het Portugese eiland Madeira, waar we ons hart verloren. Hier zagen we onszelf oud worden – de kinderen staan ondertussen op eigen benen. Het leven op Madeira is zo rustig en er is een zacht klimaat. Het heeft nog vier jaar geduurd om ginder een huis te vinden en al het praktische te regelen, maar nu wonen we intussen in ons eigen paradijs. En ik ben gelukkig!

Die assertiviteitscursus heeft een enorme impact gehad op het verloop van mijn leven. Sindsdien sta ik met veel meer vertrouwen in het leven en in wat er komen gaat. Wat dat precies zal zijn, dat zal de tijd uitwijzen.

Zo is het mijn droom om alles wat ik leerde over zelfontwikkeling en assertiviteit ook aan anderen door te geven. Ik ben nog lang niet op pensioen en het lijkt me geweldig om hier op de een of andere manier mee aan de slag te gaan. Hoe? Dat weet ik nog niet precies, maar ik neem het stap voor stap. Ik weet niet welke keuzes ik gemaakt had, mocht ik die cursus niet hebben gevolgd. Maar één ding is zeker: het heeft veel in gang gezet. En nu, meer dan twintig jaar later, denk ik er nog heel regelmatig aan terug.”