Na haar pensioen vond Peggy haar tweede passie in Spanje, als dirigente van een koor
Peggy deed haar job met hart en ziel, en ging dan met pensioen om het kalmer aan te doen. Maar van dat luie leventje kwam nog niet veel in huis.
Tussen de citroenvelden
Peggy (63): “Ik heb altijd hard gewerkt: meer dan dertig jaar was ik palliatief verpleegkundige en de laatste tien jaar van mijn carrière had ik een eigen zaak als pedicure. Het was mijn man Koen zijn grote droom om ooit in het buitenland te wonen. Toen mijn zaak een vijftal jaar geleden dicht moest door het coronavirus, kwam dat plan in een stroomversnelling terecht.
Koen en ik zijn nogal impulsieve beslissers en toen we een prachtig huis vonden tussen de citroenvelden in het zuidoosten van Spanje, waren we meteen verliefd. We verkochten ons huis in Antwerpen en trokken naar de zon. Een concreet idee was er niet: ik zou vooral genieten van het mooie weer en het rustige leven met mijn Koen, en een beetje vrijwilligerswerk doen. Dat deed ik ook twee jaar lang, bij het Easy Horse Rescue Center, een centrum dat verwaarloosde paarden opvangt.
Ik wist niet eens of ik een alt of sopraan was… Waarom zou ik dan meezingen?
Op een dag stond ik daar de stallen schoon te maken toen een van de andere vrijwilligers vroeg of ik geen zin had om mee te zingen in het Flashback koor, een Nederlands zangkoor dat bestaande nummers zingt. ‘Absoluut niet!’, was mijn eerste reactie. Ik had nu eindelijk mijn vrijheid en wilde me niet engageren om elke woensdag te gaan zingen. En hoewel ik verschillende instrumenten heb bespeeld en altijd iets met muziek heb gehad, had ik helemaal geen ervaring met zingen in een koor. Meer zelfs: ik wist niet eens of ik een alt of sopraan was.
Maar uiteindelijk liet ik me toch overtuigen om eens te gaan kijken. En wat zag het er gezellig uit: een bende 60- en 70-plussers die voor hun plezier stonden te zingen. Bovendien hoefde ik mij over die ervaring geen zorgen te maken, de meesten konden zelfs geen noten lezen. Ik sloot me dus aan. En daar heb ik nog geen moment spijt van gehad! Meer nog: toen onze dirigent met gezondheidsproblemen terug naar Nederland moest, nam ik zijn plaats in.
Vaker optreden
Zo’n koor leiden vraagt wel wat inspanning. Ik kies zelf de muziek, schrijf de teksten uit en voorzie zangboeken voor onze koorleden. Dat valt niet te onderschatten. Zo heb ik vorige maand bijna fulltime gewerkt: 560 pagina’s heb ik afgedrukt met mijn kleine printer. Van Rob de Nijs tot Neil Diamond: ik zorg voor de teksten en schik en herschik de nummers in de boeken tot het helemaal is zoals ik het wil.
We zingen in het Nederlands, Engels en Spaans, zo is er voldoende variatie. En elke woensdag oefenen we samen. Dat is nodig, want de eerste keer klinkt het vaak nog niet zo goed. En als er te veel getetterd wordt, moet ik al eens streng zijn. Natuurlijk is het gezellig en mag er gelachen worden, maar ik wil het wel echt goed doen! Gelukkig kan ik ook rekenen op Johan, mijn rechterhand. Hij vervangt mij als dat nodig is en helpt me bij het samenstellen van de muziek.
“Van het plan om rustig met mijn man te genieten in Spanje kwam niet veel in huis. Een koor leiden is bijna een fulltime job”
Ondertussen zingen we niet alleen meer voor ons plezier, we treden soms ook op. Dat idee ontstond toen we op zoek moesten naar een nieuwe locatie om te oefenen. We kwamen in een Engelse club terecht en de eigenares was zo gecharmeerd door ons, dat ze ons vroeg om een optreden te geven. Die eerste keer gierden de zenuwen door ons lijf. Het laatste wat we wilden, was afgaan als een gieter. Maar wat was ik trots toen ik zag hoe goed we het ervan afbrachten en hoe blij het publiek was. Daarom treden we nu vaker op, dikwijls voor een goed doel.
Het is zo fijn om te genieten van het zingen én iets te kunnen betekenen voor mensen. Van dat luie pensioenleventje kwam nog niet veel in huis, maar we houden elk jaar een zomerstop en ik geef mijn grenzen aan. Ik neem ook nog de tijd om te koken, te knutselen of met de camper op vakantie te gaan. Want dat blijft de essentie van op pensioen zijn: lekker kunnen doen waar ik zin in heb!”
