Interview Dimitri Verhulst
Quote: "Ik heb ik een tehuis gezeten, ben werkloos geweest... Ik heb ruimschoots geleefd van de overheid en betaal dus met plezier belastingen."
Ik weet dat je het liever niet meer over "De helaasheid der dingen" hebt, maar het heeft me verbaasd dat je na de heisa rond dat boek opnieuw in je jeugd bent gaan graven. Ik dacht dat je dat niet meer zou willen, of durven.
"De tornado na ‘De helaasheid der dingen’ is zo krachtig geweest, dat wil ik inderdaad niet meer meemaken. Wat ik ook niet meer wil, is dat andere mensen daarin betrokken raken, maar het blijft een moeilijke evenwichtsoefening. Ik weet bijvoorbeeld dat mijn moeder een groot verlangen moet hebben gehad naar een normaal leven. Die zal toch ook niet verwacht hebben dat haar snotneus een schrijver zou worden die interviews ging geven aan Libelle. Tegelijk kan ze mij ook niet kwalijk nemen dat ik mijn leven leid en daarover vertel in mijn boeken. Ik schrijf gewoon graag over dingen waar ik verstand van heb, en ik ben er ook van overtuigd dat de problematiek waarover ik het heb nog courant is."
Weet je ook waarom je nu bij dit verhaal bent uitgekomen?
"Je zoekt lang naar een vorm van volwassenheid bij jezelf om een thema aan te kuinnen, en dit lag natuurlijk allang voor mij uit: ik ben zelf door mijn moeder aan de deur gezet. Ik had wel zin om eens in het hoofd van zo’n vrouw te kruipen, en daar met veel respect over te schrijven. Het kan misschien ook meespelen dat ik een kind heb dat stilaan de leeftijd heeft die ik toen had. Dat draagt wel bij tot een zekere volwassenheid…"
Zou je je moeder ooit de vraag willen stellen waarom ze jou aan de deur zetten?
"Ik weet het niet. Ik heb het kleine voordeel dat ik, doordat ik schrijver ben, een podium heb. Dat ik begrip kan tonen voor haar keuze, haalt vroeg of laat wel de krant. Ik ben ook een makkelijk bereikbare mens. Als ze mij wil zien, heeft ze zich maar tot de uitgeverij te wenden."
Lees het interview met Dimitri Verhulst in Libelle 34 (26 augustus 2010)