Lekker: Vlaanderen is 6 streekproducten rijker

In 1954 werden in Oudenaarde de eerste Adriaan Brouwerbierfeesten georganiseerd. Het jaar nadien, creëerde patissier Albert De Cridts de Adriaan Brouwertaart, die vervolgens ook door andere lokale bakkers werd overgenomen.  De taart is een klassieke frangipanetaart maar met een frisse toets van ananas.

“Bakkemoezevlaai” is iets typisch Limburgs. In 2014 bracht bakker Jack Knapen uit Bocholt deze ouderwetse taart opnieuw op de markt naar aanleiding van een vraag van Jeroen Meus. En met groot succes. De taart bestaat uit perenmoes met kaneel in vlaaideeg.

Met of zonder rozijnen, vlaaien zijn dé kermistraktatie bij uitstek in en rond Gent. De typische Gentse vlaai is smeuïg en licht gekruid, zonder foelie of veel kaneel. “Gentsche vloan” worden op smaak gebracht met peperkoek en speculaas en krijgen hun mooie donkere kleur door de kandijsiroop.

Geutelingen uit de streek van Elst, zijn stevige pannenkoeken op basis van een eenvoudig gistdeeg. Het is de gewoonte dat je de geuteling de dag na het maken eet: je warmt hem dan eenvoudig weg op op de stoofbuis of in de pan. Het traditionele recept is op basis van bloem, eieren, gist, snuifje zout en kaneel. De legende zegt dat een warme geuteling een jaar lang zou beschermen tegen tandpijn.

De Geraardsbergse mattentaart is zowat het meest befaamde streekproduct van Vlaanderen en zelfs van België. Het taartje heeft een eeuwenlange geschiedenis, vertegenwoordigde België op talloze feestelijkheden en werd zelfs vereeuwigd op een postzegel. De ‘matten’ maken het taartje zo speciaal: melk gestremd met karnemelk en een scheutje azijn. , zorgen voor de matten: melk gestremd met karnemelk en een scheutje azijn. De bakkers verwerken de matten dan tot mattenspijs door de toevoeging van eieren, suiker en eventueel amandelessence, om ze vervolgens als taartvulling te gebruiken.

De oesterkwekerijen in en rond Oostende zijn er al sinds de 18e eeuw. De bloeiperiode voor de Oostendse oester was echter eind 19e eeuw, toen Oostende als “koningin der badsteden” welgestelde burgers ontving. In deze periode werden er bijna enkel oesters gevet, voornamelijk Engelse platte oesters werden ‘geparkeerd’ in zeewaterbassins van een twintigtal oesterbedrijven. Hier kregen ze een vlezige structuur en een volle smaak, de “Ostendaise” was geboren.  De “Ostendaises” vragen bijna 4 jaar kweektijd.