“Wonderlijk hoe vriendschap tijd en afstand overleeft. Ik ben grijs nu, Sonja is blonder dan ooit, luidruchtig zijn we nog altijd”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Omdat ik tijdens mijn jeugd zo vaak ben verhuisd tussen België en Duitsland, en ook een jaar in Amerika heb gewoond, heb ik niet veel boezemvriendinnen uit de lagere school. Ik bleef meestal maar een jaartje en was dan weer weg. Op die leeftijd was dat te kort om diepe vriendschappen te smeden. Maar in Lüdenscheid hebben we langer gewoond, en daar heb ik een vriendin voor het leven aan overgehouden.

Sonja en ik zaten samen in het derde studiejaar. We vielen op: we waren allebei groot, ik had lang zwart haar, zij rood. En allebei waren we zeer luidruchtig. Het klikte meteen. Jarenlang waren we onafscheidelijk, tot ik weer naar België verhuisde en zij in Duitsland bleef. Van iedereen die ik daar kende, is zij de enige met wie ik brieven bleef schrijven. Jarenlang. Zij ging op internaat in Bensberg, ik ging naar het atheneum in Schoten.

Toen we gingen studeren, moest zij plots naar België komen en liet ze me weten dat ze dezelfde studie zou doen als ik. Dus zo volgden we samen een jaar Tolkenschool in Gent. Na dat eerste jaar veranderde zij van richting, en ik ging na het overlijden van mijn vader verder studeren in Antwerpen. Zij leerde in dat eerste jaar Siegfried kennen, een knappe, zeer intelligente laatstejaarsstudent met wie ze vandaag nog altijd getrouwd is. Ik had zelf een woeliger studentenleven. Maar ondanks het feit dat zij het misschien niet altijd eens was met wat ik uitspookte, hield onze vriendschap stand.

54 jaar vriendschap

Walter heeft ook zo iemand. Hij en Geert werden vrienden toen ze twaalf waren. Ze waren heel verschillend, maar allebei de primussen van de klas. Geert was flamboyant in het uitgaan, Walter eerder introvert. En toch klikte het. Ook hun vriendschap houdt nu al vierenvijftig jaar stand.

Toen wij vorige week voor een dikke week naar ons Ardennenhuis gingen, kwam onze oudste vrienden toevallig allebei op bezoek. Sonja en Siegfried kwamen een nachtje logeren, twee dagen later zouden Geert en Raluca komen, voor één dag. Toen ik de deur opendeed, vielen Sonja en ik elkaar in de armen en begonnen we al meteen honderduit te babbelen (daarmee zouden we trouwens pas stoppen bij onze omhelzing bij het vertrek).

Na de lunch gingen we wandelen, eten, drinken en vertelden we over onze levens, reisplannen en kleinkinderen. Sonja heeft er zelf twee, en begreep heel goed dat een zoon in Australië ook wat verdriet met zich meebrengt. Maar als echte reiziger monterde ze me op door me erop te wijzen dat we daardoor altijd een fijne reisbestemming zullen hebben.

Toen twee dagen later Geert en zijn vrouw Raluca voor de deur stonden, zag ik hetzelfde gebeuren. Twee mannen die elkaar door en door kenden. Wiens levens nu niet meer zo verweven zijn als toen, maar die een band hebben die niet kapot te krijgen is. Zij waren voor het eerst in onze streek, dus maakten we met hen een lange wandeling – een waar plezier, omdat ze zo enthousiast waren over de natuur.

Toen Raluca en ik al babbelend wat achterop geraakten, zag ik die twee lange mannen voor ons uit lopen. “Kijk,” zei ik tegen Raluca, “daar loopt vierenvijftig jaar vriendschap.” Het ontroerde me om hun silhouetten, lichtjes naar elkaar toe gebogen, door de velden te zien stappen.

Het is wonderlijk hoe vriendschappen tijd en afstand kunnen overleven. Zoals met Sonja, die ik soms gedurende jaren in mijn leven niet heb gezien. Maar we blijven elkaar zo goed begrijpen. Dat heeft niet alleen met die vriendschap te maken, maar ook met hoe het leven ons heeft getekend, zowel in de positieve dingen als in de negatieve.

Ik ben grijs nu, en zij is blonder dan vroeger. Maar luidruchtig zijn we nog altijd. Je ontmoet zó veel mensen in je leven, en er zijn er maar een paar die echt blijven hangen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik ze koester. Lang leve oude vriendschappen.

Nog meer columns lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!