“Odette wil enkel aan mijn hand stappen. Het lijkt dat ze haar Bonnie nu helemaal voor zich wil winnen”

Annick Ruyts werkte jarenlang voor VRT, nu schrijft ze vooral. Samen met Walter woont ze deels in hartje Brussel en in een Ardens dorpje. Ze heeft twee zonen en een plusdochter.

Met mijn oudste kleindochter heb ik een heel natuurlijke en hechte band. Lucie is een gevoelig meisje, verstandig, een denker. Ze heeft humor en houdt van knutselen en taarten bakken. Dat laatste doen we vaak samen, vooral wanneer ze alleen bij ons in Brussel komt logeren.

Haar zusje Odette is nu twee en een half. Zij is het schattige baby’tje dat erbij kwam. Zo eentje die ik graag knuffel en die hard kan lachen en hard kan brullen als ze weent. Onze ontmoetingen zijn iets meer beperkt tot feestjes of een occasionele uitstap.

Als Lucie drie dagen naar Brussel komt, zijn we 24 op 24 samen, dat schept een diepe band. De kleine Odette komt nog niet logeren, dus heb ik tot nu toe minder gelegenheid gehad om mijn jongste kleindochter écht goed te leren kennen.

Maar daar komt dit weekend verandering in, want we zijn met de hele familie op citytrip in Mechelen. Een laat verjaardagscadeau voor Lucie, helemaal op haar maat. We gaan een dag naar ZOO Planckendael, we blijven slapen in een hotel in Mechelen en op zondag staat, na het ontbijtbuffet (belangrijk!), het Speelgoedmuseum op het programma.

Op zaterdagochtend lopen Walter en ik naar de ingang van de dierentuin. Het is koud maar zonnig. Leen, Tom en de meisjes staan ons al op te wachten. Met twee buggy’s trekken we het park in.

De meisjes gaan direct helemaal op in het ontdekken van de dieren. “Kijk, een olifant!” Ze wijzen naar de zebra’s, roepen enthousiast bij het zien van de giraffen en kunnen hun ogen niet afhouden van de roze flamingo’s. We hebben geluk dat we net bij de pinguïns staan wanneer die gevoederd worden en de meisjes moeten lachen om het grappige gewaggel.

Doordat er zóveel te zien en te ontdekken is, hebben Lucie en Odette niet in de gaten dat ze eigenlijk best wel wat kilometers afstappen. Lucie gaat als eerste in een van de buggy’s zitten. Odette, die nog maar twee is, maar een sterk willetje heeft, blijft maar verder wandelen.

Meer nog, het lijkt alsof ze zich heeft voorgenomen om dit weekend haar Bonnie helemaal voor zich te winnen. Ze wil alleen aan mijn hand stappen, en heel af en toe aan die van Walter. Wanneer ik haar aankijk, tovert ze haar allerschattigste lach tevoorschijn. En ze vertelt honderduit.

Charme-offensief

Odette had altijd haar eigen manier van communiceren – zonder woorden, vooral met gebaren en geluiden. Het was niet altijd makkelijk om dat non-verbale taaltje te begrijpen, zeker als je haar niet zo vaak ziet.

Maar sinds ze na de kerstvakantie op school is gestart, gaat haar taalontwikkeling met grote stappen vooruit. Ze drukt zich nu veel beter uit en begint zinnen te maken. In de dierentuin merk ik ook hoeveel ze begrijpt. Ze kent heel veel dieren en vertelt er van alles bij. Dat ze ‘gjoot’ zijn, of ‘veeeel’ eten, een dikke buik hebben of ‘gevaalijk’ zijn.

Gaandeweg ontdek ik hoe mijn jongste kleindochter met haar eigen charme en op haar eigen manier de wereld verovert. En hoe ze die charme dit weekend helemaal op mij weet over te brengen.

Ik voel nu plots hoe intens en uniek ook mijn band met Odette zal zijn. En hoe die band alleen maar zal versterken, en dat we nog tijd hebben om elkaar echt goed te leren kennen, mijn jongste kleindochter en ik.

Het maakt me blij om te beseffen dat een goede relatie met mijn kleinkinderen vooral zit in de kwaliteit van de momenten die we samen delen, en niet in de hoeveelheid tijd die we samen doorbrengen.

Dat zo’n klein meisje dan toch besluit om in dit ene weekend heel onvoorwaardelijk haar liefde te tonen, vind ik geweldig. Mijn twee kleindochters hebben heel verschillende persoonlijkheden en zullen misschien anders door het leven gaan, en dat is helemaal goed. Want dit weekend heb ik gevoeld dat de manier waarop ik hen leer kennen óók uniek en anders is.

Bij het afscheid in Mechelen krijg ik twee dikke knuffels: een zachte van Lucie, en een iets heftigere van Odette, die met haar lage stem ‘dag Bonnie’ zegt.

Meer lezen:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!