Elly verhuisde van Antwerpen naar Gent om een wel heel bijzondere reden: ze wilde dichter bij haar dochter en kleinzoon gaan wonen.
Elly (64): “Ik ben in mijn leven wel vaker verhuisd, dus ook de stap van Antwerpen naar Gent is er een die ik vlot heb genomen. We wonen hier nu een half jaar en het voelt goed. We zijn opnieuw dicht bij mijn dochter en haar gezin, iets waar ik onbewust zestien jaar naar heb uitgekeken.
Als alleenstaande moeder was ik altijd al erg close met mijn dochter Nora. Ik weet nog goed hoe pijnlijk ik het vond toen ze alleen ging wonen, het verdriet dat ik voelde toen ik haar de deur achter zich dicht zag trekken. Maar tegelijkertijd wist ik zeker dat we ooit weer dicht bij elkaar zouden zijn.
Sinds de geboorte van Eden (4) reden mijn vriend en ik geregeld naar hier: een à twee keer per week zaten we om kwart voor zes ’s morgens op de trein van Antwerpen naar Gent. Dat hebben we zeker twee à drie jaar zo gedaan. Op vaste momenten, maar soms ook onverwachts. Dat deden we altijd met veel liefde en plezier. Het was zeker een afstand, en de keren dat we het met de wagen deden, was er ook wel wat filestress. Dichterbij komen wonen was altijd al een optie, want los van het heen en weer pendelen was ons appartement in Berchem ook te klein.
“Eden heeft hier in de woonkamer zijn eigen kastje, boven een slaapkamer met de oude Lego van Ludo en hij kan makkelijk een nachtje blijven slapen, samen met zijn beste schoolkameraadje, zelfs!”
Na een korte zoektocht vonden we dit duplexappartement, op twaalf minuten stappen van bij Nora. Niet vlakbij, maar toch in dezelfde buurt. Ideaal, en dat vond ook mijn schoonzoon, die meteen zijn vrienden op café trakteerde omdat onze komst een pak meer rust in zijn agenda en voor zijn gezin zou betekenen. Nora zegt het ook vaak: ‘Toch zalig, hè, dat we nu zo dicht bij elkaar wonen’. Het maakt alles makkelijker en gemoedelijker. Eden vindt het ook super. Vroeger kwam hij als peutertje soms voor drie of vier dagen naar Berchem, maar dat is te lang voor zo’n kleintje.
Dan vindt hij dit beter: hij heeft hier in de woonkamer zijn eigen kastje met zijn spulletjes, boven heeft hij zijn kamer met de oude Lego van Ludo en hij kan makkelijk eens een nachtje blijven slapen – samen met zijn beste schoolkameraadje zelfs! Dan staan die jongens op het bed te springen, en van die energie geniet ik intens! En als mijn kleine man dan zegt: ‘Moepie, jij is de liefste’, dan smelt mijn hart.”
Meer mooie moederverhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!