Groeten uit Zweden: “Ik had hen zo graag wat meer jaren kinderlijk sneeuwplezier in Zweden gegund”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 43, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (15) en Stina (12). Ze ruilden hun Hasseltse stadswoning in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

De derde winter is al een tijdje in het land. Ja, je leest het goed, hier in dit stukje Zweden kennen we doorgaans vier winters, met sneeuw die komt en weer gaat. Op dit moment ligt er weer een dik pak. Een prachtig zicht als je ‘s morgens opstaat en de gordijnen opent én de perfecte motivatie voor een wandelingetje na de lunch.

Sneeuwplezier voor jong en oud

De sneeuw houdt niemand tegen, niet de mevrouw met de rollator op weg naar de winkel, noch de jeugd met de fiets. Maar het allermooiste beeld dat ik maar niet van mijn netvlies verwijderd krijg, is de mama of papa die de kinderen op school ophaalt met de slee. Dolgelukkige jongens en meisjes, warm ingeduffeld in een vrolijk skipak, heerlijk lachend met die rode blos op de wangen. Op zo’n moment kan ik alleen maar denken: die momenten met Elias en Stina heb ik gemist. Waarom zijn we niet enkele jaren eerder naar Zweden verhuisd?

Toen wij de stap naar het hoge noorden waagden, waren de kinderen respectievelijk zeven en tien. Nog net jong genoeg om zich betrekkelijk makkelijk aan te passen, maar helaas ook te oud om écht kind te zijn in Zweden. Ook al zijn het nu allebei tieners en houden ze nog van de sneeuw, de kinderlijke verwondering is er niet meer.

Ze staan niet meer te springen om uren buiten te spelen in de verse laag sneeuw, ze maken geen sneeuwmannen of snowangels meer, ze glijden niet meer lachend en gierend op hun buik van de berg en je kunt hen niet meer met de slee op school afhalen.

Tieners in de winter

Deze tieners worden tegenwoordig het liefst met de auto aan de bushalte opgehaald, want wandelen door die dikke laag sneeuw is écht vermoeiend. Leuke winterjassen en hippe mutsen zijn er helaas ook niet meer bij. Het lijkt wel of ze immuun zijn voor de kou, zelfs bij serieus wat graden onder nul ploeteren ze met hun sneakers door de sneeuw, in hun tussenjas, zonder muts of handschoenen. Je lekker warm kleden, stel je voor, dat zou toch immens uncool zijn?

Kläder efter väder, je kleren kiezen naargelang het weer in het Nederlands, nam dochterlief welgeteld één keer serieus afgelopen week. De dag dat ze met de hele klas naar het kleine skigebiedje in de buurt trokken om van de berg te glijden op latten of snowboard, ‘s middags heerlijk te grillen en vooral te genieten van sneeuwplezier met de vrienden. Een perfecte voorbereiding op onze familiale skitrip volgende week in het échte hoge noorden.

Natuurlijk genieten ze nog steeds van de wonderlijke mogelijkheden van een échte winter hier in Zweden, die tieners. Gaan skiën op amper een kwartiertje rijden, of een heuse schaatsbaan van natuurijs op de speelplaats, het zijn dingen waar menig kind in Vlaanderen voor zou smelten.

Natuurlijk voelt het nog steeds als een privilege om hier te mogen wonen. En toch overvalt me soms dat gevoel van spijt, dat we die stap richting noorden niet eerder waagden. Ik had hen zo graag wat meer jaren kinderlijk sneeuwplezier in Zweden gegund, inclusief hippe skipakken, warme mutsen en rode wangetjes.

Meer verhalen uit Zweden:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!