“Kwinten is geen fan van aardappelen, tenzij ik ze als friet of kroket vermom. Hij zou elke dag pasta eten”

Koen Strobbe keerde na twintig jaar in het zuiden van Frankrijk met zijn vrouw Ilse en zoon Kwinten terug naar ons land.

Over kotstudenten en hun eetgewoonten

Ik weet niet hoe het juist met andere jongeren zit, maar Kwinten heeft het vaak moeilijk om zijn dagelijkse portie gezonde dingen binnen te krijgen. Nochtans aten Ilse en ik thuis allebei tonnen fruit en groenten. Mijn moeder gaf als lerares huishoudkunde ook voedingsleer, en zij trok die gezonde lijn thuis door. Niet dat we niet mochten snoepen, maar in de snoepkast hing wel een A4’tje met daarop alle kleurstoffen en additieven, en hoe ongezond die wel waren. Smakelijk, zou ik zeggen, haha.

Het is niet onze bedoeling om Kwinten met een schuldgevoel op te zadelen over alles wat minder gezond is. Maar hem aanmoedigen om op zijn minst voldoende dingen te eten die wél gezond zijn, proberen we toch te doen. Tot vorig jaar at hij zeven dagen op zeven thuis, dus dan konden we makkelijk bijsturen, maar nu zit hij op kot en hebben we er absoluut geen idee van hoe gezond of ongezond hij eet. Daardoor compenseer ik in het weekend of tijdens vakanties volop en besteed ik extra aandacht aan alles wat er behalve vlees of vis nog op ons bord ligt. Makkelijk is dat niet, want de groenten die wij als kind voorgeschoteld kregen, zijn nu eenmaal niet het populairst bij de jeugd van vandaag. Spruitjes, witloof, kool in alle kleuren en vormen, raapjes, of spinazie: Kwinten ziet ze niet zo graag.

Van aardappelen is hij al helemaal geen fan, tenzij ik ze als frieten of kroketten vermom: het liefst van al zou hij elke dag pasta eten. Nu, toevallig zijn Ilse en ikzelf ook grote pastafanaten, dus staat er makkelijk enkele keren per week spaghetti, penne, linguine of lasagne op het menu. Pasta hoeft ook niet per se ongezond te zijn. Als ik zie hoeveel courgettes, rode pepers, aubergines, uien en andere groenten ik in de saus verwerk, dan verbleekt het aandeel kipgehakt dat ik erbij doe aanzienlijk. En toch hoor ik Kwinten nooit klagen dat er te weinig vlees in de saus zit.

De vraag is natuurlijk wat al die platgegaarde sausgroenten nog waard zijn. Puur ‘op het oog’ krijg je ook niet de indruk dat je gezond aan het eten bent met zo’n hoopje koolhydraten voor je neus. Een bord met blinkende stukjes beetgare broccoli, nieuwe patatjes en een stuk bio-kippenborst geeft je die voldoening wél, maar zeker in de wintermaanden is het niet makkelijk om van groenten telkens weer iets hips te maken, dus ik begrijp zonemans wel.

Wat ik minder goed begrijp, is waarom het fruitvak in de koelkast vaak onaangeroerd blijft. We sparen nochtans geen moeite. In tegenstelling tot Ilse en ik is Kwinten geen fan van appels en peren of bananen. Hij houdt meer van alles wat exotisch is: passievrucht, gele kiwi’s, mango, dat soort dingen. Nu, als je een beetje rondkijkt en op het juiste ogenblik toeslaat, hoeven die exoten niet per se duur te zijn en ze zitten ook vol vitamines, dus maakt het niet uit dat een portie op zich wat kleiner uitvalt. 


Maar zelfs die ene kiwi per dag blijkt er moeilijk in te gaan en niet omdat hij ze niet lust. Meestal, als we ’s avonds voor de zoveelste keer vragen of hij zijn portie fruit van de dag al binnenheeft, luidt het antwoord: ‘Oei, vergeten.’ Ik lach dan weleens dat hij boven op zijn groenten en fruit misschien best ook dagelijks een kilo noten eet, want noten zijn goed voor het geheugen. En dan grom ik nog dat hij het smikkelen van chips, snoep en koekjes maar uiterst zelden lijkt te vergeten.

Ilse heeft een slimme remedie bedacht voor al die ‘vergeetachtigheid’: zij spreekt met Kwinten af dat hij voortaan enkel nog in de snoepkast duikt als hij eerst zijn portie fruit gegeten heeft. En ja, voorlopig lijkt dat te lukken, want voor het eerst sinds lang zijn de kiwi’s niet gaan rimpelen in het koelkastvak. Een goede gewoonte vind ik ook om, als ik naar de winkel ga, telkens te vragen welk fruit hij het liefst zou hebben. Al kan hij het meestal toch niet laten om nadien nog snel een whatsappje te sturen: ‘Vergeet aub ook geen aardbeitjes of perziken van Haribo.’

Lees hier meer columns: