9 lezeressen over die eerste bijzondere ontmoeting

Bijzondere ontmoetingen: 3 lezeressen over hun overwachte liefde

Door Goele Tielens

gisteren

Dat liefde je kan overvallen op de meest onvoorspelbare momenten, daar weten deze vrouwen alles van. Zij leerden de man van hun dromen kennen toen ze het nooit hadden verwacht.

1. Ann kreeg tijdens een winterse wandeling gezelschap van Paul

Ann (63): “Ik was net dertig geworden toen ik samen met mijn goede vriendin Maria een begeleide wandelvakantie in de Hoge Venen boekte. Spannend, met een groep van dertig onbekenden op vakantie, maar we hadden er zin in.

De eerste dag stond er meteen een tocht van twintig kilometer op de planning. Helaas sloeg na enkele uren het noodlot toe: Maria maakte een serieuze val. Het was november en koud, bovendien zou het al snel donker worden. Gsm’s waren er nog niet, bellen om hulp was dus geen optie. Er was maar één oplossing: terwijl de groep de tocht voortzette, wandelde de reisleider naar de dichtstbijzijnde hulppost, ongeveer vijf kilometer verderop.

Uiteraard bleef ik bij Maria op hulp wachten. Maar ook Paul, een van onze reisgenoten, bood spontaan aan om ons gezelschap te houden. Heel attent van hem, en het viel me meteen op hoe zorgzaam hij was. Tijdens het wachten raakten we aan de praat. Het ging over koetjes en kalfjes – zo hield hij net als ik van wandelen en sporten – maar ook over serieuzere onderwerpen: hij vertelde over zijn echtscheiding en de vier kinderen die bij hem inwoonden.

Na onze reis kreeg ik een leuk telefoontje van Paul: of ik geen zin had om een nieuw wandelweekend te organiseren voor Maria. Natuurlijk zag ik dat zitten, wat een mooi idee!

Pas na drie uur wachten werd Maria opgehaald door de ambulance. Haar been bleek gebroken en haar reis zat erop. Gelukkig had Paul een leuke oplossing, want niet lang na onze reis kreeg ik een telefoontje van hem: of ik geen zin had om een nieuw wandelweekend te organiseren voor Maria. Natuurlijk zag ik dat zitten, wat een mooi idee!

We spraken verschillende keren af bij hem thuis om alles te regelen. We zochten wandelroutes uit, contacteerden alle reisgenoten en legden een verblijf vast. Door samen te werken begon ik Paul nog meer te appreciëren.

En ja hoor, niet veel later, op Valentijn, volgde onze eerste kus. En toen het wandelweekend er was, waren we officieel een koppel. Het werd zeker niet ons laatste weekend samen, want Paul en ik zijn ondertussen al 32 jaar getrouwd. Met Maria hebben we nog steeds contact, en zij is nog altijd trots dat haar gebroken been ons samen heeft gebracht.”

2. Linde werd verliefd op Steven, die haar hielp bij de verbouwingen

Linde (44): “Toen ik Steven – nu zeventien jaar geleden – leerde kennen, was ik niet echt op zoek. Ik was blij met mijn leven: ik had een fijne job, leuke vrienden en was er net in geslaagd een eigen huisje te kopen. Ik was trots op wat ik had bereikt, maar er drongen zich wel nog wat verbouwingen op. Via een vriend raakte ik in contact met Steven, een handige Harry die als zelfstandige werkte en wel wat tijd vrij kon maken om te klussen.

We maakten snel een afspraak om mijn huis te bekijken. ‘Wat een knappe man’, was het eerste wat ik dacht, toen ik de deur opendeed. Zijn mooie krullen en blauwe ogen vielen me meteen op. En dat hij zo handig was, maakte hem alleen nog maar aantrekkelijker. Er was wel één ding: Steven zat tijdelijk zonder bestelwagen. Maar dat losten we op: ik pikte hem op en bracht hem na zijn werkdag terug naar huis.

Eens de keuken geïnstalleerd was, bleef ik maar taken bleef verzinnen om hem toch nog maar eens te kunnen zien

Natuurlijk had ik andere hulp kunnen zoeken, maar ik was zo gecharmeerd door Steven dat ik die ritjes er met plezier voor overhad, ook al was het allesbehalve efficiënt met al die bouwmaterialen in mijn kleine tweedehands autootje. Maar we hadden zo’n leuke gesprekken en hij maakte me aan het lachen.

Eens de keuken geïnstalleerd was, waren er nog wel wat projecten aan te pakken. Meer zelfs: ik betrapte mijzelf erop dat ik steeds maar taken bleef verzinnen om hem toch nog maar eens te kunnen zien. Dat ik verliefd was, durfde ik hem eerst niet te vertellen, en ook Steven is nogal verlegen op dat vlak. Toch hing er duidelijk elektriciteit in de lucht.

En uiteindelijk was hij het die nogal stuntelig verklapte wat hij voelde. Nu lachen we ermee, maar wat ben ik blij dat hij destijds zijn moed bijeen heeft geraapt. Want ondertussen wonen we al vele jaren samen en pakken we onze klussen samen aan. En geloof me, zo’n handige Harry is echt een gerief in huis!”

3. Lieve ontmoette de ware al op haar elfde tijdens de catechese

Lieve (54): “Ik was elf jaar toen ik een tijdlang elke zaterdag met mijn fiets naar de catechese moest ter voorbereiding van mijn vormsel. Ik had op dat moment nog nooit contact met jongens gehad: ik had geen broers en zat op een meisjesschool. Ik was dus best zenuwachtig.

Gelukkig was er Wim, een lieve, zorgzame jongen. Hij zag me meteen zitten en ondernam toen al verschillende pogingen om mijn aandacht te trekken. Ik voelde me geflatteerd en vond hem heel leuk, maar was nog te jong voor de ‘echte’ liefde.

We konden goed praten en ik voelde me veilig bij hem. Al die tijd tijdens onze tienerjaren lieten we elkaar niet los

We werden vrienden, zaten later samen in het koor en ik kwam geregeld in het jeugdhuis waar hij werkte. Als er iets mis was met mijn fiets, dan herstelde hij die. Maar we konden ook goed praten en ik voelde me veilig bij hem. We lieten elkaar al die tijd niet los.

Enkele jaren na onze ontmoeting ging ik overstag: tijdens een concert van Rob De Nijs spatten de vonken er vanaf, op het nummer ‘Het werd zomer’ deelden we onze eerste kus. Dit jaar zijn we dertig jaar getrouwd, en ik word nog steeds blij als ik dat liedje hoor.

De kinderen van mijn zus zeggen daarom weleens dat we een voorbeeldkoppel zijn, en dat maakt ons apetrots. Ik zeg hen dan dat ze het niet te ver moeten zoeken. Want ik ontmoette de liefde van mijn leven al op mijn elfde, en het was de eerste jongen met wie ik ooit echt sprak!”