SOS Familie: Liesbeth kan de kosten niet meer betalen na haar scheiding

Omdat de kinderen na haar scheiding meer bij Liesbeth verblijven dan bij haar ex-man, trekt ze aan de alarmbel. Door de crisis kan ze alle kosten niet meer betalen.

Wat zegt Liesbeth?

Liesbeth (38): “Vijf jaar geleden beëindigden Fred en ik onze relatie. Het was op. Ik vond het erg voor onze kinderen, maar ik wilde hen ook meegeven dat een relatie zoals die van ons – zonder verbinding – niet oké was. Op dat ogenblik was Fien 8 en Toon 10.

Fred en ik maakten onderling wat afspraken. We zijn nooit naar de rechtbank gegaan, en er stond dus niks op papier. We hadden de intentie om zo weinig mogelijk ruzie te maken en het als ouders voor onze kinderen goed te doen. We spraken samen een regeling af: een week mama, een week papa. Fred stond daarop, hoewel ik tot dan meer voor de kinderen had gezorgd.

Omdat ik leerkracht ben, zouden ze tijdens de vakanties wel meer bij mij verblijven en zou ik hen op woensdagnamiddag naar hun hobby’s brengen. De kosten voor de kinderen zouden we gelijk verdelen. We spraken af dat als ze iets nodig hadden, we het aan elkaar zouden melden en dat de ander de helft vergoedt. Een aantal jaren werkte dit goed. Ik had wel het gevoel dat Fred vaak vroeg om dagen te wisselen, maar ik maakte daar geen punt van. Ik was altijd blij om de kinderen meer te zien.

Ondertussen blijven Fien en Toon systematisch meer bij mij, pakweg tien dagen bij mij en vier bij Fred. Als het aan hen lag, zouden ze het liefst van al tijdens de schooldagen altijd bij mij wonen omdat ze het over en weer gaan beu zijn. Ik heb hen al voorgesteld om dat met hun vader te bespreken, maar dat willen ze niet. Ze willen hem niet kwetsen.

Wat het financiële betreft, is Fred altijd laks geweest. Hij vergeet soms zijn bijdrage te storten en doet het pas als ik er weer eens om zeur. Ik schiet alles meestal voor, waardoor ik de financiële gevolgen draag. En als de kinderen iets nodig hebben, vragen ze het ook altijd aan mij. Ik wil hen met die vraag niet doorsturen naar hun vader, want dat mag hun zorg niet zijn. Maar met de huidige energiekosten en duurdere prijzen trek ik het niet meer.

Onze pubers eten de oren van mijn hoofd, nemen constant een bad en gaan graag weg met vrienden. Allemaal kosten die serieus doorwegen op mijn budget. Ik heb Fred al enkele keren gezegd dat ik het zwaar heb, maar hij antwoordt dan dat het crisis is voor iedereen. Toen ik mijn situatie met een vriendin besprak, zei ze dat ik het niet zo mocht laten. Want als ik in financiële problemen kom, gaat dat ook doorwegen op de kinderen, en dat wil ik niet. Zij vertelde mij over bemiddeling. Fred schrok, maar ging gelukkig snel akkoord.”

Wat zegt Fred?

Fred (40): “Liesbeth en ik hebben elf jaar samengewoond, en ik denk dat wij elkaar door de zorg voor onze kinderen helemaal zijn kwijtgeraakt. We waren moe en deden nog heel weinig samen. Ieder had zijn hobby’s terwijl de andere thuis was met de kinderen.

Toen ik het moeilijk had op mijn werk, voelde ik totaal geen connectie meer met Liesbeth om erover te praten. Toen ik haar dat zei, bekende zij dat zij hetzelfde had. Zij voelde ook al lang niets meer en stelde voor om als vrienden uit elkaar te gaan. We maakten samen afspraken over wie wanneer waar voor de kinderen zou zorgen, alles verliep vlot. Liesbeth bleef in het huis wonen. Ik verhuisde naar een appartement in de naburige gemeente.

We waren ook flexibel in het wisselen van dagen, wat natuurlijk iets makkelijker was voor Liesbeth door haar job. Liesbeth doet inderdaad bijna alle uitgaven. Toen we nog samen waren, was dat ook al zo. Ik heb gewoon geen idee wat de kinderen allemaal nodig hebben, en heb er altijd vertrouwen in gehad dat Liesbeth dat goed doet. Ze gaf vroeger ook nooit te veel uit. Vermits zij ook meer vrije tijd heeft, gaat ze ook met de kinderen naar de kapper, de dokter, de tandarts… We verdelen nadien alles netjes in twee.

De laatste tijd voel ik dat Liesbeth gespannen is. Als we elkaar zien, loopt het contact wat stroef en ik weet niet goed waarom. Ze zegt dat ze last heeft van de crisis, maar wie niet? Toen Liesbeth onlangs voorstelde om de hulp in te roepen van een bemiddelaar, schrok ik wel een beetje. Hadden we dan zo’n zwaar conflict? Liesbeth zei dat ze onze financiële regeling graag netjes op papier wil zodat er geen misverstanden ontstaan.

Hoe moet het nu verder?

Familiaal bemiddelaar Monique Van Eyken: “Liesbeth en Fred bellen samen aan en gaan erg vriendschappelijk met elkaar om, al voel ik wel wat spanning bij Liesbeth. Ze geeft aan dat ze graag een financiële regeling op papier wil. Fred zegt dat hij dit niet zo goed begrijpt, volgens hem verloopt alles prima.

Ik vraag hen beiden hoe zij de situatie beleven. Liesbeth vertelt emotioneel dat ze het financieel zwaar heeft, dat ze elke maand aan haar spaargeld zit en soms hulp moet vragen aan haar ouders. Ik vraag hen naar de manier waarop zij de financiën hebben geregeld. Of zij rekening hebben gehouden met een eventueel inkomensverschil, met al dan niet samenwonen met een partner, met indexatie… Ze horen het in Keulen donderen.

Ik leg hen uit dat wettelijk gezien ouders moeten bijdragen tot de kosten van hun kinderen volgens draagkracht, en dat er dus naar de inkomsten en het al dan niet samenwonen wordt gekeken. Verder beschrijf ik het verschil tussen verblijfsgebonden, verblijfsoverstijgende en buitengewone kosten. Ik vertel ook dat zelfs wanneer kinderen evenveel bij beide ouders verblijven, maar er een ongelijk inkomen is, er toch mogelijks een compensatie moet zijn van de andere. Zo staat het in de wet, al kunnen ouders natuurlijk anders afspreken als ze beiden akkoord zijn én goed geïnformeerd. Dit laatste blijkt dus niet zo te zijn.

Daarna hebben we het over de verblijfsregeling. Liesbeth stelt voor dat de kinderen eens met mij komen praten, zodat ze kunnen zeggen waar ze mee zitten. Fred is hiermee akkoord. De kinderen willen de week/week regeling graag behouden en zijn blij dat er zo flexibel mee wordt omgegaan. Ze hebben wel wat last met het vergeten van zaken bij de wissel en spreken samen af om een checklist op te stellen voor wanneer ze hun koffers maken. De ouders zijn blij met de feedback en behouden de verblijfsregeling. Zo kunnen we overstappen op de kostenregeling.

Ik vraag hen tegen volgende eens te bekijken wat zij zoal uitgeven voor de kinderen. Ik vraag hen ook de meest recente inkomstenbewijzen mee te brengen en de huidige uitgaven voor nutsvoorzieningen. Bij het volgende gesprek vullen we aan de hand van hun gegevens een berekeningstool in voor het bepalen van onderhoudsbijdragen.

We bespreken gedetailleerd hoe zij voortaan met de gezamenlijke kindrekening wensen te werken: wie stort wat op deze rekening, wie doet welke uitgave, wat bij een tekort op de rekening, over welke uitgaven moet er al dan niet een voorafgaand akkoord zijn… We praten elk detail door zodat we een duidelijke, transparante financiële regeling hebben. We spreken af om deze regeling zes maanden uit te proberen en nadien opnieuw samen te zitten voor een evaluatie.”

Uit: Libelle 04/2023

Verder lezen:

• SOS familie: “Toen Sanne me vertelde dat ze meer bij haar papa wilde gaan wonen, stortte mijn wereld in”
• SOS familie: “Ik voelde mij de geldschieter die haar luxeleventje financierde”
• SOS familie: “Ik zou nooit toestaan dat mama naar een home moet”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!