Ankie (42) moet Sinterklaas vieren zonder kind
Ankie vertelt op JustLiveBlog dat ze bloemen koopt voor Sinterklaas in plaats van cadeautjes. Ze is haar oudste kindje verloren aan een hartafwijking en een tweeling verloren tijdens de zwangerschap. Sinterklaas heeft een hele andere betekenis voor Ankie, en ze wil moeders meegeven om elke dag dankbaar te zijn.
“Namens de Sint koop ik bloemen voor mijn oudste kind. Mijn kind leeft niet meer, Sinterklaas wordt niet meer gevierd.” Zo start Ankie het pijnlijke verhaal op haar blog.
Moeilijk verwerkingsproces
Ankie: “Ik dacht dat ik het een plekje had gegeven, maar vorig jaar maakte ik een cruciale fout door op zaterdagmiddag even de stad in te gaan, zomaar even ertussenuit. Niet wetende dat het die middag sinterklaasintocht was. Verklede peuters als zwarte piet, grote ogen kijkend naar de goedheiligman, verschuild achter de rug van mama of fier bovenop de schouders van papa.”
“Altijd in mijn gedachten”
“Ik heb die avond mijn kinderen wel 20x in gedachten bij mij gehad. Mijn oudste kindje ben ik verloren door een hartafwijking. Het is zwaar, want ik heb haar in mijn armen kunnen houden. Mijn andere twee kindjes zijn overleden in mijn buik. Tijdens het sint-schouwspel dacht ik constant aan hen. Wat zou mijn oudste kindje hiervan genoten hebben, haar mollige vingertjes flink geklemd om de mijne, nooit meer loslatend. Zo had het moeten zijn. Ik zou het liefst onder een deken kruipen vanaf het begin dat hij aankomt met de boot tot 6 december om is, zodat de rust weer overal terugkeert.”
Vluchten
Ankie spoort ouders aan om te genieten van elke dag die ze hebben met hun kind: “Sinterklaas, graag zou ik wegvluchten naar Verweggistan om niet geconfronteerd te worden met overspannen moeders die klagen dat hun kroost zoveel vraagt aan de Sint of dat alle schoentjes gevuld moeten worden en er weken hutspot wordt gegeten om die wortelen maar ergens naar toe te zien verdwijnen. Ik zou zo willen ruilen. Geen kind is zo afwezig als een kind dat gemist wordt bij het feest van Sinterklaas. Bij mijn thuis geen tekeningen, geen hutspot van al die wortelen, geen bakje water voor Amigo, geen versiering voor ’t raam ‘welkom sint’, geen schoen voor de open haard, alleen stilte.”
Bloemen
“Ik druk mijn koude gezicht tegen mijn dikke sjaal en zet het bloemstuk op het graf. Geen kind mag worden overgeslagen met Sinterklaas, ook mijn kleine meisje niet. Ik geef haar bloemen, omdat het niet anders kan.”
Lees het hele verhaal van Ankie op haar blog.
Bron: Libelle.nl