Interview Christa Planckaert

Uit wat voor soort gezin kom jij?

Christa: "Ik ben enig kind. Mijn moeder was heel katholiek. We hadden een elektriciteitswinkel en mijn vader werkte als elektricien. Mijn kindertijd was rustig. Ik kwam niets te kort: eten, drinken, kleren en speelgoed, het was er allemaal. Er kwamen ook altijd vriendjes of vriendinnetjes spelen. We hadden als één van de eerste gezinnen in de buurt een televisie en iedereen was welkom om te komen kijken. Vooral mijn vader was heel sociaal. Hij at graag, dronk graag een glaasje en babbelde heel veel. Hij vergat soms dat hij nog moest gaan werken omdat hij zo met de mensen bezig was."

Wat was de grootste tegenslag in je leven?

Christa: "Ons tweede kindje is na zeven maanden zwangerschap gestorven. Dat was de zwaarste klap in ons leven. Eddy en ik wilden graag veel kindjes. En toen ik na Francesco weer zwanger was, waren we de koning te rijk. De eerste keer was alles goed gegaan. Ik dacht er niet eens aan dat het fout zou kunnen gaan. In die tijd was de begeleiding ook nog helemaal anders."

Ben jij onzeker?

Christa: "Heel erg. Als kind als was ik erg verlegen. Als ik in de mis te communie moest gaan, was ik al op voorhand verlegen omdat de mensen dan naar mij zouden kijken. Dat is wel wat veranderd sinds we meer in de belangstelling staan, maar toch. Stephanie zegt dikwijls dat ik wat meer zelfverzekerd moet zijn."

Heb je nog een droom?

Christa: "Ik droom van een grote boerderij waar we allemaal samen wonen en waar de kleinkinderen genoeg plaats hebben om te spelen. Met aparte wooneenheden maar toch samen. Dan ben ik gelukkig."

Lees het volledige interview met Christa Planckaert in Libelle 7 (12 februari 2009)