Lezeres in het buitenland: “De voorbije vijfentwintig jaar waren we nooit thuis met kerst, en dat is nu niet anders”

Steeds meer Belgen zoeken hun geluk in het buitenland. Marleen is één van hen. Haar droom van een leven onder de Franse zon werd de voorbije zomer werkelijkheid, toen ze verhuisde naar het kleine dorpje Vallouise-Pelvoux.

Het betoverende Frankrijk

Marleen (45): “De voorbije vijfentwintig jaar waren we nooit thuis met kerst. Mijn man Bert en ik vertoefden altijd in de bergen, gezellig met ons tweetjes. En dat is dit jaar niet anders. Alleen is het deze keer geen vakantie boordevol klimplezier, maar ons nieuw leven, in het prachtige Franse bergdorpje Vallouise-Pelvoux.

Het begon allemaal na mijn studies, toen ik de reismicrobe te pakken kreeg. Dan ging ik kajakken in de bergen. De droom om elders een nieuw leven te beginnen was dus zeker niet nieuw. Hoe meer Bert en ik naar de Franse bergen trokken, hoe meer mogelijkheden we zagen. Het was er niet alleen ongelooflijk mooi, maar ook o zo avontuurlijk. Op nog geen half uur rijden vanuit de streek, konden we gaan raften, klimmen, skiën, mountainbiken. Noem maar op. En dat in een adembenemende setting. Ja, we verloren er ons hart.

Een droom die werkelijkheid wordt

In 2007 reisden we drie maanden door Nieuw-Zeeland, en héél even hebben we getwijfeld om gewoon te blijven. Het was een heerlijke vakantie en we kregen er een job aangeboden, maar we keerden toch terug. De belangrijkste reden was de familie en de vrienden. Nieuw-Zeeland is niet bij de deur, dus ik wist dat een blitzbezoek dan geen optie meer was. Frankrijk daarentegen ligt praktisch om de hoek. (lacht) Na de vele reizen die we maakten, wisten we zeker: als we de stap gingen zetten, dat het naar daar ging zijn.

Een dikke twee jaar geleden hakten we de knoop door: we gingen verhuizen, naar Frankrijk. Het moment was perfect, al ging het niet zonder slag of stoot. We gaven letterlijk álles op. Jobs, het huis, ons hele hebben en houden. Omdat we niet echt een huis vonden naar onze goesting, besloten we dan maar om zelf te bouwen. Een heus avontuur. Zeker omdat we alles zelf in handen hebben genomen: vanaf dag één werden we werfleiders, een architect kwam er niet meer aan te pas.

Geen vaarwel, maar tot ziens

Het moment dat we iedereen vertelden dat we werk aan het maken waren van onze grote droom, sloeg zeker niet in als een bom. Het zat er aan te komen, de grote vraag tot dan was wanneer precies. Maar hoe dichter we bij het vertrek kwamen, hoe spannender iedereen het vond. Vooral omdat we hélemaal opnieuw moesten beginnen, en een eigen zaak uit de grond wilden stampen. En daar zijn de Fransen echt niet de makkelijkste in.

Een afscheidsfeestje hebben we niet gedaan. Het voelde ook helemaal niet alsof we vrienden en familie niet meer gingen zien. Bert en ik hadden trouwens al eerder drie keer een sabbatjaar genomen, dus we wisten als geen ander hoe het voelt om je geliefden lange tijd niet te zien. Het was deze keer misschien net iets anders, maar we wisten heel goed dat niemand het erg zou vinden om af te zakken naar het zuiden. (lacht)

Een nieuw begin

Daags na de laatste schooldag in juni stapte ik samen met mijn schoonbroer in de auto, op weg naar mijn nieuwe thuis. En dat was eerder bescheiden, want Bert was al een paar keer op en af gereden met een volgeladen camionette. Een paar maanden eerder was hij daar gebleven, om de bouw van de chalet in goede banen te leiden. Wat was het fijn om eindelijk het harde werk van de voorbije twee jaar vorm te zien krijgen. En om weer bij mijn man te zijn.

Vanaf het moment dat ik aankwam in het dorpje, was het meteen de handen uit de mouwen steken. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van vrienden en familie. Dat gaf een enorme boost. Elektriciteit leggen, loodgieterij, muren zetten, … We doen het allemaal zelf. Alsof dat nog niet druk genoeg was, maakten we ook echt werk van onze eigen zaak: Mountivity werd geboren. Vakantiegangers kunnen bij ons terecht voor avontuurlijke activiteiten – zoals canyoning, rafting, kajak, klimmen, via ferrata – en dat à la carte. Een uniek concept, dat hopelijk in de smaak valt. (lacht) Maar niet alleen sportievelingen zijn welkom, ook natuurgenieters en rustzoekers ontvangen we met véél plezier in de prachtige, ongeschonden vallei. Het is nog even hard werken, maar we kijken er nú al naar uit om de eerste gasten te mogen ontvangen.”

LA DOUCE FRANCE

Het grootste cultuurverschil: “In het noorden van Frankrijk voel je de drukte en de stress, maar we zitten ver genoeg in het zuiden om de typische Spaanse ‘mañana’-mentaliteit al te proeven. Heerlijk!”

De aangenaamste verrassing: “Nog vóór de verhuis hoorden we wat horrorverhalen, over locals die buitenlanders wegpestten. Al hebben we daar nog niets van gemerkt, integendeel. De buren zijn héél vriendelijk, gelukkig maar.”

Het grote voordeel: “Als fervente bergbeklimmers moeten we niet elk weekend uren rijden om ons ding te kunnen doen. Nu doen we alles in de achtertuin. (lacht)”

Het grote nadeel: “Frankrijk is misschien niet de andere kant van de wereld, maar het vergt toch tijd en planning om familie en vrienden te bezoeken. Een spontaan bezoekje, dat zit er niet meer in.”

Typisch kerst: “Kerstmis is een echt familiegebeuren. Dat zie je en voel je in álles. En op het menu? Foie gras. Dat vind ik het enige jammere, dat ze dat blijven promoten, en eten.”

Het moeilijkste moment: “Het afscheid, en zeker dat van de collega’s. Meer dan twintig jaar heb ik les gegeven op dezelfde school, en dan heb je met je collega’s een sterke band opgebouwd. De vriendschap en de sfeer, dat mis ik.”

Het grootste gemis: “De typische mentaliteit is zalig, maar het is soms ook frustrerend dat afspraken makkelijk worden afgezegd, en dat de standaarden niet altijd even hoog liggen. Een beetje meer discipline, dat mag wel. (lacht)”

Spijt? “Neen, absoluut niet! Of we ooit terugkeren? Zeg nooit ‘nooit’ natuurlijk, maar ik denk toch dat we onze oude dag in het Franse dorpje zullen slijten.”

Wil je meer lezen? Op www.mountivity.com kom je meer te weten over het avontuur van Marleen en Bert.

LEES MEER VERHALEN VAN BELGEN DIE ONS LAND ACHTERLIETEN:

• Lezeres in het buitenland: “Het enige wat ik mis met kerst, is een lekker glaasje Glühwein. Misschien moet ik dat maar eens introduceren bij de Spanjaarden”
• Lezeres in het buitenland: “Soms denk ik weleens dat het méér als Kerstmis zou voelen met wat frisser weer, een beetje sneeuw”
• Lezeres in het buitenland: “We worden langs alle kanten uitgenodigd, maar Kerstmis is een familiefeest, en dat respecteren we”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!