Muzikant Milow wil het liefst van al de wereld veroveren

Kom je uit een muzikale familie?

“Toch wel, al ben ik de enige die er zijn beroep van heeft gemaakt. Ik heb ook nog een oudere zus, maar er is geen enkele andere Vandenbroeck die zingt. Mijn jongste broer entertaint wel op een andere manier. Hij studeerde af aan de circusschool van Brussel. Hij reist nu als professioneel acrobaat door Europa.”

En je ouders?

“Mijn moeder is actief bij een organisatie die zich inzet voor Alzheimerpatiënten en mijn vader werkte bij de televisie.”

Werkte, want je vader overleed heel jong in 2008. Drie nummers op de nieuwe cd gaan over hem, dus kunnen we er niet omheen. Je had, als ik de teksten goed lees, moeite om zijn dood te verwerken. Ben je een binnenvetter?

“Misschien wel, alhoewel ik dagelijks op een podium over mijn emoties zing. Vroeger, toen ik die kans niet kreeg, was ik veel onrustiger. Meer onderhevig aan stemmingen. Mijn carrière is dus een soort therapie, zou je kunnen zeggen. De nummers over mijn vader klinken erg fragiel. Ik heb de eerste demo-opnamen daarvan behouden op de plaat. Ik heb ze nog nooit live gezongen. Ik ben er nog niet uit of ik dat ga doen. Hier zou het me niet lukken, met een gitaar, op twee meter van jouw. Ik kan trouwens ook niet op straat optreden, waar mensen onverschillig voorbijlopen. Ik geneer me dan.”

Je teksten zijn to the point, je voelt dat het jouw verhaal is.

“Ja, van dag één streef ik een klare vertelstijl na. Bruce Springsteen gebruikt ook geen woordenboeken Engels. Taal mag de inhoud niet in de weg zitten. Iedere artiest hoopt universele nummers te maken. Ik ben ervan overtuigd dat duidelijk schrijven over wat je in je eigen leven meemaakt, de beste manier is om de hele wereld te bereiken. Iedereen heeft een vader. Dus als ik over mijn vader en mij zing, sla ik een brug naar gevoelens die overal bestaan.”

Lees het volledige interview met Milow in Libelle 13 (31 maart 2011)