Yvonne Reynders
© Getty Images

Het verhaal van Yvonne Reynders, de pionier van het vrouwenwielrennen

Door Diny Thomas

Het vrouwenwielrennen zit in de lift, vooral dankzij kampioenen Lotte Kopecky en Jolien D’hoore. Maar de geschiedenis kent nog meer goudenmedaillewinnaars. Het verhaal van Yvonne Reynders!

Eerste Belgische wereldkampioene

Yvonne Reynders: “In de jaren vijftig bracht ik in heel ’t stad kolen rond met de triporteur. Meneer De Rover van de werkmansplaats moet dat gezien hebben, want op een dag stond hij met een koersfiets aan mijn deur. ‘Laat maar eens zien wat je kunt’, zei hij. Ik was niet van plan om te gaan koersen, maar toen ik toch een keer met de mannen meeging en iedereen voorbijreed, was er geen houden meer aan! Maar vrouwen op een koersfiets, dat was toen een curiositeit. Eigenlijk waren we niet meer dan de publieksopwarmers voor de mannen, die na ons reden.

Als nieuwbakken wereldkampioene moest ik me als jongen vermommen om op de piste te mogen

Yvonne Reynders

Nadat ik wereldkampioene was geworden, hoopte ik dat vrouwen meer respect gingen krijgen, maar dat was niet zo. Ik moest me nog altijd als jongen vermommen om op de piste in Antwerpen te mogen trainen. Ik knipte mijn haar kort en verstopte mijn rondingen onder een dikke trui, alleen zo mocht ik de baan op. En als ik duizend frank startgeld vroeg, dan tikte de bond me op de vingers. Het was te veel. Dat terwijl de mensen moesten betálen om naar de vrouwenkoers te mogen kijken. ‘Dat geld hebben we nodig om de mannen naar de wedstrijd te lokken’, zei de voorzitter. Ik was dat zo beu, dat ik naar mijn Franse concurrente Lily heb gebeld. In Frankrijk werden de vrouwen wel serieus genomen. ‘Kan ik daar komen koersen?’ vroeg ik haar. ‘Ik wil duizend frank per koers, meer niet.’ Ik mocht meteen komen.

De regenboogtrui

“Een heel jaar heb ik samen met Lily gekoerst, en dat heeft de Belgische bond geweten. Er kwam geen volk meer naar hun wedstrijden. Daarna kreeg ik meer respect. Voor mijn eerste wereldtitel kreeg ik een gouden medaille en een regenboogtrui, daarna kwam er honderd frank prijzengeld bij. Mijn fans hielden me overeind. De aannemer was een van mijn grootste supporters, waardoor ik voor mijn huis maar 45 centiemen per steen moest betalen, in plaats van 1 frank. (lacht) Geweldig, toch?”

Bron: Libelle 28/2022

Meer lezen:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."