Libelle-redactrice Elke wandelde een stuk van de beroemde Camino

Een tocht van meer dan 2000 km, met als eindpunt Santiago de Compostela. Onze redactrice Elke wil het ooit doen, maar dat vergt planning. Daarom deed ze alvast een mini-Camino met vriendin Ann: vanuit Bilbao stapten ze in 5 dagen meer dan 100 km. Voor Libelle hield ze daarover een dagboek bij.

Dag 1: de kop is eraf

“Als je met je rug naar het Guggenheim Museum staat, is het naar links. Volg gewoon de rivier.” De man achter de balie van ons hotel in Bilbao wijst ons enthousiast de weg als hij hoort dat Ann en ik een stukje van de Camino gaan stappen. Volgens hem is het een mooie route tussen oude fabrieksgebouwen en nieuwe industriecomplexen. En daarmee spreekt hij al onmiddellijk onze wandelgids volledig tegen, die zich laatdunkend uitlaat over het lelijkste traject van de hele noordroute.

Hoe mooi of lelijk het traject zal worden, is op dit moment niet onze grootste zorg. Onze dagrugzak moet worden gepakt, drinkbussen gevuld. De regencape kunnen we meteen aandoen, de grijze regenwolken boven Bilbao zullen ons de hele dag volgen.

“Heb je pleisters bij?” vraagt Ann, die ondertussen nog 4 energierepen in haar rugzak propt. We dubbelchecken en dan is het zover: we zetten onze eerste stappen richting zee. Het voelt aan als een schoolreis, er staat ons iets spannends te wachten. “’t Valt nog mee hé, zo stappen in de regen?” De sfeer zit nog goed.

Kort na de middag staan de eerste 14 km op de teller en brengt een zweefbrug ons naar ons hotel aan de overkant van de rivier. Natgeregend checken we in en nemen een warme douche. De eerste paar uur komen we niet meer buiten, maar dan doen we wat alle Basken doen: op café gaan en pintxos eten. We voelen ons helemaal thuis.

Dag 2: zeven uur stappen, kunnen wij dat wel?

Vandaag worden de kilometers verdubbeld. ‘Een mooie etappe in een glooiend landschap’, zegt onze wandelgids. We zijn er niet helemaal gerust in, want 28 km stappen, hoe voelt dat? Omdat we elke week joggen, maken we ons over onze conditie weinig zorgen, maar wat met spierpijn, belasting van de knieën en blaren op de voeten? Dit wordt het moment van de waarheid.

We lopen de stad uit en een asfaltpad brengt ons over groene heuvels tot aan de zee. De weg volgen is niet moeilijk: gele pijlen sturen je in de juiste richting. We tanken regelmatig water aan drankfonteintjes, eten gedroogde abrikozen en een broodje jamon. Vanuit de heuvels lopen we 7 uur later het Middeleeuwse stadje Castro-Urdiales binnen, eindbestemming van onze dag. We zijn moe en voelen onze benen, maar er sluipt ook een zekere euforie in ons lijf. Niet alleen omdat ons gestel het gered heeft, maar ook omdat we erin geslaagd zijn een goed evenwicht te vinden tussen inspanning en ontspanning. We omarmen de traagheid en nemen de tijd om bij te praten, of is het eerder vertellen? Verhalen over vroeger toen we nog jong waren, over mijn broers en Anns zussen, over onze patchworkgezinnen, over de leuke en moeilijke momenten in ons leven. En dat allemaal in een prachtig decor.

Dag 3: de dag van de overmoed

Je hebt zo van die dagen dat je ’s morgens met net iets meer vertrouwen je wandelschoenen aantrekt. Vandaag is zo’n dag. We kunnen kiezen uit 24 of 28 km en gaan voor het laatste. Het zullen er uiteindelijk 35 worden … Dat ging zo: bij het verlaten van de stad spreekt een jogger ons aan en laat ons weten dat het pad langs de kust ongelooflijk mooi is. “En de weg sluit ‘vanzelf’ weer aan op de camino”, roept hij nog na. Dat laatste klopt jammer genoeg niet helemaal: na een prachtige wandeling – die ook een serieuze omweg blijkt te zijn – komen we niet ‘vanzelf’ op de camino, want die ligt aan de andere kant van de autostrade. Dan volgen we ook nog gele pijlen die niet de juiste gele pijlen blijken te zijn, waardoor we er uiteindelijk 8 uur over zullen doen.

We zijn doodop, hebben stijve scheenbenen en zeurende blaren, maar ook vandaag primeert opnieuw een gelukzalig gevoel. We weten ondertussen wat wandelen met je doet: het geeft rust in je hoofd, terwijl je ogen en oren op scherp staan voor al dat moois rond je. De schoonheid van de noordkust heeft iets mystieks, bijna surreëel. We lopen op de rand van een klif, dan duiken we een eucalyptusbos in, wandelen over een bergpad tussen grazende koeien en eindigen op een kilometerslang zandstrand. We horen soms tegelijkertijd de aanstormende golven van de oceaan en de klingelende bellen van de koeien op de alm. We zien boeren op hun velden en surfers die al peddelend op zoek gaan naar de beste golf. De takken van de vijgenbomen hangen door, je kunt de rijpe vijgen zo plukken. Wilde bokjes, geitjes, eekhoorns en muizen entertainen de boel aan mekaar.

Dag 4: hallo, andere pelgrims!

Je zou denken dat je op de Camino veel andere pelgrims tegenkomt, maar we zien er hooguit een tiental per dag. Sommigen zoeken contact, anderen knikken even en zetten hun weg verder. Bob en Nancy, die we gisteren voor het eerst zagen, stappen een stukje met ons mee. Ze komen uit Salt Lake City en lopen voor de tweede keer een stuk van de Sint Jacobsroute. We hebben een leuke babbel, maar onze wegen scheiden vrij snel. Zo gaat dat: iedereen doet zijn ding op zijn eigen tempo.

Met een korte etappe in het vooruitzicht is ons tempo trouwens gereduceerd tot easy going. Eerst een koffie met zicht op de baai, dan starten we de klim naar een hoogtewandeling die de grillige lijnen van de kust volgt. Na een uurtje staan we op een viersprong en moeten rechtdoor. Daar ontmoeten we Nicole uit Oostenrijk die ons overtuigt om toch even naar rechts te gaan, naar de vuurtoren. “Het is maar een kleine omweg.” 700 treden lager staan we naast de kleine Faro de Caballo. De vuurtoren is niks bijzonders; de weg ernaartoe adembenemend. Het kronkelende trappenpad omgeven met groen begroeide rotspartijen duikt zowat de turkooizen zee in. Het panorama is schitterend. Onze laatste kilometers over het strand doen we op blote voeten. Het harde zand heeft een masserend effect, maar de stijfheid in onze spieren lopen we er niet meer uit.

Dag 5: stramme spieren, maar veel energie

Na het ontbijt in een plaatselijk café ontmoeten we Nicole opnieuw. Ze steunt op een dikke tak die dienst doet als wandelstok. Een ontstoken spier dwingt haar de etappe in te korten. We prijzen ons gelukkig dat wij enkel stramme spieren hebben na het trappenlopen en stappen vol goeie moed de laatste 28 km.

We zijn onze trip gestart in de regen en zullen die ook zo eindigen. Het laatste uur giet het onafgebroken. Doorweekt en onderkoeld nemen we het bootje naar de overkant van de baai. Daar ligt Santander, het eindpunt van onze Camino. Gelukkig is er een kleine binnenkajuit. We maken de aangedampte ramen vrij en proberen een glimp op te vangen van de mondaine stad. Maar we zien niks: de regen kletst tegen de ramen; de mist blijft hangen in de baai. Het is een beetje een anticlimax na een fantastische week. Toch heeft het wandelen, het onderweg zijn, het ontdekken en verleggen van je grenzen ons zoveel energie gegeven dat we al plannen maken voor een nieuwe mini-Camino.

Dag 6: nu al heimwee

We moeten weer in Bilbao geraken voor onze terugvlucht en besluiten om niet de snelbus maar de boemeltrein te nemen. De vrouw in het loket kijkt ons verbaasd aan en zegt tot tweemaal toe dat de rit drie uur zal duren. Dat is inderdaad lang voor een afstand van 100 km, maar dat vinden we niet erg. We leven nog steeds in een vertraagd ritme. Het worden nog drie prachtige uren. Het treintje sputtert door het prachtige berglandschap met slapende dorpjes. Vooraleer we de laatste tunnel ingaan, werpen we nog een blik op de Spaanse almen. We hebben nu al heimwee.

DE CAMINO: ZO LUKT HET JOU OOK IN 5 STAPPEN

1. Kies een route die bij jou past

De keuze aan trajecten is enorm. Probeer daarom voor jezelf een inschatting te maken welke route jou het meest zal bevallen: vlak terrein of heuvels, velden of bossen, binnenland of kust …Wij kozen voor de minder populaire Camino del Norte. Deze route is een pak rustiger dan de platgelopen Camino Francès en loopt grotendeels langs de zee. Het traject van Bilbao naar Santander is een aanrader.

2. Investeer in waterdichte schoenen en wandelstokken

’t Heeft een paar keer goed geregend bij ons, maar ook dauw en mist in weilanden zorgen voor natte schoenen. Als je voeten nat zijn, begint de miserie. De wandelstokken hebben ervoor gezorgd dat we onze knieën, enkels en heupen minder belastten. Wij hebben ze elke dag gebruikt!

3. Laat je bagage vervoeren met een taxi

Oké, het klinkt luxueus, maar als je een weekje gaat stappen en je bent er niet gerust in of je rug het gaat houden, ga dan voor vervoer van bagage. Je betaalt tussen de 5 en 15 euro per rit. Elk hotel of hostel kan dat voor jou regelen. Je kunt ook een reisorganisatie inschakelen, die de hele reis voor jou regelt of een pakket met overnachting, ontbijt en bagagevervoer. Google ‘Camino en reisorganisatie’ en de organisaties poppen op.

4. Blijf je eigen tempo aanhouden

Net als bij fietsen en joggen, heb je ook een eigen tempo tijdens het wandelen. Hou dat aan en laat je niet verleiden om sneller, maar ook niet om trager te stappen. Zo loop je het minste kans op blessures.

5. Download een app met offline kaarten

Je hebt een wandelgids met uitgebreide routebeschrijving. En langs de weg vind je een scala aan gele pijlen. Maar een gedetailleerde offline kaart (bv. Guru Maps) als extra hulpmiddel is toch aan te bevelen. En je hebt voor deze apps geen internet nodig.

WANDELEN VOOR HET GOEDE DOEL

Wil je graag wandelen én een goed doel steunen, dan kun je je inschrijven voor de Think Pink Europe Camino. Het is een project dat me nauw aan het hart ligt, omdat ik 6 jaar geleden zelf borstkanker heb gehad. Think Pink heeft een platform opgericht waar je zelf een route kunt uitstippelen, maar ook info krijgt over bezienswaardigheden en slaapplaatsen. Ze hebben ook een Camino-coach die je kunt consulteren. Met dit project zamel je fondsen in voor een borstkankerorganisatie naar jouw keuze.

Tekst en foto’s: Elke Van Noten – Hoofdbeeld artikel: Getty Images

Meer over wandelen:

• Wandelen: zoveel calorieën verbrand je op dit tempo
• Wandelen met honden: dit gevaar schuilt er in het bos!
• Dit is hoe lang je dagelijks moet wandelen om langer te leven

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!