Coronagelukjes: deze lezeressen vonden kleine gelukjes in lastige tijden

Het is nog even wachten tot alle vaccinaties rond zijn, maar in afwachting daarvan vonden heel wat mensen hun eigen medicijn tegen de coronablues. Enkele lezeressen delen hun ‘coronagelukje’: 

Vurig verjaardagscadeau

“Het állerbeste verjaardagscadeau ooit, in het midden van lockdown twee: een prachtige design vuurkorf met de klinkende naam ‘Fire Globe’. De huispyromaan blij met zijn dagelijkse dosis vuurtje stook, ik met mijn winterterras. De geur van gerookte worstjes in mijn kleren neem ik er graag bij, ik hoef toch niet naar het werk.” • Nele

Leve(n in) de tuin

“Tijdens de eerste golf heb ik onze tuin tot leven zien komen. Elke dag een beetje meer, en een beetje anders. En dat ik uitgerust wakker word, dat is ook mijn kleine gelukje.” • Ilse

Badtijd!

“Nu onze sociale agenda haast helemaal leeg is, heb ik echt weer het plezier van een uitgebreid bad ontdekt: klein lampje aan, het water lekker warm, de heerlijke geur van het badschuim… En dan maar genieten van de gewichtloosheid en het feit dat je in bad weinig anders kunt doen dan even helemaal ontspannen.” • Rien

Helemaal naturel

“Me niet meer hoeven op te maken elke dag, en erachter komen dat het went. Wimpers zonder mascara en een gezicht zonder blush. Naturel oogt best oké.” • Carine

Cappuccino in bed

“Mijn cappuccino hoef ik nu niet meer in de auto naar het werk te drinken. Ik geniet er van tijdens dat laatste kwartiertje in bed, terwijl ik een mooi verhaaltje lees voor mijn dochtertje van twee.” • Silke

Qualitytime met de kinderen

“Toen het leven nog normaal was, kon ik níét niet-multitasken. Alles wat ik deed, was – of ‘leek’ althans – efficiënt en functioneel. Als ik eens een dagje vrij nam voor een facultatieve verlofdag op school, liet ik mijn zoontjes met de plasticine spelen, terwijl ik zelf de vaatwasmachine uitlaadde en tegelijk een aantal maaltijden op het vuur had staan voor de rest van de week. Als de kinderen mij iets vroegen, zei ik steevast iets als: ‘Wacht, ik ga eerst nog even de wasmachine aanzetten en dán kom ik.’ Onderweg gooide ik dan snel nog de volle vuilzak in de container. Nu er zoveel wegviel, kwam er opeens tijd om met de kinderen mee te doen. Om samen uiltjes van zoutdeeg te maken zonder met andere taken bezig te zijn. Ze wisten niet wat hen overkwam. En ik ook niet, eerlijk gezegd. Geen idee hoe lang het voor corona geleden was dat ik nog eens de tijd had genomen om ongestoord met de kinderen te spelen en daar zelf ook in op te gaan. Heerlijk!” • Anna

Spelen met stoepkrijt

“De ontdekking tijdens de lockdown: de magie van stoepkrijt. Ik heb eindeloos veel pijlentochten voor mijn kinderen gemaakt de afgelopen maanden.” • Natalie

Trakteer jezelf!

“Na dertig jaar sukkelen met een simpel en goedkoop naaimachientje heb ik mezelf een splinternieuwe machine cadeau gedaan. Mondmaskers stikken ging nog nooit zo vlot.” • Tinne

Hart voor dieren

“De gemeente As was op zoek naar vrijwilligers om ouderen een handje te helpen met hun huisdieren. Omdat ik meer tijd had, besloot ik een pleeghond te nemen. Nu ga ik al enkele maanden elke week drie keer wandelen met de viervoeter van een lieve dame uit de buurt.” • Katleen

Een boekenwurm erbij

“Slechts één van mijn vier kinderen is een boekenwurm, terwijl ik zo van boeken hou. Door corona is mijn dochter van vijftien dan toch gezwicht, en wil ze nu liever lezen dan televisie kijken. Heerlijk om samen met een goed boek in de zetel te kruipen!” • Heidi

Even rust

“De pandemie betekende een grote ommekeer voor een wervelwind als ik. Vóór de crisis was ik zelden thuis. Als ik niet op de planken stond met het amateurtheater, dan vond je me in de danszaal of als vrijwilliger in de buurtschool. Omdat dat allemaal niet meer kon, verdiepte ik me in diamond painting. Een rustige bezigheid, waarbij je geduld serieus op de proef gesteld wordt.” • Marina

Vrolijke vrijwilliger

“Aan het begin van 2020 beloofde ik mezelf – al voor de twintigste keer – dat ik er eindelijk eens werk van ging maken om als vrijwilliger aan de slag te gaan. Jammer dat er een lockdown nodig was om die belofte ook effectief waar te maken, maar sinds april vind je me wekelijks terug in het woonzorgcentrum in de buurt. Een babbeltje slaan met de bewoners, een handje helpen bij het wassen… Het doet de zorgverleners en de ouderen zichtbaar deugd. Daar doe ik het voor.” • Marjan

No worries

“Net als elke mama ben ik ongelooflijk fier op mijn kind, maar Loes, mijn dochter van twaalf, heeft me de voorbije maanden trotser dan ooit gemaakt. Al sinds het begin van de pandemie volgt Loes het nieuws op de voet, en ook de verhalen die ik meebracht van de spoedgevallendienst van het AZ Sint-Lucas lieten haar niet onberoerd. Daarom wilde ze mij en mijn collega’s een hart onder de riem steken in deze zware tijden. Dat deed ze met no worries dolls, kleurrijke popjes gemaakt uit klei. In onze dienstkeuken heb ik de kleine steentjes uitgestald, met een wel heel bijzondere boodschap van Loes: I’m your worry doll, I’m always in your pocket. You can squeeze me right, I’ll be there for you day and night. Overal op spoed vind je zo’n popje terug. Zelfs in de ambulance! Een klein gebaar, maar een groot geluk voor alle zorgverleners.” • Jessy

Bezoekje aan de bib

“Het was al zeker twintig jaar geleden, maar tijdens de lockdown kon ik eindelijk nog eens een bezoekje brengen aan de bibliotheek. Met een goed boek vliegt de tijd voorbij.” • Marth

Hup met de beentjes!

“Voor het eerst heb ik meer dan tachtig kilometer in één maand gelopen. Waar een lege agenda niet goed voor is.” • Katrien

Bouwen aan je droomhuis

“In de eerste lockdown kocht ik samen met mijn man een hoeve, die we intussen aan het verbouwen zijn. Ik geniet nu des te meer van het klussen. Ik hoef niet bang te zijn om sociale afspraken te missen, en de fysieke arbeid is het perfecte tegengif voor corona-piekergedachten. Zalig!” • Sanne

Genieten van de buitenlucht

“De lockdown haalde ons een pak vaker naar buiten. Tijdens een van onze wandelingen ontdekten we een bosje in de buurt, nu dé favoriete speelplek van mijn dochters. Tussen de bomen veranderen ze in kleine elfjes: Bloem en Flumpie – ik kreeg trouwens de naam Rollie. Soms spelen ze er frituurtje, met takjes als frietjes, mos als saus, blaadjes als hamburgers en mezelf als enthousiaste klant. Een tussenstop in ‘ons’ bosje maakt onze wandeling altijd af.” • Barbara

Bakken maar!

“De broodbakmachine was niet alleen lief voor onze portemonnee, de geur van versgebakken brood maakt van ons huis ook een echte thuis. Heerlijk!” • Bernice

Haute cuisine

“Lasagne, stoofvlees van varkenswangetjes, appelcake of een fruittaart met een berg slagroom. Tijdens de lockdown ontpopte ik me tot keukenprinses, terwijl mijn man een echte moestuinier bleek te zijn. Tijdens de ‘blijf in uw kot’-weken genoten we van het samenzijn, maar vooral van het hebben van tijd om samen te kunnen zijn.” • Ria

Geen stilzitter

“De schoolpoort ging wekenlang toe, de voetbalschoenen bleven in de kast en ook de bezoekjes aan de grootouders moesten eraan geloven. Maar mijn zoon Rune heeft zich tijdens die eerste lockdown geen moment verveeld. Samen met buurjongens Jente en Jarne toverden ze de verlaten vijver achter onze tuinen om tot een magische kampplaats. De bomen werden grondig gesnoeid, om van het hout een heus clubhuis te bouwen mét brug, ladder, afvalbakje en een terras met zitbank. Eerlijk? Als je je prille tiener met een hakbijl, een hamer en nagels ziet vertrekken, dan slaat de angst je wel even om het hart. Zelfs al doen ze op school niets anders. Maar wat ben ik trots op die bende. Ik weet zeker dat ze op die korte tijd meer hebben geleerd over constructie, veiligheid en stabiliteit dan op een heel schooljaar. Na weken zagen, timmeren en schuren sliepen ze op een warme lentenacht voor het eerst in hun clubhuis, dat boven het water zweeft. Die fiere gezichten waren goud waard!” • Isabel

Urenlang swipe-plezier

“Ik waagde me voor ’t eerst aan Tinder. Hoe moet je tijdens een lockdown anders van ’t straat geraken? De liefde vond ik jammer genoeg nog niet, maar het zorgde wel voor urenlang schaamteloos swipe-plezier.” • Daphne

Geen wekker

“Op een doordeweekse dag wakker worden zónder wekker, en niet om half vijf te hoeven opstaan om pas drie uur later op kantoor te staan. Wat een revelatie!” • Lieve

Luchtje scheppen

“Samen met mijn vriend, die ook permanent van thuis uit werkt, neem ik bijna elke dag een ‘wandelpauze’. We duiken dan de velden achter onze wijk in en laten de drukke werkgedachten en prangende mails even helemaal uit ons hoofd waaien. Die wandelingen leiden vaak ook tot andere gesprekken dan die je ‘s avonds aan tafel hebt.” • Hilde

Hechtere familie

“Met een puber en een kotstudent in huis was ons gezin zelden compleet. De lockdown was dus de uitgelezen kans om weer dichter naar elkaar te groeien. En of dat gelukt is.” • Els

Logomobiel

“Na een tripje naar Bourgondië waren mijn vrouw Bea en ik overtuigd dat reizen met een camper ons op het lijf geschreven was. Een jaar later stond onze eigen omgebouwde Citroën Jumper op onze oprit te blinken, al was het aanvankelijk niet de bedoeling om er zelf eentje te kopen. We deden het toch nadat mijn vrouw tijdens de eerste coronagolf als logopediste de scholen niet meer in mocht. Ze was er het hart van in, dus bedacht ze een plan B. Waarom niet met een mobiel kantoor naar de leerlingen gaan? Met de ‘logomobiel’ parkeerde ze voor de scholen, tot groot jolijt van haar patiëntjes. (lacht) Intussen werd de camper ook ingewijd als woonwagen, met een leuk tripje naar Frans-Vlaanderen.” • Geert

Tekentalent

“In een impulsieve bui trakteerde ik mezelf op een schetsboek en wat potloden. Nooit gedacht dat ik kort voor mijn vijftigste mijn tekentalent zou ontdekken.” • Manuela

Online les

“Met een beetje geluk kan ik voor ’t eerst in jaren de Italiaanse les gewoon blijven volgen. Normaal gezien houdt mijn ziekte me in de winter aan mijn bed gekluisterd, en mis ik heel wat lessen. Het gevolg? Gebuisd! Maar nu de lessen online gebeuren, hoef ik mijn kot niet uit. Ik proef het tweede jaar nú al!” • Heidi

Heerlijke pannenkoeken

“Op woensdagmiddag getrakteerd worden door de buurvrouw op verse pannenkoeken. Omdat haar kleinkinderen niet meer op bezoek mogen komen, zocht ze een ander ‘slachtoffer’ om te verwennen. En aangezien ik eindelijk een keer thuis ben… Ik klaag niet!” (lacht) • Frauke

Op de post

“Lekker ouderwets: postkaarten versturen. Gewoon, zomaar. Nog leuker is om een week later zelf eentje in je brievenbus te vinden.” • Odette

Fan van mode

“Als grote fan van Alice Nahon haalde ik haar gedichtenbundels tijdens de lockdown nog eens van de zolder. Pas toen viel ik het me op hoe stijlvol de Antwerpse dichteres altijd gekleed was. Zo nieuwsgierig als ik ben, verdiepte ik me in de mode van de jaren twintig en dertig. Het leverde me zelfs een nieuwe hobby op: van oude kleding iets helemaal nieuws maken. Na de coronaperiode hoop ik een bezoekje te kunnen brengen aan de modemusea in ons land, om me nog meer onder te dompelen in de kleding van vroeger. Mooie vooruitzichten die in vreemde tijden als deze zó waardevol zijn.” • Louise

Net als vroeger

“Op-en-top nostalgie: kastanjes rapen in de tuin van mijn ouders, om ze nadien te laten knetteren op het vuur. Ik was helemaal vergeten hoe rustgevend dat is.” • Vayen

De jaren stilletjes

“De erfenis van mijn grootouders van zolder gehaald: honderden dia’s én een projector. De kinderen krijgen maar niet genoeg van de jaren stilletjes.” (lacht) • Gwendolien

Wekelijks belletje

“Dag chou! Sinds de lockdown bel ik wekelijks naar mijn grootmoeder in het woonzorgcentrum, wat vroeger lang niet altijd lukte. Van haar lieve begroeting krijg ik het onmiddellijk warm vanbinnen, het beste medicijn tegen de coronablues.” • Mae

Wafelenbak

“De eerste woensdag van de lockdown hield ik een wafelenbak voor de kindjes in de buurt! Het was zo’n groot succes, dat ik nu elke eerste woensdag van de maand de deuren van mijn geïmproviseerde wafelbar opengooi.” • Catherina

Vriendje in het asiel

“Om niet de héle dag binnen te zitten zocht ik een trouwe compagnon in het asiel. Als ik Nelson, een knappe golden retriever, al zie kwispelen als hij me ziet, dan smelt ik helemaal.” • Paula

Pyjamadag

“Pyjamadag! Het was al geleden van toen ik een tiener was, maar tegenwoordig is het elke zondag van dat. Als het van de kinderen afhangt, gaat die pyjama nóóit meer uit.” • Klaartje

Hart luchten

“De gezellige avondwandelingen met de familie. Het ideale moment om mijn hart eens te luchten bij mijn zus, mijn mama of mijn tante. In klein gezelschap durf je toch net iets meer te vertellen, niet?” • Helga

Deel jouw kleine ‘coronagelukje’ en win!

Heb jij ook zo’n klein ‘coronagelukje’? Een lichtpuntje in de vervelende coronaperiode? Die nieuwe hobby, een (nieuwe) vriendschap of alledaagse gewoonte die je tijdens en post-corona éxtra bent gaan waarderen? Deel dan zeker jouw kleine gelukje met ons én anderen via jouw instagram- of facebookaccount!

Hoezo? Wel, in het kader van Project Geluk zoeken we na zo’n bizar jaar het geluk in de kleinste dingen, en willen we jou stimuleren om hetzelfde te doen! Extra fijn: door jouw geluksfoto met ons te delen, maak je kans op een zalige aperobox met verfrissende drankjes én een plekje in Libelle!

Hoe deel je je foto? 

Meer lezen:

• Rouwen in tijden van corona: 6 emotionele getuigenissen
• Zijn de coronavaccins veilig? 12 vragen beantwoord door de expert
• Huidhonger: hoe ga je ermee om in coronatijden?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!