Jeugdvriendinnen Hanna en Griet: “De ene is eerder timide, de andere open. Zo houden we elkaar in balans.”

Griet: “Het klikte inderdaad meteen tussen ons. Toevallig bleek ook dat onze mama’s samen op school gezeten hadden en dat onze broers zelfs klasgenoten geweest waren. Dus we hadden meteen gespreksstof. (lacht) Samen hebben we echt een heerlijke, onbezorgde kindertijd gehad. Maar we deelden ook de mindere momenten, zoals de gebroken hartjes die we beiden al eens hadden. En het veel grotere verdriet, want de mama van Hanna overleed op jonge leeftijd. Momenten waarop onze hechte vriendschap echt het verschil maakte.”

Even uit het oog, nooit uit het hart

Griet: “Tijdens onze middelbareschoolperiode zagen we elkaar even wat minder, omdat we allebei naar een andere school gingen. Maar als we elkaar tegenkwamen, was het net weer als vroeger. En al snel waren we dan ook weer helemaal onafscheidelijk.” (lacht)

Hanna: “Vandaag gebeurt het nog weleens wat we elkaar een paar weken niet zien, maar de band blijft even sterk. Ook al heeft Griet al jaren een vaste vriend, en ben ik single. Dat maakt allemaal geen verschil. Soms nodigt Griet me om mee te komen eten bij haar thuis, samen met haar vriend, en dan is het altijd heel gezellig. Warme momenten om te koesteren.”

Constante in elkaars leven

Griet: “Het leven verloopt niet altijd zoals je het wil. Na mijn scheiding maakte ik een moeilijke periode door, maar Hanna slaagde erin om me uit mijn isolement te halen. Ze is er gewoon altijd, en dat geeft een enorme rust in mijn leven. Ik kan ook gewoon helemaal mezelf zijn bij haar. Ik ben eerder timide, Hanna is juist erg open. Op die manier houden we elkaar ook wat in balans, denk ik.” (lacht)

Hanna: “Andersom is dat ook zo. Griet doet altijd iets moois voor me, gewoon door er te zijn en te luisteren als ik het eens wat moeilijk heb. Ik weet dat ze gewoon altijd voor me zal klaarstaan, dat ik op haar kan rekenen. En omgekeerd is dat ook zo.”

Foto’s: eigendom vriendinnen