Annet leeft zonder stromend water en elektriciteit in Zweden en wil over vier jaar zoveel mogelijk zelfvoorzienend zijn.
Annet (40): “Vijftien jaar lang reisden mijn man Ter en ik samen de wereld rond. Europa, Azië, Nieuw-Zeeland: met onze rugzak trokken we met een beperkt budget langs de mooiste plekken. Slapen onder de blote hemel, koken op een klein vuurtje: we genoten van de eenvoud. We zagen mensen die niet eens stromend water hebben, maar toch gelukkig zijn met weinig. Dat leek ons wel wat, zo’n leven. Helemaal terug naar de basis.
We hebben geen kinderen, dus niets hield ons tegen om in een avontuur te springen. Waarom zouden we er niet voor gaan? Dus bouwden we vorig jaar onze auto, een Daihatsu Cuore, om tot minicamper en reden heel Zweden rond, op zoek naar het juiste plekje. Eigenlijk hoefden we niet zo lang te zoeken, want ik werd meteen verliefd op een stukje land. Een knus, rood huisje midden in het bos, op acht kilometer van het dorp. Om onze brievenbus leeg te maken, zouden we eerst vier kilometer moeten wandelen. Heel afgelegen dus, en muisstil. Helemaal waar we van droomden.
Hoe ik onze levensstijl hier in Zweden zou omschrijven? Simpel, afgezonderd en sereen. In onze serre en moestuin kweken we de lekkerste groenten, ook al was de makelaar ervan overtuigd dat zoiets onmogelijk zou zijn op deze grond. De kippen voorzien ons van eitjes. In het bos plukken we paddenstoelen en bessen. Elke dag bepaalt de moestuin wat we gaan eten, daarover hoeven we nooit na te denken. Een koelkast of diepvriezer hebben we niet – we eten enkel verse of ingelegde producten.
Off the grid
We leven off the grid, wat betekent dat we geen water-, stroom- of gasaansluiting hebben. Vooraan het domein stroomt een beekje, en dat water gebruiken we om te wassen en planten water te geven. We wassen ons in een tobbe, zonder zeep uiteraard, want we zijn niet op een riool aangesloten. Als shampoo gebruik ik berkenblaadjes gemengd met water, wat perfect werkt.
Had je me tien jaar geleden gezegd dat ik ooit geen douche zou hebben, had ik je heel raar aangekeken. Maar echt alles went. Het enige wat we niet kunnen doen, is het water uit de beek drinken, dus daarvoor filteren we of koken we regenwater. Wat stroom betreft, hebben we twee kleine zonnepaneeltjes en een accu. Soms moeten we kiezen of we onze gsm willen opladen of een lampje aandoen. Die keuze is in de winter snel gemaakt.
Wachten tot het vuur stilletjes begint te knetteren, met je handen in de aarde wroeten: die traagheid werkt rustgevend
’s Zomers koken we buiten op het houtvuur, ’s winters zetten we binnen de houtstoof aan. Die warmt zowel het eten als ons huisje op. Zo kunnen we aardig onze plan trekken. Eigenlijk heb je niet veel luxe nodig. Over vier jaar hopen we zoveel mogelijk zelfvoorzienend te leven, of toch voor tachtig procent. Volledig zelfvoorzienend zijn is quasi onmogelijk. Ik draag bijvoorbeeld lenzen en ook meel of koffie kun je moeilijk zelf verbouwen.
Maar we zijn nu al halfweg om ons doel te bereiken. Een goede basis hebben we al opgebouwd, maar nog niet genoeg om volledig te stoppen met werken. Je kunt dan wel off the grid leven, je moet natuurlijk nog steeds belastingen betalen. We organiseren workshops onder de noemer ‘Back to basic Sweden’ en hebben een tiny house waar mensen kunnen logeren.
Momenteel gaan we af en toe nog terug naar Nederland om wat bij te verdienen, maar dat hopen we stap voor stap af te bouwen. Hout sprokkelen, groenten kweken, de dieren verzorgen, het huis renoveren – dat is een voltijdse job op zich. Zeker omdat we alles volledig zelf doen, zonder elektrisch gereedschap.
Droomleven
Volgend jaar willen we eens testen of we een heel jaar zonder boodschappen kunnen leven. We proberen sowieso heel bewust inkopen te doen. Hebben we die nieuwe tafel echt nodig? Of kunnen we onze oude tafel opschuren en een likje verf geven? Dan ziet die er vaak zo goed als nieuw uit. Ook al voelt het misschien banaal, je helpt de planeet toch een beetje. Als honderd mensen zoiets kleins doen, is dat dan niet beter dan één iemand die volledig duurzaam leeft?
We leren elke dag bij over dieren, planten, paddenstoelen, renoveren… Dat maakt ons leven echt rijker
Of ik iets mis? Eigenlijk niet. Het leven in de westerse landen is heel druk en iedereen lijkt constant oververmoeid. Logisch, met al die prikkels en keuzestress. Geef mij dan maar de stilte in Zweden. Mensen zeggen vaak dat we een droomleven leiden. Dat is ook zo, maar pas op: het is evengoed hard werken en zeker niet te onderschatten. We bouwen alles van nul op. Het is proberen, mislukken en opnieuw proberen. We leren elke dag bij over dieren, planten, paddenstoelen, renoveren… Dat maakt ons leven echt rijker.
En er zijn nog zoveel andere dingen die ik wil leren, zoals wol vilten, zodat we onze eigen kleren kunnen maken. Volgend jaar willen we ook graag schapen nemen. Alles wat normaal heel snel gaat, zoals koffie zetten, duurt veel langer. Maar dat is net zo mooi. Groenten die je zelf kweekt, smaken beter. Je proeft de tijd en liefde die je erin stopt. Wachten tot het vuur stilletjes begint te knetteren, met je handen in de aarde wroeten: die traagheid werkt rustgevend. We leven misschien met minder, maar zijn hier zo gelukkig.”