Karen
“Soms is iets net té toevallig. Dat er meer is tussen hemel en aarde, daar ben ik ondertussen wel zeker van”
Hoofdredactrice Karen is 50 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony.
Het is de week van 1 november. De week waarin we in het hele land even stilstaan bij wie er niet meer is. Natuurlijk doen we dat niet alleen op die ene dag, maar ik blijf het een mooi idee vinden: dat we allemaal samen onze overleden geliefden herdenken.
Ik vind kerkhoven in die dagen ook ontroerend mooi. Al die bloemen, al die mensen die even langskomen, een herinnering ophalen, pannenkoeken of wafels eten. Tegen valavond worden er op sommige kerkhoven ook lichtjes geplaatst die de sfeer nog verdiepen. Het geeft ook een zekere bezinning, rust zelfs.
Al verbaas ik me er de laatste jaren wel steeds over hoeveel meer mensen ik ondertussen ken van wie de naam op een graf prijkt. Best al veel. Te veel eigenlijk. Hoe meer mensen ik verlies die dicht bij me stonden, hoe sterker ik het gevoel heb dat er meer is tussen hemel en aarde.
Soms lijkt het alsof ‘hierboven’ – of je het nu God, de kosmos of de energie van een overledene noemt – me iets probeert te zeggen
Wees gerust, ik ben geen zweverig type. Ik sta met beide voeten op de grond. Maar soms lijkt het alsof ‘hierboven’ – of je het nu God, de kosmos of de energie van een overledene noemt – me iets probeert te zeggen. Niet in grootse dingen, maar vooral in kleine toevalligheden.
Zo gebeurde het onlangs nog, tijdens onze zoektocht naar de vrouw met de appel. Voor de 80ste verjaardag van Libelle ging redactrice Tine op pad om te achterhalen wie de appelvrouw was, het model dat op de allereerste Libelle-cover stond.
Uren, dagen, maanden ging Tine naar haar op zoek en ze maakte er een prachtige podcast – ‘Het mysterie van de appelvrouw – over. Zo veel pistes werden bewandeld, zo veel kandidaten en namen passeerden de revue. Hoe vaak heeft Tine gedacht: ja, ik heb haar gevonden, dit ís ze, om dan toch weer een volkomen onverwacht ander spoor te vinden.
Op zoek naar de appelvrouw
Zelf was ik er op een zeker moment van overtuigd dat het een zekere Femmie was: een van de vrouwen die Tine op haar zoektocht tegenkwam en die vaak model stond in die eerste jaren van Libelle.
Waarom ik daar zo zeker van dacht te zijn? Omdat ik, jawel, een teken kreeg van bovenaf. Toen Tine me Femmies paspoort liet zien, viel m’n oog meteen op haar geboortedatum: 18 oktober 1919. Er liep een koude rilling over mijn rug. 18 oktober was de verjaardag van een geliefde overleden nonkel. Nonkel Ronny, die veel van spelletjes en wiskunderaadsels hield.
Toeval of niet? Diezelfde 18de oktober was ook de dag waarop ik ooit voor het eerst voor de bladen begon te werken. En nog meer: tussen Femmies geboortejaar 1919 en mijn startjaar 1999 zit exact tachtig jaar. En dat is… toch wel de leeftijd die Libelle dit jaar viert.
Om te weten of Femmie de appelvrouw is, moeten jullie dus zeker naar onze podcast luisteren
Meer bewijs had ik dus niet nodig. Voor mij was het helder: de vrouw met de appel was Femmie. Maar nonkel Ronny was ook een echte grappenmaker, die me weleens graag op het verkeerde been zette.
Om te weten of Femmie de appelvrouw is, moeten jullie dus zeker naar onze podcast luisteren. Maar dat er meer bestaat tussen hemel en aarde, daar ben ik ondertussen wél zeker van.
Nog meer columns lezen?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
