In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je elke week haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.
Wie is Sara? 40, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (12) en Stina (9). Vorige zomer ruilden ze hun stadswoning in Hasselt in voor het lagom leven in Småland, Zweden.
Geen familiebrunch of barbecue voor de vrienden
Jarig zijn in corona-tijden, het is op z’n zachtst gezegd bizar te noemen. M’n 40ste werd er dus een die ik niet snel zal vergeten. Niet omwille van dolle feestjes met familie of vrienden, maar omwille van z’n eenvoud in rustige, zelfgecreëerde momenten met het gezin. En dat was prima.
Het feit dat we nu meer dan 1000 kilometer verwijderd zijn van vrienden en familie, betekent dat verjaardagen sowieso — ook in het pre-coronatijdperk — andere vormen aannamen. In de plaats van de familiebrunch of de barbecue voor de vrienden staat het gezin centraal en doen we veel meer dingen met ons vieren. In huis werden dus massaal kusjes en knuffels uitgewisseld, maar de rest van de verjaardagswensen verliep digitaal. Bij deze een welgemeende merci aan de uitvinders van Skype en alle andere manieren van videobellen. Een stem horen aan de telefoon is aangenaam, maar je kan zoveel meer lezen in iemands gezicht. Toegegeven, het is ook fijn om te lachen met de strijd met het corona-haar, te zien dat de bomen in België al helemaal in bloei staan terwijl hier de eerste knopjes verschijnen en dat ‘rustig’ ginds toch anders blijkt dan hier.
De corona-tijd doet me nog maar eens beseffen hoezeer ik die rust en natuur hier apprecieer. In België zouden we zonder twijfel de verjaardagsavond op restaurant hebben doorgebracht. Gezien de horeca in Zweden nog gewoon open is, had dat hier zowaar ook gekund. Toch twijfelde ik geen seconde over wat ik écht wilde doen: genieten van iets lekkers, met man en kinderen, zicht op het water en tjilpende vogels op de achtergrond. Soms klinkt het vreemd, ik weet het. Als je de keuze hebt tussen je benen onder tafel schuiven en je laten bedienen of zelf aan de slag gaan om nadien met picknickdekens, een thermos koffie en je eigen servies te sleuren. Maar wat heb ik genoten van de zelfgebakken wafels, de warme koffie en de zon die zich heel af en toe tussen de wolken liet zien.
Dromen van gezellige zomeravonden
Het échte vieren zou sowieso voor later geweest zijn. In de plaats van één groot feest, droomde ik van gezellige zomeravonden en barbecues in de tuin of in de nabijgelegen natuur, elke keer dat er iemand op bezoek kwam. Zo zouden we niet enkel de verjaardagen vieren, maar ook de familieband en hechte vriendschappen. We zouden het vuur aansteken, lange gesprekken in real life voeren en elkaar vastpakken wanneer we maar wilden. Helaas vraagt ook die droom nog een jaartje geduld.
Conclusie? Ik miste op deze dag niet het feest of de cadeaus, maar de mensen. Net zoals m’n beste vriendin, met wie er een gezellig ‘we zijn 40, but we don’t care’ meidenweekend in Göteborg op de planning stond. Om het met een cliché af te ronden: uitstel is geen afstel. Ik ben namelijk nog bijna een heel jaar lang 40.
Take care! Sara
NOG MEER COLUMNS VAN SARA:
- Groeten uit Zweden: De scholen zijn open, maar niet alles is zoals het was…
- Groeten uit Zweden: Een ode aan werkende ouders met kinderen in huis
- Groeten uit Zweden: “Het wordt een staycation in ons nieuwe thuisland deze zomer, met ons vieren”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!