Eerst beste vrienden en dan een koppel: het liefdesverhaal van Ellen en Hille

Door Els De Ridder

gisteren

Ze hadden al jarenlang een hechte band, zonder meer, maar gingen dan toch dieper in elkaars ogen kijken. Ellen en Hille vertellen hoe hun vriendschap uiteindelijk toch een bijzondere wending nam. Eerst beste vrienden en dan een koppel.

Ellen (43): “Goede gesprekken, veel vertrouwen en humor, dat zijn de fundamenten van onze relatie. En ik ben ervan overtuigd dat die stevig konden groeien in de periode dat we beste vrienden waren. Het begon allemaal bij de Protestantse Kerk, waarvan Hille en ik allebei deel uitmaakten. Ik herinner me nog goed mijn eerste indruk: ik zag een jongen van zeventien, een pak ouder dan ik, met lang haar en een leren jas. Als meisje van tien vond ik er maar niks aan.”

Hille (50): “Het leeftijdsverschil zorgde er natuurlijk voor dat Ellen en ik elkaar heel lang niet romantisch bekeken. Maar naarmate ze ouder werd, ontstond er wel een klik. We zaten ook in dezelfde jeugdvereniging en op een bepaald moment, Ellen was toen zestien, belandde ze in de groep waaraan ik leiding gaf. We maakten veel plezier, hadden hetzelfde gevoel voor humor. We hadden veel sympathie voor elkaar, maar geen haar op ons hoofd dat dacht aan iets meer. Ik had toen bovendien een liefje.”

Ellen: “Bij Hille voelde ik me vooral op mijn gemak. Als vrienden raakten we elkaar ook aan zonder dat vreemd of ongemakkelijk te vinden of er iets meer mee te bedoelen. We konden gewoon echt goed met elkaar praten. Dat ging bijvoorbeeld over de vragen die we ons allebei stelden bij onze strenggelovige opvoeding. We konden onze besognes met elkaar delen. Op jeugdavonden zaten we vaak in groep, maar trokken we toch steevast naar elkaar toe. Het was gewoon puur: we hadden elkaar graag op een vriendschappelijke manier, meer niet.”

Wandelen op het strand

Hille: “Tijdens een weekendje aan zee met de jeugdvereniging maakten we lange strandwandelingen, nog steeds zonder meer. Ellen was intussen zeventien, het verschil in leeftijd leek steeds kleiner en onze gesprekken werden gelijkwaardiger en diepgaander. Ik had het met Ellen toen onder meer over mijn wankelende relatie.”

Ellen: “En ik zat met vragen over mijn studies, over wel of niet op kot gaan… Ik wist dat Hille eerlijk zijn mening zou geven, dat is wat ik nu nog steeds zo aan hem waardeer. Hij is oprecht en direct. En dat was iets wat ik toen erg nodig had, zonder iets extra te verwachten.”

Hille: “Wat mij wel steeds meer opviel, was de klik die ik met Ellen had, en dat je dat maar zelden met iemand hebt. Wij hadden natuurlijk ook onze jarenlange vriendschap om op terug te vallen… Zonder ook maar één bijbedoeling heb ik toen voorgesteld om samen iets te gaan eten en naar de cinema te gaan. Dan konden we eens een avond rustig doorpraten, onder ons twee, gewoon als heel goede vrienden.”

Eerst vrienden en dan een koppel

Ellen: “Niet lang daarna was het uiteindelijk het toeval dat ons in de richting van de liefde duwde. Er was een activiteit van onze jeugdvereniging en Hille – die toen zelf niet meer in de vereniging zat – werd opgeroepen om ons uit de nood te helpen. Daar wezen anderen ons er voor het eerst op dat we wel erg vaak samen te vin-den waren, wat we ontkenden en weglachten. Grappig hoe anderen de dingen sneller doorhadden dan wijzelf.” Hille: “Nadien zouden Ellen en ik nog naar de Pizza Hut en de cinema gaan. Belofte maakt schuld.” (lacht)

Ellen: “En daar in de cinema gebeurde het: ik voelde ineens kriebels – geen idee vanwaar die kwamen. Misschien opgebouwd doorheen de dag en aangewakkerd door de opmerkingen van de anderen? Ik weet nog dat het donker en warm was in de cinema, en we zaten zo dicht bij elkaar. Het voelde allemaal plots anders dan anders. En ineens vonden onze handen elkaar. Dat moment voelde als een soort van coup de foudre. Best verwarrend. En meteen kwam de gedachte in me op: hield dit een risico in voor onze mooie vriendschap? Toen Hille zich naar me toeboog, dacht ik: hij gaat me kussen! Maar toen vroeg hij gewoon wat ik wilde drinken tijdens de pauze, die net was begonnen.”

Gekust

Hille: “We hebben uiteindelijk wél gekust, en het einde van de film – ‘The Thomas Crown Affair’ – hebben we nog altíjd niet gezien. (lacht) Er gingen na die avond wel duizend gedachten door mijn hoofd. Zetten we onze vriendschap niet op het spel? Wat zouden we doen met de afstand tussen ons – ik woonde intussen in Rotterdam, Ellen in Gent. Tijdens de week werkte ik en studeerde Ellen, dus we zouden enkel in het week-end samen kunnen zijn. Ik heb er veel met vrienden over gepraat, en zij begrepen niet waar ik me druk over maakte. ‘Je ziet haar toch graag?’ en ‘Waarom twijfel je dan?’ klonk het bij hen. Ik heb het op een gegeven moment losgelaten en opnieuw met Ellen afgesproken.”

Ellen: “En sindsdien zijn we samen. Het blijft gek hoe die toenadering in de cinema alles plots deed kloppen en ons met een andere blik naar elkaar liet kijken. Voor mij werd Hille opeens de stoere man met een mooi, gespierd lijf. Hij werd de sterke man waar ik helemaal in kon kruipen.”

Hille: “Voor mij was het die ene aanraking die me opeens vlinders gaf. Ook Ellens glimlach voelde plots anders aan.”

100% vertrouwen

Ellen: “In het begin miste ik Hille wel in de week, ik telde af naar onze tijd samen. Hille was iemand bij wie ik toen, in tijden van schoolstress, heel erg tot rust kwam. Hij wist met één blik hoe ik me voelde, begreep me zonder woorden. Dat kwam door die vriendschap waarvoor we de tijd hadden genomen, en dat is volgens mij ook het geheim van het feit dat we nu al zo lang een koppel zijn.”

Hille: “We hebben na mijn studies een tijdlang samen in Rotterdam gewoond om dan naar Antwerpen te verhuizen. Daar zijn we vrij snel getrouwd – Ellen was 22 – en enkele jaren later waren we in blijde verwachting van onze zoon Lucas, die intussen zeventien is.”

Eerst beste vrienden en dan een koppel

Ellen: “Dat de vriendschap en de liefde hebben mogen rijpen, maakt onze band vandaag stevig en onvoorwaardelijk. Het is heel fijn om na zesentwintig jaar nog steeds blij te zijn om elkaar na de werkdag terug te zien. Fijn om elkaar te knuffelen, en veelbetekenend om te weten dat je samen bent met iemand die ook met jou graag oud wil worden. Ik kan het iedereen aanraden – eerst enkele jaren vriendschap én dan pas samen in de liefde duiken.”