Karen
“Zodra ik mijn oud-klasgenoten zag, klikte alles weer in elkaar alsof het 1993 was”
Hoofdredactrice Karen is 49 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
Weer zestien
Dit jaar is er eentje van de vijftigste verjaardagen. Koen en ik genieten met volle teugen van de feestjes in allerlei vormen en kleuren om die mijlpaal te vieren. Geweldig is het. Het lijken stuk voor stuk badjes vol nostalgie. Enkele weken geleden had een goede vriend een fuif met een optreden van zijn favoriete band van jaren terug geregeld. Dat klonk op z’n zachtst gezegd speciaal en ik waande me meteen weer als zestienjarige in een groezelige fuifzaal. Koen en ik lachten nadien nog dat we hopelijk toch wel veranderd zijn.
Ook de feestjes van andere vriendinnen waren legendarisch. Bij de ene was het ‘glitter en blingbling’, bij de andere was alles in het roze. Van opblaasbare flamingo’s tot de lichtjes en de outfits van de gasten. Iedereen maakt er een feestje van en doet dat op zijn eigen manier. Afgelopen zaterdag was het de beurt aan goede vriendin Joke. We kennen elkaar al jaren. Van toen onze kapsels – in permanent of met een kuif vooraan – nog uitbundiger waren dan ons zelfbeeld.
Dit jaar is er een van de vijftigste verjaardagen. En het ene feestje is nog legendarischer dan het andere…
We leerden elkaar kennen in het eerste middelbaar, ergens tussen de dissectie van het konijn bij biologie en onze eerste woordjes Latijn. We hadden meteen een link, want onze mama’s waren collega’s in dezelfde school. Intussen hebben we samen zowat elke levensfase doorgemaakt: van stress voor spreekbeurten (dat was ‘doodgaan voor de klas’) tot skivakanties als studenten, waarbij we onnozele cadeautjes aan mekaar gaven voor nieuwjaar. Ik kreeg een muts in de vorm van een koe en werd op de hele piste nageroepen met ‘beuh, beuh’.
Of die weekendjes in Center Parcs, toen Joke geweldig was in Pictionary en we nadien pas ontdekten dat ze schitterend had valsgespeeld. Ook vonden we het toen heel wat om samen naar een sauna te gaan, het toppunt van luxe. Later volgden bruiloften, geboortes van onze kinderen (elk drie), veel feesten, maar ook triestere momenten, zoals een echtscheiding en het afscheid van onze papa’s. Samen hebben we verschillende hobbels in het leven genomen.
Iedereen zag er nog net zo uit als toen. Oké, sommige mannen hadden iets meer voorhoofd gekregen, maar vanbinnen waren we nog hetzelfde
Afgelopen zaterdagavond was dan Jokes vijftigste verjaardagsfeest en iedereen was er. Een hele bende oud-klasgenoten: Wendy met haar stralende glimlach, Tim, Eva, An, Ylvie, Eef… alsof er geen dag voorbijgegaan was. Zodra we elkaar zagen, klikte alles weer in elkaar alsof het 1993 was en we net nog samen in de klas hadden gezeten. In mijn ogen zagen ze er allemaal nog precies hetzelfde uit.
Zere knieën
Ja, Joke had al lang die permanent afgezworen, en niemand had nog de ‘Rachel’ uit de jaren negentig. Ook het haar van Wendy was korter dan vroeger en sommige mannen hadden iets meer voorhoofd gekregen. Maar diep vanbinnen waren we allemaal nog precies dezelfde als toen. We dansten alsof het ons Chrysostomos-feest was en sloten pas heel laat af. De dag nadien werd ik wakker met zere knieën en voeten die om een voetenbadje smeekten. Toen besefte ik pas écht dat ik geen zestien meer ben…