Karen
“Al die zogezegd nutteloze weetjes zijn leuker om te onthouden dan dat pak melk op mijn boodschappenlijstje”
Hoofdredactrice Karen is 50 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony, én hond Goemmer.
Wisten jullie dat…
De laatste tijd merk ik dat ik soms een tikje vergeetachtiger ben. Dan loop ik naar de ijskast en weet plots niet meer dat het om die ene pot confituur ging. Vroeger had ik nooit een boodschappenlijstje nodig, maar nu hoor ik mezelf in de supermarkt mompelen: melk, boter, koeken… om thuis te komen zonder melk. Intrigerend toch, hoe een brein werkt. Al zeker omdat er voor de meest onnozele weetjes altijd wél plaats lijkt te zijn in mijn hoofd.
Vooral liedjesteksten en weetjes over zangers uit de vorige eeuw zijn als in steen gebeiteld. Oliver, Noor en Anthony lachen ermee. “Mama, waarom moet je dat nu onthouden?”, vragen ze, met die blik van: ze zit weer op haar eighties-trip. Het kan zomaar uit het niets komen. Aan de ontbijttafel bijvoorbeeld, wanneer de radio ‘I Will Always Love You’ laat horen, floep ik eruit: “Wisten jullie dat Dolly Parton ooit geweigerd heeft om dat nummer aan Elvis Presley te geven?” Achteloos geef ik de choco door. Zijn manager wilde een deel van de rechten en zakenvrouw Dolly dacht: niks daarvan. Goede beslissing, want jaren later maakte Whitney Houston er een wereldhit van.
De laatste tijd ben ik wat vergeetachtiger. Maar dat Rod Stewart treintjes verzamelt en Freddy Mercury een song schreef voor zijn kat, daar blijkt wel plaats voor in mijn hoofd
Of ik bedenk me bij ‘Waterloo’ van Abba dat het toch raar was dat ze nul punten kregen van Engeland op het Eurovisiesongfestival. Dan hoor ik ‘Hold Me Now’ van Johnny Logan en zeg: “Dat was toch eerst een elektricien?” De mooiste weetjes in mijn hoofd zijn de kleine kantjes van grote sterren. Dat Rod Stewart treintjes verzamelt en er een complete modelspoorbaan door zijn huis liep. Dat Freddie Mercury zo dol was op zijn kat dat hij er een liedje voor schreef. Of dat Paul McCartney de melodie van ‘Yesterday’ in een droom kreeg en ze vastlegde met de voorlopige woorden: ‘Scrambled eggs, oh my baby how I love your legs’. Gewoon om het niet te vergeten.
Waardevol
Heerlijk en tegelijk compleet nutteloos. En toch kan ik er niet genoeg van opslaan. Onlangs zag ik op mijn telefoon een filmpje van Richard Marx – ja, die van de wereldhit ‘Right Here Waiting’. Meteen zat ik weer in mijn tienerkamer met dat cassettebandje dat ik in een eindeloze herhaling van de radio had opgenomen. Ik herinnerde me dat hij getrouwd was met die mooie, blonde danseres uit ‘Dirty Dancing’. En dat hij een van de achtergrondzangers was van Lionel Richie. (De ‘All night, all night’ op ‘All Night Long’? Dat is Richard!).
Toch schuilt er in die kleine weetjes veel levenswijsheid, namelijk dat we allemaal maar gewone mensen zijn
Nu vertelde hij in het filmpje dat hij zijn hit eerst aangeboden had aan Barbra Streisand. Haar laconieke antwoord: “I’m not right here waiting for anybody, darling.” Waarop hij het zelf inzong. Tja, misschien vergeet ik de helft van mijn boodschappenlijstje of loop ik met lege handen van de ijskast naar de keukentafel. Maar in die kleine weetjes schuilt toch veel levenswijsheid: namelijk dat we allemaal maar gewone mensen zijn, en dat afwijzing ook een nieuw begin kan zijn. Misschien zijn die zogezegd nutteloze weetjes dus waardevoller dan ik dacht. Ik vind ze in ieder geval leuker om te onthouden dan dat pak melk op mijn boodschappenlijstje.
Meer columns lezen?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
