“Noor en Anthony studeren aan onze keukentafel, want in hun kamer willen ze enkel chillen”

Hoofdredactrice Karen is 50 en gelukkig getrouwd met Koen. Er is bij haar thuis altijd leven in de brouwerij, met haar drie kinderen Oliver, Noor en Anthony.

Examentijd

Met studenten aan de universiteit én in het middelbaar lijkt het hier soms alsof het het hele jaar door examentijd is. Net als de ene lichting weer ademhaalt, zet de volgende zich schrap. Nu is het de beurt aan Anthony. Zijn examens in het tweede middelbaar zijn bij ons thuis de verplichte aanloop naar kerst: nog een paar dagen, en dan ligt de vakantie als een eerste cadeautje in het verschiet. Je voelt de spanning oplopen in huis. Bij een puber als Anthony betekent dat vooral: nog korter van stof, nog iets meer schouderophalen.

Ik hoop dat de kerstboom, de extra kaarsjes en de kerstrozen hem af en toe wat kunnen kalmeren. En ik kijk vooral weg van de grote keukentafel, want daar liggen alle minder ‘kerstige’ dingen te blinken: cursussen, losse oefen-blaadjes, kaften en dat doorschijnende zakje met een bic, ‘omdat ze natuurlijk niet mogen spieken’. Net zoals zijn zus Noor studeert Anthony het liefst beneden, aan die tafel. Zijn kamer is om te chillen, zegt hij. Noor vindt dat ook. Ze nemen samen dus de hele tafel in.

Doorgaans loopt dat goed. Tot gisteren, toen Anthony tijdens het studeren een deuntje neuriede en Noor daar geïrriteerd van werd. Haar noisecancelling koptelefoon hield het niet tegen. Anthony, met hetzelfde ding op zijn hoofd, hoorde zichzelf niet. Maar wel het gemopper van z’n zus. Toen ik de voor de hand liggende oplossing voorstelde – “Ga dan allebei in alle rust op jullie kamer zitten” – stopte het gekibbel meteen. Néé, studeren op hun kamer was echt geen optie. De keukentafel moest hun examenzaal blijven, mét alles erop en eraan.

Alle soorten hoeken

Mijn bijdrage is dus: niet lastig doen over al die papieren die zich als vanzelf uitbreiden. En eerlijk, met wat ik allemaal op tafel zag liggen, kreeg ik de indruk dat ik niet veel meer kán doen. Zo’n tweede middelbaar is echt niet simpel. Het ene blad ging over overstaande, aanliggende, complementaire, supplementaire hoeken – en ook nog nevenhoeken. Mijn hoofd wordt er haast zelf een driehoek van. Ergens anders gaat het over heuristieken en transformaties van een vlak. Heuristieken? Nog nooit van gehoord. Puntspiegeling, draaibeeld…

ik voel de kennis ergens ver weg liggen, diep weggestopt. Latijn was niet veel beter. De woordjes lukken nog, maar zodra het over echte vragen gaat, moet ik passen. Aan wetenschappen begin ik zelfs niet. Het enige waarbij ik nog kan helpen, zijn de taalvakken: Nederlands, Frans, Engels. Maar laat dat nu net de vakken zijn waarvan Anthony vindt dat hij geen hulp nodig heeft. Nog een paar dagen. Dan kan de helft van de tafel weer leeg en weten we hoe hij het ervan af heeft gebracht.

Ik weet in ieder geval al wat ik onder de boom ga leggen. Betere koptelefoons. Voor Noor eentje die het geluid van neuriënde broers tegenhoudt. Voor Anthony eentje die ‘zagende zussen’ dempt. En voor mezelf: oefenblaadjes ‘tweede middelbaar voor dummies’, opdat ik de volgende examenronde toch zou halen.

Nog meer columns lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!