Marieke Vervoort strijdlustig naar laatste Paralympische Spelen

Marieke Vervoort kwam op haar negentiende in een rolstoel terecht door een progressieve spierziekte. Ze bleef niet bij de pakken zitten en stortte zich, ondanks de pijnen die ze door haar ziekte meedraagt, op een succesvolle wheelercarrière. Ze rijfde titel na titel binnen: op de Paralympische Spelen in Londen in 2012 behaalde Marieke goud op de 100 meter sprint en op het WK in Qatar behaalde ze drie medailles.

Mentale krachtpantser

In december 2015 schreef Marieke neer hoe ze door alle tegenslagen de moed vindt om sterk en positief te blijven:

“De nacht voor ik de 400 meter in Qatar moest wielen was verschrikkelijk.
 De pijn in mijn spieren ging me door merg en been. Mijn lichaam werd blauw en verschillende keren verloor ik het bewustzijn. Pas rond een uur of vijf viel ik eindelijk in slaap en met een grieperig gevoel vertrok ik naar de start. Het zweet liep van mijn rug, en tegelijk rilde ik van de kou. Ik had geen idee wat ik ervan terecht zou brengen, maar ik wilde zo graag die derde gouden medaille behalen. Om te tonen hoe ver je kunt geraken op mentale kracht. Om een antwoord te geven aan al die mensen die bij de kleinste tegenslag hun hoofd laten hangen.”

“Gelukkig heb ik mijn temperament mee. Vlak voor een wedstrijd kan ik mezelf zo opfokken dat ik één brok energie word. Dat zie je aan mijn gezicht: die boze, verbeten trek om mijn mond. Alsof ik tijdens het wielen al mijn angsten, frustraties en boosheid uit mijn lijf kan kloppen. Daarom is mijn sport ook mijn reddende engel, mijn levensdoel. Geen idee wat ik zou doen als dat ooit wegvalt.
 Dat het me effectief is gelukt om met drie medailles naar huis te komen, voelt fantastisch. Bij de medaille-uitreiking van de 200 meter kon ik mijn tranen nauwelijks bedwingen. Als een film flitsten alle tegenslagen van de voorbije jaren voor mijn ogen: de schouderoperatie na een val op een vorig WK, de brandwonden die ik opliep tijdens een ongeluk in de keuken, de hersenschudding eerder deze zomer en de pijnmarathons waar ik de laatste maanden elke nacht tegen moet opboksen. Tijdens de zwaarste momenten – en zo heb ik er de laatste tijd nogal veel – had ik nooit verwacht nog zo ver te komen.”

Tijdens de Spelen in Rio zal Marieke Vervoort voor de laatste keer aan de start staan. Daarna stopt ze definitief met haar sportcarrière. Marieke maakte er nooit een geheim van nadien te kiezen voor euthanasie wanneer haar ziekte de bovenhand neemt.  Maar tot die tijd is ze rotsvast van plan te genieten van de allerfijnste momenten van het leven!

Wij wensen je veel succes, Wielemie!