Mijn verhaal: Linda’s seksleven ligt helemaal stil sinds ze in de menopauze zit
Linda’s interesse in seks is nooit echt groot geweest, maar sinds ze in de menopauze is beland, gebeurt er op seksueel vlak niets meer. En dat maakt haar soms erg onzeker.
Intimiteit was geen noodzaak
Linda (59): “Als ik heel eerlijk ben, dan ben ik nooit echt… warmbloedig geweest, om het zo maar te zeggen. Als vriendinnen vroeger vertelden dat ze al opgewonden waren als ze nog maar aan seks dáchten, dan kon ik me daar niet echt iets bij voorstellen.
Begrijp me niet verkeerd, ’t is niet dat er al die jaren helemaal niets tussen de lakens gebeurde. Mijn man en ik hebben uiteindelijk wel twee kinderen gekregen. (lacht) En als we seks hadden, dan was dat oké en kon ik er wel van genieten, maar ik was telkens ook blij als het achter de rug was. Ik had die intimiteit niet nodig om te weten dat ik mijn man graag zag.
Ik moet halverwege de veertig zijn geweest toen ik in de menopauze kwam. Eerst was er het nachtelijke zweten. Ik dacht toen nog: oké, als het daarbij blijft, dan overleef ik het wel. Maar kort daarna kreeg ik de ene vaginale ontsteking na de andere, met hevige bloedingen erbovenop. Ik kreeg hormoonkuren en medicatie voorgeschreven, maar niets leek te helpen.
Ik kreeg last van vaginale droogte, en vanaf toen zei ik steeds vaker ‘nee’
Mijn menstruatie bleef wel uit, maar de infecties kwamen telkens terug. Tot mijn nieuwe gynaecoloog me vroeg welk merk inlegkruisjes ik gebruikte. ‘Mevrouw, dat zijn de slechtste die er zijn. In de winkel vind je er ook van zuiver katoen, die zijn wellicht beter voor jou.’ En gelijk had ze. Ineens bleven de ontstekingen weg.
Maar met het verdwijnen van de infecties, kreeg ik plots last van de gevreesde vaginale droogte. Vanaf toen zei ik steeds vaker ‘nee’. Met een glijmiddel deed het wel minder pijn, maar telkens als ik mijn man eraan moest herinneren om de tube uit het nachtkastje te nemen, was het moment gepasseerd. Zo is ons seksleven uiteindelijk zoals een kaars zachtjes uitgedoofd.
Opgelucht en tegelijk ongerust
Ik durf het haast niet te zeggen, maar in eerste instantie was ik opgelucht toen het stil bleef tussen de lakens. Maar tegelijk werd ik ook ongerust. Ik kon dan wel zonder seks, maar wat met mijn man? Hij was tenslotte nog geen zestig jaar oud.
We hebben nooit echt over ons seksleven gepraat. We weten eigenlijk niet hoe dat moet
Ik heb het hem eens op de man af gevraagd, of hij die intimiteit niet miste. Maar hij wuifde mijn vraag gewoon weg met een simpele ‘nee’. Niet dat ik het hem kwalijk neem dat hij er niet dieper op in durfde te gaan. We hebben nooit echt over ons seksleven gepraat. We zijn alle twee groot geworden in een tijd waarin seks taboe was, dus we weten gewoon niet hoe dat moet.
Ergens denk ik ook dat het niet alleen aan míj ligt, dat hij het stiekem zelf ook een opluchting vindt. De gynaecologe vertelde me namelijk dat niet alleen vrouwen met een lager libido te maken krijgen, maar dat er ook genoeg mannen zijn die op een zekere leeftijd gewoon geen zin meer hebben in seks.
Bovendien is mijn man de laatste jaren enorm verzwaard, en ik had al wel het gevoel dat het in bed wat langer duurde dan voordien. Om in de stemming te komen, maar ook om een orgasme te krijgen. Zou dát de reden zijn dat hij het prima vindt om niet meer te vrijen? Of doet hij het alleen voor mij, omdat hij weet hoe pijnlijk het is?
Ik wil mijn man zo graag geloven als hij zegt dat dit oké is, maar wat als ik hem in de armen van een andere vrouw drijf?
Intussen hebben we al twee jaar geen seks meer gehad. Twee jaar, dat is… lang. Een tijdje terug heb ik hem nog maar eens gevraagd of hij er nog oké mee was. Ik heb hem op het hart gedrukt dat ik het gerust nog een kans wilde geven, als hij daar nood aan had. Maar nee, het was oké zo.
Ik wil hem zo graag geloven, maar ergens blijf ik met twijfels zitten. Soms ben ik bang dat ik hem door mijn afwijzing in de armen van een andere vrouw drijf. Een vriendin heeft me er zelfs voor gewaarschuwd en die gedachte kan ik niet loslaten.
Ik vertrouw mijn man, en er is zeker genoeg respect en liefde tussen ons. Op ons seksleven na hebben we echt een mooi leven samen. Hij zegt zo vaak dat we het toch goed hebben met ons twee, en dat we trots mogen zijn op de kinderen. Een huwelijk van bijna veertig jaar geef je toch ook niet zomaar op? Maar zeker ben je natuurlijk nooit.
Soms wil ik nog weleens een poging doen in bed, gewoon om te kijken hoe hij reageert. Maar wat als hij me afwijst? Of erger: wat als ik het vuur in hem weer aanwakker? Gelukkig zijn de momenten dat we samen in bed liggen en wakker zijn, zeldzaam. Ik ga meestal als eerste slapen en sta ’s morgens nog voor hem op.
Als hij het echt héél graag zou willen, wil ik hem dat plezier zeker gunnen. Daarvoor zie ik hem graag genoeg. Maar zolang ik niet weet wat hij wil, blijf ik met twijfels zitten. En die onzekerheid vreet aan mij.”
Meer openhartige verhalen:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!