Mijn verhaal
“Net toen ik overstak, bolde de vrachtwagen langzaam verder. Voor ik het goed en wel besefte, lag ik eronder”
Door Diny Thomas

Jennifer kwam als tiener met haar fiets onder een vrachtwagen terecht. Dankzij een goede engelbewaarder kwam ze er met een barstje in haar pols van af.

Jennifer (31): “De details herinner ik me niet. Vraag me niet welke dag het was, welke kleren ik droeg of wat de kleur van mijn fiets ook alweer was. Ik was gewoon, net als elke ochtend, rond een uur of acht op mijn fiets gesprongen, op weg naar school.

Ik weet nog dat ik de straat uitreed en op het einde, vlak vóór het rondpunt, de baan moest oversteken. Ik stopte, keek naar links, naar rechts en nog een keer naar links om te zien of er een auto aankwam en zag plots een immense vrachtwagen op me afkomen. De chauffeur vertraagde en hij deed teken dat ik mocht oversteken. Maar net op het moment dat ik op mijn trappers ging staan en de weg opreed, bolde de camion langzaam verder.

Ik zag de gigantische wielen op slechts enkele millimeters van mijn hoofd draaien en draaien

Had de bestuurder per ongeluk zijn gaspedaal ingeduwd? Dacht hij misschien dat ik al aan de overkant was? Of had ik hem verkeerd begrepen en had hij helemaal geen teken gedaan? Ik heb echt geen flauw idee, maar voor ik het goed en wel besefte, lag ik dus ónder de vrachtwagen. De chauffeur moet niets gemerkt hebben, want hij reed gewoon verder.

Ik zag de gigantische wielen op slechts enkele millimeters van mijn hoofd draaien en draaien. Langzaam, maar ik wist dat áls hij bleef rijden, ik verpletterd ging worden. In een reflex duwde ik met mijn voeten mijn fiets opzij, tot onder de wielen, in de hoop dat de chauffeur zou voelen dat ik onder de vrachtwagen lag. En met succes, want hij remde bruusk, waardoor ik er meteen vanonder kon kruipen.

Nooit meer fietsend de weg over

Enkele minuten later krioelde het er van de politie, spoedartsen en… journalisten. Ik herinner me nog dat ik recht in de lens keek van een reporter, en compleet in shock naar hem riep: ‘Stop, ga weg!’ Gelukkig was mama snel daar. Ze had de sirenes gehoord en was meteen komen kijken.

Ik heb één keer geluk gehad, maar ik ga het lot zeker niet tarten

Toen ze mij en die gigantische vrachtwagen zag, vroeg ze in paniek of ik oké was. ‘Ja hoor, ik ben alleen geschrokken’, heb ik geantwoord. Maar daar namen de ambulanciers geen genoegen mee. (lacht) Ik móést mee naar het ziekenhuis.

Uiteindelijk kwam ik er met een barstje in mijn pols vanaf. De dokters waren het unaniem eens: ik had ontzettend veel geluk gehad, want geen enkele fietser kan op tegen het geweld van een camion. Sindsdien steek ik nooit meer al fietsend de baan over. Ik stap steevast af. En vrachtwagenchauffeurs, die vertrouw ik niet meer. Zelfs al doen ze teken, ik zal altijd wachten tot ze gepasseerd zijn. Ik heb één keer geluk gehad, maar ik ga het lot zeker niet tarten.”

Uit: Libelle 10/2023

Ook zij hadden enorm veel geluk:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."