Sara

Groeten uit Zweden: “Het voelt nog steeds aan als vakantie”

In een ander land opnieuw beginnen met je hele gezin: we dromen er misschien allemaal weleens van, maar Sara dééd het gewoon. Hier lees je elke week haar column over het leven met kinderen zoals het is, in Zweden.

Wie is Sara? 40, getrouwd met Phil en mama van twee karaktervolle kids, Elias (12) en Stina (9). Ze ruilden hun stadswoning in Hasselt in voor het lagom leven in Småland, Zweden.

‘Stina, heb je je schaatsen bij?’, hoor ik mezelf zeggen voor de kinderen naar school vertrekken. Intussen geniet ze al meer dan twee weken van een heuse schaatsbaan op de speelplaats. De lessen lichamelijke opvoeding zijn vervangen door schaatslessen, waar niet enkel aan techniek wordt gewerkt, maar ook veiligheid ter sprake komt. Hier in Zweden is schaatsen op natuurijs toegelaten, en daar genoten we afgelopen weekend met volle teugen van, maar dat betekent ook dat je moet weten wat je moet doen als het fout gaat. De dikte checken (25 cm, check!), nooit alleen het ijs op en het juiste materiaal meenemen. Stina houdt een oogje in het zeil!

DE SNEEUW LOKT JE UIT JE KOT

Als ik naar buiten kijk, geniet ik nog steeds van het winterwonderland. Het mooie zicht inspireert niet alleen, het lokt je ook makkelijker uit je kot. Is de inspiratie tijdens het werk even zoek, zit je vast of heb je simpelweg een frisse neus nodig? Het is zoveel makkelijker om je dagelijkse stappen te zetten in een heerlijk sneeuwlandschap. De verse sneeuw die onder je voeten kraakt, de frisse wind die in je gezicht blaast en – als je geluk hebt – een stralend zonnetje dat je voorziet van de nodige vitamine D en dat beetje noodzakelijke warmte.

DIE SPECIALE WARMTE VAN DE KACHEL

Het eerste wat ik doe als ik de kinderen van school gehaald heb als het zo koud is, is de kachel aansteken. Niet erg ecologisch, daar herinnert m’n mama me regelmatig aan, maar oh zo gezellig. Ik geef het grif toe: soms nestel ik me met een tasje koffie comfortabel voor de stoof en ik kijk, luister en geniet.

Het knisperende geluid, die speciale warmte en de dansende vlammen prikkelen al je zintuigen tegelijk en zorgen voor een soort trance. Ik hou van m’n kacheltje, ook al vloek ik soms als ik in de vrieskou hout moet gaan halen of als ik een keer extra moet schoonmaken door al dat stof dat achterblijft. Gezond kan het niet zijn en ja, ik voel me schuldig over de ecologische gevolgen van mijn guilty pleasure. Maar het geeft me zo’n goed gevoel, snap je? Alsof we hier nog steeds op vakantie zijn.

Stina, op weg met het buurmeisje, naar het plaatselijk ijsbaantje.

De geur doet me trouwens denken aan het vakantiehuisje in de Ardennen waar ik als kind weleens kwam. Het ruikt hier weer naar vakantie, denk ik dan stiekem als ik ‘s morgens opsta. En heel soms zeg ik het zelfs hardop. Toch is het niet enkel de kachel die het vakantiegevoel aanwakkert.

Het is het winterwonderland, de omgeving, de natuur zo dichtbij en zo bereikbaar! Manlief die voorstelt om ‘s middags even zijn langlaufski’s te lenen zodat ik een tochtje kan maken, terwijl hij zelf de volgende middag naar de heuvel in het dorp trekt om z’n snowboardskills te testen. Of Stina, die na elke dag schaatsen op school duidelijk meer wil en in het weekend met de vriendinnen naar het plaatselijke schaatsbaantje trekt. Een beetje hulp met het stevig vastbinden van de schaatsen aanvaardt ze nog net, waarna het veelzeggend wuivend gebaar volgt. ‘Jullie mogen nu wel gaan, hoor’. En ze baant zich vervolgens een weg tussen de stoere ijshockey dudes door, recht naar haar voetbalvriendinnen.

ELK SEIZOEN IS ANDERS

Zeg nu zelf, dat lijkt toch verdomd veel op vakantie, niet? Natuurlijk zijn hier ook deadlines, gaan de kinderen gewoon naar school en naar de hobby’s en draai je mee in het systeem. Maar kijk of ga je naar buiten, dan vergeet je heel even al je zorgen en bekommernissen. Niet alleen als er sneeuw ligt trouwens.

In de zomer ziet het er hier helemaal anders uit, maar net zo relaxed. Het ijs op de meren is weg en maakt stilletjes plaats voor bootjes en zwemmende kinderen. De bordjes met stängt (gesloten in het Zweeds) verdwijnen en de loppis en zomercafés rijzen als paddenstoelen uit de grond. De natuur ontwaakt uit haar winterslaap en biedt net zoveel schoonheid als tijdens de witte, koude maanden. Dat vakantiegevoel is er al even en mag van mij gerust nog enkele jaren blijven hangen.

Groeten,

Sara

NOG MEER VERHALEN UIT ZWEDEN:

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."