Interview Andrea Croonenberghs

Deze week zien we jou voor de laatste keer in “Thuis”. Hoe is de rol van Dominique jou bevallen?

“Het was niet evident om als nieuw personage in een goed geoliede machine als Thuis terecht te komen. Je moet zoveel scènes op een dag doen en het gaat allemaal zo verschrikkelijk snel dat je amper tijd hebt om mee te zijn. Dat was wennen. Bovendien voel je de routine, en daar had ik het soms even moeilijk mee. Acteren en routine gaan voor mij niet samen. Ik wil mij voor elke draaidag schrap zetten en er helemaal voor gaan. Dus het was niet echt de rol van mijn leven, nee.”

Je presenteert, je acteert, je zingt…

“Ik ben ook niet altijd voor het puur artistieke gegaan. Ik heb geprobeerd om mijn eieren in verschillende nesten uit te broeden. Enerzijds is dat wel een kracht die mogelijkheden biedt, anderzijds ben ik soms wel jaloers op acteurs die hun hele leven alleen maar acteren en gewoon hun pad blijven volgen. Want dat was toch wel mijn initiële droom. Momenteel komt er van spelen niet zo veel in huis. Ik heb wel zicht op een paar projecten, maar op televisie heb ik op dit moment niets, behalve het omroepen dan.”

Wie woont er bij jou thuis?

“Mijn partner Toon en ik. En op geregelde tijdstippen ook de kinderen van Toon, Staf (8) en Gust (11).”

Je hebt zelf bewust geen kinderen. Heb je ooit getwijfeld?

“Als ik in een bepaalde periode van mijn leven met iemand zou geweest zijn die heel graag kinderen wou, dan was ik nu wellicht moeder geweest. Maar het is anders gelopen. De man met wie ik tien jaar een relatie had (Ben Crabbé, red.) wou geen kinderen en ik was daar ook niet bepaald mee bezig. En toen kwam ik iemand tegen die al twee kinderen had en voelde ik niet de behoefte om er nog eentje aan toe te voegen. Het had anders kunnen lopen. Maar het is zoals het is. En ik zie de kinderen van Toon heel graag. Het zijn echt toffe gasten. Dat is op zich ook een heel fijn gegeven.”

Je ziet er altijd erg verzorgd uit, je bent nog heel slank. Hoe belangrijk is je uiterlijk?

“Niet belangrijker dan voor andere vrouwen. Misschien word ik er meer mee geconfronteerd omdat ik op televisie kom. Er zijn veel dingen waar ik zelf helemaal niet gelukkig mee ben. Maar ik denk dat het geheel ermee door kan. Ik weet nog dat ik in de tijd van Flikken bijna elke dag moest draaien en soms tegen de schminkster zei: ik ben mijn eigen smoel beu gezien. Het kleinste gebrek, het kleinste detail werd besproken. Ik heb toen, bijvoorbeeld, beslist om ooit mijn bovenste oogleden te laten corrigeren omdat ik twee ongelijke ogen had. Dat is intussen gebeurd en daar ben ik heel blij mee. Een open blik doet veel.”

Lees het volledige interview met Andrea Croonenberghs in Libelle 21 (26 mei 2011)