Interview Jacques Vermeire
Met de gekke bekken die Jacques Vermeire (61) kan trekken, doet hij jong en oud dubbelplooien. Je mag hem gerust een monument noemen. Ook omdat hij gestalte gaf aan de meest legendarische der Kampioenen, Dimitri De Tremmerie. Maar vandaag ziet hij er allesbehalve uit als een morsige garagist: geen overall of rood petje, wel een stijlvol colbert.
"Speciaal voor Libelle heb ik mijn mooiste jasje aangetrokken", lacht hij. Ja, de kleren maken de man. En er zijn nog meer spreekwoorden die op hem van toepassing zijn.
Lees het volledige interview met Jacques Vermeire in Libelle 38 (20 september 2012)
Hoge bomen vangen veel wind
Hoe zit het met de plankenkoorts? Je laatste zaalshows dateren al uit 1995.
"Je mag niet vergeten dat ik sindsdien nog regelmatig heb opgetreden. In het Witte Paard in Blankenberge bijvoorbeeld. Ik heb ook veel gepresenteerd, meegespeeld in de musical "Alice in Wonderland",… Het is dus niet zo dat ik het spelen voor een publiek verleerd ben. En plankenkoorts heb ik nooit gehad."
Ben je niet bang dat de critici zullen zeggen: ouwe koek!
"Natuurlijk wel. Daar ben ik altijd bang voor geweest. En ik heb ook altijd veel negatieve kritiek gekregen. Mijn film "Max" is destijds met de grond gelijk gemaakt. Wat ik allemaal over me heen heb gekregen! Vaak stond ik zelf van te kijken dat ik toch nog zoveel volk bleef trekken."
De aanhouder wint
Als ik de spreuk op tafel gooi, zegt hij snel: "Die spreuk is op mij niet van toepassing."
Nee? Je bent toch een doorzetter? Je hebt jarenlang getoerd langs achterafzaaltjes, maar het grote succes bleef uit. Nooit gedacht: een carrière zit er niet in, ik geef op.
"Nee. Maar ik ging optreden om me te amuseren, niet om het te maken. Al had ik dat ooit wel voor ogen. Begin jaren '80 had ik een popgroepje, Kablaar. Ons management zou een topband van ons maken en we namen een schitterende single op met Anita Meyer in het achtergrondkoort. Maar het bleek een scheet in een fles. Daarna heb ik het als acteur geprobeerd, bij het Mechels Miniatuur Theater. Na drie jaar werd ik daar bedankt voor bewezen diensten. Toen heb ik de knop omgedraaid."